Hardlopen in Central Park

Volendammers in Central Park

Een van de dromen die ik heb sinds ik gestart ben met hardlopen een kleine twee jaar geleden, is het lopen van een rondje in Central Park. Nu dreigde een zweepslag in mijn rechter kuit roet in het eten te gooien, maar gelukkig was ik voldoende hersteld vandaag om toch een poging te wagen. Samen met Frank en Simon stonden weer lekker vroeg op (6.30 uur), trokken onze hardloopkleren aan vertrokken rond half acht richting Central Park. Het was verbazingwekkend hoe vol de metro op dat moment van de dag (en dan ook nog een zondag) was, we stonden als haringen in een ton, maar gelukkig waren we na een kwartier al bij onze halte. We liepen een paar straten naar de Columbus Circle ingang van Central Park, namen onderweg nog een koffie voor de broodnodige caffeine en om 8 uur strak startten we met onze ronde. Het was prachtig stralend weer, geen wolkje aan de lucht. Zoals het hoort gingen we dus bij het zuidelijkste puntje van Central Park van start en dan tegen de klok in lopend.

Heerlijk loopje!

Vanwege de blessure wilde ik geen risico nemen, dus ik nam samen met Frank een rustig loopje aan, terwijl Simon al snel voor ons aan de horizon verdween, om later plotseling weer achter ons op te duiken (je weet maar nooit waar de joker opduikt!!!), hij deed wat extra kilometers, omdat hij wel in een hoger tempo wilde lopen, anders kreeg hij last van zijn been. Frank en ik kwamen al snel in een soepel ritme, genoeg om gestaag voortgang te maken, maar ook om lekker bij te kunnen blijven praten.

Central Park is overigens niet vlak. Zeker in het noord westen zitten er flinke stukken klimmen en dalen bij. Hoewel ik nog lucht genoeg over had en ook mijn been het wel leek te houden, vond ik het leuker om samen met Frank het hele stuk uit te lopen en eerlijkheid gebied dat hij ook wel wat morele steun kon gebruike :-). Samen telden we de straten af die we vanuit Central Park kruisden en het werd er uiteraard niet eenvoudiger op, maar Frank toonde zich een echte bikkel, want hij liep de hele ronde van 10 kilometer uit, zonder tussentijds een pauze te nemen of te gaan wandelen (ook geen schande, maar dit geeft toch echt glans aan de prestatie). Voor de laatste kilometer was Simon ook bij ons komen lopen, zodat we gezamenlijk en hand in hand over de virtuele finish lijn kwamen. Wat een magnifiek gevoel was dat! Gelukkig was er een stalletje met drinken bij de finish plaats, dus met drie flesjes water zaten we vijf minuten later in het gras van Central Park, heerlijk te genieten van de zon en de omgeving, maar nog meer van de prestatie die we zojuist neer hadden gezet. Simon en Frank, knap gedaan mannen, ik ben trots op jullie!!! Voor wat betreft het hardlopen: op naar de Dam tot Dam loop :-)!!!