John F Kennedy Airport en de E-train

De E-train was snel gevonden

JFK zorgde voor een flinke verrassing. Daar waar we beducht waren om een hele lange tijd in de rij te staan bij de douane vanwege eigen eerdere ervaringen en horror verhalen van vrienden en kennissen, was daar deze keer echt helemaal geen sprake van. Frank en ik gingen helemaal soepel door de douane na gebruik making van de machines die in de aankomsthal stonden, Simon en René moesten toch nog langs de klassieke weg, maar na maximaal een kwartiertje waren we allemaal gepasseerd. Ook de tassen kwamen bijna als eerste van de band, waardoor we snel over konden gaan naar de volgende actie: het regelen van het vervoer naar het hotel. Aangezien het Memorial Day Weekend was, was het erg druk op de weg, dus besloten we om te gaan voor hét vervoermiddel van New York, de metro. Na eerst een klein stukje met de airtrain naar het station Jamaica (bekend van het nummer Funkin for Jamaica) kwamen we op het bijbehorende metro station. Daar kochten we voor 31 dollar een weekkaart voor het openbaar vervoer van New York (een echte aanrader voor iedereen, zo goed en goedkoop heb ik openbaar vervoer nog nergens te wereld gezien). Vervolgens pakten we de E-train (deze zouden we de komende dagen nog veelvuldig gebruiken) die ons van het meest oostelijke punt van Queens naar het meest westelijke puntje, Long Island City, bracht, waar ons hotel voor de komende negen dagen op ons wachtte.