Chicago Architecture Foundation

Willis of Sears, het blijft de hoogste van de USA

Na een wat onrustige nacht (deze keer was ik om half drie wakker en duurde het een half uur voor ik de slaap weer te pakken had) en een ongebruikelijk ontbijt (ik had pannenkoeken met ananas en walnoot) werd het tijd om weer op pad te gaan. En waar zit je dan niet op te wachten? juist ja, regen!! Dat is wel een echte spelbreker, zeker als je op een open boot wilt gaan zitten. Maar we lieten ons niet kisten, een taxi bracht naar Wacker Street, waar Chicago's First Lady, het vlaggenschip van Chicago Architecture Foundation al op ons lag te wachten. En alsof het lot ermee speelde, op het moment dat we aan boord gingen, vielen de laatste druppels waarna het kurkdroog werd en zelfs de zon begon te schijnen. Ik kan alleen maar zeggen: gerechtigheid! Na de stoeltjes drooggemaakt te hebben, ging onze gids (een dame op leeftijd) helaas los. Alle gidsen van Chicago Architecture Foundation zijn vrijwilligers die uit passie voor hun stad hun verhaal komen vertellen. En dat merk je: geen standaard verhaal wat afgedraaid wordt, maar je kon gewoon zien dat ze alle verhalen  bijna doorleeft had.

De Marina Towers lijken op maiskolfen

Tijdens de tour kwamen heel veel bekende en minder bekende gebouwen langs. Uiteraard zagen we de Willis/ Sears Tower, nog steeds grootste wolkenkrabber in de Verenigde Staten en nummer 3 op de wereld. Ook de Hancock Tower kwam even langs, maar zagen we niet echt van dichtbij, maar we weten inmiddels wel waarom er gigantische X'en op het gebouw staan (helpt om meer weerstand tegen de wind te hebben). En weten we dat Merchandise Market, met een oppervlaktev an twee straatblokken veel meer inhoud heeft dan de grootste wolkenbragger. Een persoonlijke favoriet van mij waren de Marina Towers, die heel erg op maiskolven leken, en dan met name ook het contrast met het voormalige IBM gebouwn wat er naast staat, juist zo strak en zonder frutsels mogelijk (Mies van der Rohe in optima forma). En wat we allemaal moesten leren: dat was de naam van de favoriete rchitect van onze gids, te weten Harry Weese, de man die voornamelijk met de driehoek als vorm werkte! Dus ik heb er nog wat van opgestoken ook!. Na een kleine twee uur kwam het schip weer op de plaats van oorsprong en werden we voor onze aandacht bedankt, en kregen we nog de tip dat het vandaag er veel plekken gratis bekeken mochten worden en zo ook het gebouw van de Chicago Tribune in het algemeen en de kamer van Kolonel Robert McCormick (de oorspronkelijke uitgever) in het bijzonder. Omdat we er toch op een steenworp afstand vanaf waren, konden we het niet laten om daar ook even naartoe te gaan. Kan niet anders zeggen dan dat het een bijzonder mooi gebouw was en als je het een keer van binnen mag zien, dan voegt dat toch wel weer erg toe. Wederom een toer die dus zeer de moeite waard was en voor iedereen die Chicago voor de eerste keer bezoekt en echte aanrader, want waar krijg je zoveel informatie en enthousiasme in twee uur? Dat is niet op veel plekken!!!