Billy Joel in Madison Square Garden

Buiten bij Madison Square Garden

De rest van de middag liepen we rustig Broadway af, onder andere met een bezoek brengend aan de New York vestiging van Forbidden Planet en The Strand (de grootste boekenzaak van de VS). Rond zes uur was het tijd om te gaan eten (daar zouden we René ook weer treffen), we hadden een reservering bij Becco's. Ik had daar goede herinneringen aan, maar ik vond het deze keer wat tegenvallen. Het was superdruk en de pasta's waren prima te hachelen, maar de bediening vond ik voor Amerikaanse begrippen ongeïnteresseerd, op het onbeschofte af. Gelukkig moesten we snel weer weg, want om acht uur ging ons hoofdprogramma van de avond beginnen, te weten het concert van Billy Joel. We hebben bijzondere herinneringen aan Billy, zo kochten we bijvoorbeeld bij ons eerste bezoek aan New York in 1993 zijn toenmalige nieuwe CD, River of Dreams bij Tower Records (een mega platenwinkel, die inmiddels zoals zovele ter zielen is gegaan). Die CD blijkt tot nu toe de laatste studio plaat van Billy Joel te zijn geweest en ik vermoed dat er ook geen nieuwe meer gaan komen. Een van zijn nummers hebben we in een busje van Venice Beach terug naar ons onderkomen in Los Angeles (de Banana Bungalows) mee zitten galmen om René aan de Duitse vrouw te brengen :-).

Leuke geste, Gavin ging wandelen door het publiek!

Binnen een half uur waren we bij de plek waar het concert gehouden werd, te weten Madison Square Garden. Bij binnenkomst kregen we al direct een eerste schok te verwerken: de verkoopster van het eerste biertentje dat we tegen kwamen viel als een blok voor Frank (of het was een goede manier om iemand een biertje voor veel dollars te verkopen, de meningen zijn er nog over verdeeld :-)). Daarna liepen we naar onze plaatsen en kwamen tot de conclusie dat om vijf minuten voor acht de zaal nog maar voor een kwart gevuld was. Echter, om acht uur strak ging het licht uit en begon het voorprogramma te spelen. Naast mij zag ik wat vragende blikken bij mijn maatjes, maar ik had gelijk door dat Gavin DeGraw op het podium stond. Dat was schok twee, want dit is in vele grote zalen een hoofd act, maar Gavin vertelde dat hij altijd al een bijzonder grote fan van Billy Joel is geweest en de eer om voor hem te openen zo groot vond, dat hij graag een stapje terug deed voor zijn leermeester. Bijzonder inderdaad om te zien, want in Europa speelt Gavin DeGraw voor meer mensen dan Billy Joel.

Billy stal de show

In de VS is dat niet het geval, want toen DeGraw klar was met zijn set om 20.40 uur, begon de zaal opeens vol te stromen, wat ertoe leidde dat om 21.00 uur alle plaatsen bezet waren (voor de 17de keer op rij overigens...). Geen seconde later gingen de lichten uit en begon Billy met zijn set. Het was een feest der herkenning, want alle bekende nummers kwamen voorbij (behalve in het in de USA nog steeds controversiële Goodnight Saigon), zelfs Uptown Girl, het nummer dat Billy voor een van zijn ex-vrouwen had geschreven en waarvan hij na de scheiding had gezegd het nooit meer te zullen spelen (kennelijk heelt tijd alle wonden, of doet een zak geld wonderen :-)). Daarnaast waren er nog twee intermezzo's. Bij de eerste kwam Felix Cavaliere op het podium om een nummer van The Young Rascals te spelen, te weten Good Lovin' (een nummer wat ik goed kende, maar geen idee had van welke band dat eigenlijk was). Het tweede optreden was een "blast from the past", want met de aankondiging dat een vriend van Billy ons een "religious song" wilde gaan laten horen, kwam Chainsaw, net als in Billy zijn laatste optreden in Rotterdam, ten tonelen om zijn uitvoering van ACDC's Highway to Hell te vertolken. De set werd afgesloten met Piano Man, maar natuurlijk kwam er een toegift met ons favoriete nummer You May Be Right en werd de avond afgesloten met Only the Good Die Young. Na iets meer dan twee uur was Billy klaar en kwam er een einde aan een gedenkwaardige avond: het was geweldig om deze rasartiest weer aan het werk te zien, maar helemaal om hem dat te zien doen in zijn thuishaven Madison Square Garden. Kort samengevat: een avond om nooit te vergeten!