Het is weer feest: The Mentalist Seizoen 2

Gisteren was ik even rustig aan het surfen op ftd. Tot mijn grote genoegen kwam ik daar dvd1 en dvd2 van seizoen 2 van The Mentalist tegen! Nu is dat wat lastig voor de retail versie, want die is namelijk nog niet uit :-). Sterker nog, seizoen 2 is net 8 afleveringen oud, dus ongeveer op 1/3 van het geheel. Maar gelukkig zijn er helden die de afleveringen opnemen op HD kwaliteit zoals ze in de VS uitgezonden worden en vervolgens gaan ze ze nog ondertitelen ook! Ik zeg: die mensen hebben echt veel te veel vrije tijd, maar ik ben blij dat ze het doen, want het betekent dat Ans en ik hier 's avonds weer van kunnen genieten! En dat doen we dan ook, op de eerste avond sneuvelden als de eerste drie afleveringen, en ik gok dat vanavond er nog wel twee doorheen gaan. Dit is echt dé top serie van dit moment voor mij. Goede verhalen, goede personages, strakke humor en een geweldige Simon Baker die Patrick Jane speelt. Ik heb er al eerder over geschreven en seizoen twee stelt zeker niet teleur. De Red John verhaal lijn mag er wel wat meer ingebracht worden, maar dat zal later wel gebeuren. In ieder geval nog een paar avonden feest (en dat te mixen met Dragon Age en nog werk ook, pfff....druk zeg :-)).

Een nieuw fenomeen: de samentekening

Een van de favoriete bezigheden van mijn twee prachtige jongens is kleuren en tekenen. Daan kleurt zonder problemen een heel Cars kleurboek in een handomdraai vol en als je niet uitkijkt heeft Jeroen al het printpapier dat voorhanden is voorzien van potlood of stift. Het is hartstikke gezellig als de jongens aan de slag gaan, maar van enige interactiviteit is dan soms weinig sprake. Want ja, wat moet je, als de mannen bezig zijn? Zelf een eigen tekening gaan maken, dat is in ieder geval voor mij niet weggelegd. En om er  nu maar steeds naast te zitten met je laptop of de krant is ook zo wat. Gelukkig hebben we daar sinds gisteren wat op gevonden: de samentekening! Wat houdt dat fenomeen in? Men name een blanco A4 (dat lukt meestal wel) en daar wordt er in samenspraak tussen ouder en kind (of kinderen) een thema gekozen. Zo hadden wij gisteren vakantie en vandaag kerst. Vervolgens gooi je met de dobbelsteen en mag degene die het hoogste gooit beginnen (bij gebrek aan een dobbelsteen mag het jongste kind beginnen :-)). Deze maakt een eerste figuur op het papier en als dat afgerond is, is de volgende. Leuk om te zien hoe er dan ook op elkaar ingespeeld wordt en daarmee ook de creativiteit geprikkeld wordt. Zo hebben Daan, Jeroen en ik dit weekend een flink aantal uren gespendeerd en dat was echt "quality time" voor papa en zijn mannen. Ik kan het iedereen aanraden, je wordt er ook nog eens lekker rustig van, net transcedente meditatie!

Het Reus Fotoalbum

Zojuist op de bank zittend hoor ik van mijn lieftallige echtgenoot dat er klachten zijn van lezers van het blog dat er te weinig foto's van onze vriend Reus op staan. Nu houdt het geen pas om het hele blog met foto's van onze hond vol te stoppen, maar mochten er liefhebbers zijn van onze schattige kleine Tatra (nu dan nog, in 3 weken is hij bijna 4 kilo gegroeid), die kunnen op het Reus Picassa Album hun lusten botvieren! Ik zal ervoor zorgen dat wekelijks de foto's die gemaakt zijn in het album bijgewerkt worden, zodat de groeistuipen van Reus goed te volgen zijn! Dus liefhebbers: vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van!

Voice of an angel!!

Jeroen is op weg om een echte artiest te worden! Naast zijn kwaliteiten als balletdanser, leert hij tegenwoordig ook steeds meer liedjes om te zingen en dan gaat hij echt helemaal los. Op dit moment is het liedjes "wil je een broodje, een broodje van mij" zijn favoriet. Vanochtend kon hij de daad bij het woord voegen en bij het ontbijt wilde hij ons graag mee laten genieten van zijn kwaliteiten als entertainer. Iedereen zal toe moeten geven, mijn zoon heeft de stem van een engeltje, dit moet precies zo zijn geweest toen de ouders van Frank Sinatra hun zoon voor het eerst zijn liedjes ten gehoren ging brengen, ambrosium voor de oren!

Fotoshoot

Nadat Ans vanmiddag weer met Reus naar puppy cursus was geweest (de kleine rakker begint inmiddels er wel wat van op te steken.....en Reus vindt het ook nog leuk :-)), hadden we om 14.00 uur een afspraak bij Fotostudio Dejavu te Zwanenburg. Met nieuwe hemdjes aan waren Jeroen en Daan er helemaal klaar voor. Reus was nog moe van de cursus, maar leefde direct helemaal op toen hij de studio binnen liep. Dus nadat Jeroen en Daan lekker waren gaan zitten, was het eerst moeilijk om hem bij hen te krijgen (zelfs met snoepjes), maar toen hij er eenmaal was, had hij er ook erg zin in. Dat vonden Daan en Jeroen weer lastig, want die werden lieftallig gebeten en gekrabd. Na de "groepsfoto", was het tijd voor de individuele kiekjes. Jeroen wilde graag als balletdanser op de foto en hij liet geweldige hoogstandjes zien,. Daan begon toen te muiten dat hij niet veel zin meer had, maar toen hij eenmaal op de bühne mocht verschijnen, werd het bijna een scene uit "Hollands next top model". Hij ging in allerlei poses staan, kan lief lachen, stoer kijken, zwoel lonken en uitdagend gaan staan. Ik zie een mooie carrière voor hem weggelegd op de catwalk! Als laatste mocht Reus zich weer uitleven, die nu zo moe was geworden dat hij op een gegeven moment heerlijk lag te slapen, wat het fotograferen een stuk makkelijker maakte. A good time was had by all! Dinsdag is de eerste sortering gereed en gaat Ans eens kijken of er een aantal mooie plaatjes bij zitten.

Wedden dat....?

Zoals al eerder in het blog opgeschreven ben ik een fan van Amerikaans Honkbal. Als je éénmaal een wedstrijd uit de MLB heb gezien (qua snelheid en power) is het ene hard gelach om daarna weer naar Neptunus tegen HCAW te kijken. Dat doe ik dus ook niet meer (hoewel ik natuurlijk nog wel kijk als Nederland tegen Cuba speelt en dan trots ben dat eigenlijk al die Antillianen het zo goed doen :-)). Vroeger dacht ik altijd dat ik voor de Boston Red Sox was, maar ik kwam erachter dat ik eigenlijk altijd fan werd van het team dat ik het laatst bezocht had (dus de Dodgers, A's, Mets en laatst de Orioles). Nu heb ik een Amerikaanse kennis, Mike, en dat is een echte baseball freak en een grote fan van de Philadelphia Phillies. Dus die was helemaal klaar voor de world series. Nooit te beroerd om mensen wat te plagen, vertelde ik Mike dat ze natuurlijk geen schijn van kans maakten tegen de New York Yankees. Dat vond Mike niet leuk, dus begon hij me te vertellen waarom dat niet zo ging zijn, met als laatste woorden "wanna bet?". Dat is tegen de verkeerde gezegd, dus dat nam ik aan. De weddenschap: als de Phillies zouden winnen kocht ik een pakket Nederlandse Delicatessen voor Mike en anders kocht hij voor mij een Yankees trui. De uitkomst is bekend, New York won met 4-2 van Philadelphia. Na die tijd heb ik Mike niet meer gezien, maar het blijkt een man van eer, want afgelopen week werd er een groot pakket bezorgd. Daarin zaten een Yankees jas en pet. Jammer dat ze iets aan de grote kant zijn (het blijft Amerika) en dat we 50 Euro additionele porto moesten betalen, maar wat geeft een boer om een aardappel. Ik ga er in ieder geval goed gebruik van maken, want hij zit in ieder geval lekker warm, en is een mooi tussen maatje voordat ik mijn Napapijri parka aantrek net voordat de elfstedentocht gaat beginnen.

Prikjesdag

Vandaag was het zover. Alle kinderen van onder de 5 jaar moesten ingeënt worden tegen de Mexicaanse griep. En aangezien Jeroen op dit moment 4 jaar, 11 maanden en 1 week was, was ook hij aan de beurt. Dus gingen Ans en Jeroen er vandaag op uit om de prik te halen. Gelukkig viel dat erg mee, het deed even pijn maar daar was onze bikkel snel overheen. Daarna had hij een "Jeroen Verwen dag", dus werd hij vertroeteld en ging hij met Ans onder andere een chocolade cake bakken en een mooie lamp maken. Toen ik thuis kwam, had Jeroen wel en beetje pijn in zijn arm, of hij kon het heeeeel goed spelen. Dus na een lekkere knuffel (au, au, au), een dikke kis (au, au, au), een paar vragen ervoer (au, au, au) , een douche beurt (au, au, au) en afdrogen (au, au, au) ging hij lekker rozig naar zijn bedje toe. Hij was wel wat warm geworden, dus de inenting zal wel een bepaalde invloed hebben gehad. Hij ging in ieder geval, na zijn avonturen heel erg lekker slapen (met de beentjes buitenboord)!

Michellin sterren

Vandaag was het voor gastronomisch Nederland weer een belangrijke dag, want de Michellin sterren werden weer uitgereikt. De lijst met sterren zaken in 2009, is via deze link terug te vinden. Om eerlijk te zijn, zijn er weinig grote verrassingen te zien. Zo is Oud Sluis onder leiding van Sergio Herman nog steeds 3 sterren waard en ook Jonnie Boer boert nog goed, want hij heeft er inmiddels 4 (drie voor Librije en één voor "Librije's zusje"). Ook de lijst van twee sterren is redelijk stabiel, na een afwezigheid (door het vertrek van Cees Helder) is Parkheuvel weer op de weg terug (van 3 naar 1 naar 2 sterren) en is Da Vinci in Maasbracht en 't Brouwerskolkje (het tweede twee sterren restaurant in de Metropool Overveen) erbij gekomen. In Noord Holland bleven Bokkedoorns, Rob Blaauw, Aspicius en Ciel Bleu op twee sterren staan. Bijzonder, want Ron Blaauw is er echt op achteruit gegaan. Ik keek met veel interesse uit naar de scores van De Nederlanden en Vermeer. Ik was blij om te zien dat de rapporteurs De Nederlanden nog steeds met 1 ster hebben bedeeld, niet meer dan terecht voor de hoogstaande culinaire prestaties van Wilco Berends en de service van de zwart witte brigade onder leiding van Caroline Berends. Gefeliciteerd!! Wat mij met afschuw vervulde was om te zien dat Vermeer, mijn andere "stamkroeg", wederom geen ster heeft gekregen. Volstrekt onterecht voor de prestatie die Chris Naylor en de crew van Niek Beute iedere keer weer neerzetten.Waarom, waarom worden zij niet met een ster gehonoreerd, terwijl restaurants als Karel V, Vrienden van Jacob, Chapeau, Halvemaan en Kasteel Heemstede die wel krijgen? Allemaal hartstikke goed hoor, maar geen van deze kan aan Vermeer tippen. Ik begrijp er geen snars van, misschien moeten we Michellin toch eens vragen, wat er nu ontbreekt, want ik kan het niet zien en ik heb toch in een groot deel van de top 100 restaurants gegeten. Maar ja, dat zal wel het beste geheim van de culinaire professie behoren .

En nog een nieuw welkom....

Na afgelopen week volger 25 verwelkomt te hebben, heeft volger 26 zich inmiddels ook aangemeld. De bij de Rabobank inmiddels beruchte Martin Weidner! Ik bereid met vast voor op discussies die zeker gaan volgen over boeken, films en games, dingen waar we een voorliefde voor gemeen hebben. Ik zal op dit forum niet zozeer over XSD's, ISD's en WSDL gaan hebben, daar hebben we de burelen van onze opdrachtgever voor!

Geen Ajax vandaag

Vanochtend was ik er helemaal klaar voor. Om 14.30 ging Ajax tegen Heerenveen spelen en dat beloofd meestal een heel leuke wedstrijd te worden. Maar doordat ik Eredivisie Live heb, moet er natuurlijk wel iets zijn om naar het stadion te gaan anders dan het live kunnen bekijken van de wedstrijd. Voor mij is dat altijd de gezelligheid om met vrienden Onno en Erik daarheen te gaan en lekker over van alles te kunnen ouwehoeren. Nu had ik gisteren al van Onno gehoord dat hij 99% zeker niet zou gaan, maar Erik is een die hard dus dan maar getwee. Alleen even voor de zekerheid controleren. Helaas geen reactie en dat ben ik niet van Erik gewend. Tot vanochtend er ineens snel achter elkaar berichten kwamen. Eerst een sms waarin Erik wel kon, en even later (paar minuten) dat het helaas niet ging lukken. Weer een paar minuten later volgende een telefoontje. Erik klonk niet al te lekker, maar dat had een leuke oorzaak deze keer, namelijk dat hij een Skoda Fabia had gewonnen op de voetbalclub (het is geen Porsche Panamara, maar je moet ergens beginnen :-)). En dat moest natuurlijk gevierd worden! Begrijp ik helemaal, dus na flinke felicitaties, kwam ik tot de conclusie dat ik alleen af zou moeten reizen. En ja, dan heb je toch heel veel andere dingen te doen, die het dan net weer aantrekkelijk genoeg maken om thuis te bllijven (even een stukje Dragon Age spelen bijvoorbeeld, of verstop-tikkertje met Daan en Jeroen). Vandaar dat ik op de bank in Halfweg getuige was van een magistrale eerste helft waarin Ajax Heerenveen echt omver blies en een paar magistrale doelpunten maakten (met name de twee goals van de Zeeuw waren fantastisch). De tweede helft ging het gas er een beetje af of in ieder geval de scherpte, waardoor het geen dubbele cijfers werden. Misschien maar beter ook, anders had ik er nog spijt van gehad dat ik toch niet gegaan was.

Zie ginds komt de stoomboot

Vandaag was het dan zover. Na een reis van een week van Schiedam via Amsterdam kwam de Sint aan in Zwanenburg en Halfweg. Om deze keer eens niet te laat te zijn (de afgelopen drie jaar kwamen we altijd aan als de goedheiligman al aan vast wal stond) wilden we om 11 uur strak vertrekken. Maar kleinigheidjes hou je altijd, dus toen ik om 11 uur de jongens in de jassen had, besloot Jeroen nog even onze mooie witte buitenmuur met roze stoepkrijt te bewerken. Aaaarrrrggghhhh...snel met een doek eroverheen, veel konden we wegkrijgen, maar over een paar stenen hangt nu nog steeds een roze gloed (Jeroen vindt het wel mooi zei hij). Daarna snel in ganzenpas naar die dijk waar de aankomst zou zijn. Bij aankomst konden Daan en Jeroen een mooi plaatsje op het terras van Cosie aan de Vaart (volgens de speaker die het geheel begeleide het beste restaurant van Zwanenburg, daar is overigens niet veel voor nodig :-)) waar ze alle boten eenvoudig aan zich voorbij konden zien komen.

Dat waren er best veel. Wat overigens ook opviel was dat het gewoon warm was, de thermometer liet 16 graden zien. Als dat zo doorgaat hebben we als kerstdiner een mooie Zuid Afrikaanse Skottelbraai, daar is het dan ook wel het weer voor! Na aankomst begon Sinterklaas een mooie speech, wat wel een beetje moeilijk te verstaan was, omdat de beste man met een flinke dikke tong sprak. Toen hij aangaf dat hij een flesje Bisschopswijn voor de Loco Burgemeester meegenomen had, ontlokte dat de reactie van een andere ouder dat toen hij vanochtend vertrok de loco burgemeester nog een kistje zou krijgen, maar dat dat nu niet meer mogelijk was. Toen Sinterklaas aan zijn wandeling van het schip naar de witte Rolls Royce maakte (Americo had vandaag vrijaf genomen), konden Daan en Jeroen een handje geven. Toen ik Sinterklaas bedankte, kwam ik erachter dat het waarschijnlijk geen bisschopswijn was, maar bisschopsbier. Maar gelukkig hebben de mannen er niks van gemerkt en met een opgewekt: "zo, nu weten we zeker dat hij er is, we kunnen de schoen gaan zetten", togen we vervolgens weer naar huis. Met een sanitaire tussenstop voor de heren bij de plaatselijke snackbar op de Naussaulaan (want ze konden het echt, echt, eeeeecht niet meer ophouden) en een bezoek aan het snoepwinkeltje ernaast (die heerlijke chocolade letters heeft overigens, aanradertje!). Nu vanavond de heren maar eens heel hard laten zingen, en dan kijken of de goedheiligman het genoeg vindt om een klein cadeautje achter te laten.

Volger nummer 25!

Het blog wordt inmiddels redelijk gevolgd. Wat leuk is om te zien, is dat mensen mij soms aanspreken op hetgeen ik geschreven heb. Hoe gek het misschien ook klinkt, ik vind dat wel erg leuk. Net zoals ik het leuk vind om de "volgers" te zien groeien. Niet iedereen die meeleest heeft zich als volger opgegeven (bijvoorbeeld omdat ze geen google account hebben), maar heeft de link gewoon gekopieerd in de favorieten, pak de link via andere social media op of heeft e.e.a. aan zijn RSS reader toegevoegd. Hartstikke top natuurlijk, maar ik zou het wel leuk vinden als diegene toch ook zich als volger aan zouden melden (echt, het openen van een Google accountje duurt maar een paar minuten, je hebt er verder geen last meer van en het doet ook echt geen pijn :-)). Dus als je nog een zetje nodig had, bij deze! Gisteren heeft nummer 25 dat gedaan, en ik zeg met trots dat dat een hele speciale volgster is, namelijk mijn eigenste Ans van der Weg! Natuurlijk vertel ik ook wel eens thuis iets, maar dit is natuurlijk wel een zo efficiënte weg om de verhalen te vertellen :-)).  Geintje natuurlijk, maar wel gaaf dat inmiddels mijn hele familie wel het blog volgt, maar Ans de enige is die zich als volger op heeft gegeven, dat moet toch inspiratie voor anderen zijn, (zoals Hans en Leny, Willy en Jos, Daniëlle, Edwin, Hinkje, Erco, etc etc :-)).

Sinterklaas is morgen in de stad!

Morgen is het weer zover. Waar afgelopen weekend onze goed heilig man al aankwam in Schiedam op TV en in Amsterdam, zal hij zaterdag aanleggen in de mega haven van Zwanenburg/ Halfweg. Ik heb er veel moeite in moeten steken om Daan en Jeroen uit te leggen waarom de Sint (die al dagelijks op tv is) er twee weken over doet om van het centrum van Amsterdam naar Zwanenburg te komen (Papa, als we in de auto zitten duurt dat maar een kwartier! Ja, maar het paard mag niet zoveel lopen), maar inmiddels hebben ze de schoentjes al opgezocht en die staan zaterdag zeker bij de open haart! Maar inmiddels hebben de jongens aangegeven dat ze het ook wel heel erg leuk zouden vinden als St Nicolaas weer eens een keer in persoon bij ons langs zou komen.  Tja, dan is het zoeken naar een goede hulp Sinterklaas. Nu heb ik zelf reeds ervaring in die rol en ook al met bezoeken in die hoedanigheid aan mijn eigen kinderen en neefjes en nichtje, dus na een kort overleg heb ik mezelf maar wederom beschikbaar gesteld om ook dit jaar de mijter en de staf weer te aanvaarden en zal ik op 5 december Bram van de Vlugt vervangen en als Sinterklaas optreden. Jeroen gaat het zeker niet merken, maar ik ben benieuwd hoe Daan zal reageren en of hij het door heeft. Het kost altijd wat moeite om weer verkleed en geschminkt te worden (en zeker straks onze nieuwe zwarte Piet, ik kreeg Hans niet meer zover nadat ik hem de laatste keer als Sinterklaas opdracht had gegeven om in de gordijnen te klimmen en een radslagje te doen :-)), maar we houden er weer prachtige verhalen en blije gezichtjes aan over, en dat is het vele malen waard!

Baldurs Gate

In een ver, ver verleden (en een galaxy far, far away) had ik tijd om lekker te gamen. Ik heb al eens iets geschreven over mijn C64 ervaringen. Iets recenter speelde ik veel op mijn PC. 1998 was daarin voor mij een "year to remember". Een van mijn favoriete spellen aller tijden kwam in dat jaar uit, namelijk Baldurs Gate.  Het was de ultieme vertaling van de Advanced Dungeons & Dragons (AD&D) wereld van Forgotten Realms naar de PC. Ik ben altijd wel een fan van fantasy verhalen geweest (waarom lees ik die de laatste jaren minder...hmm... misschien leuk voor een volgende blogpost) en het idee van role playing (RPG) vind ik ook altijd leuk. Maar ja, om nu met een stel maten om tafel te gaan zitten met een stel dobbelstenen en dan net te doen of je een dwerg of een elf bent, vond ik dan weer wat te ver van mijn bed staan (plus dat ik nooit mensen kon vinden die dat wild doen :-)). Dan was de PC een uitkomst. Ik had al veel RPG's gespeeld, maar Baldurs Gate was echt de allerbeste van het stel. Je kon heel vele verschillende soorten figuren spelen en al naar gelang wie je was (elf, dwarf, human, wizard, warrior, clerck, etc etc) verandere het verhaal en kreeg je speciale "quests". De hoofdlijn van het verhaal in het spel was gewoonweg sterkt te noemen en alle sub quests waren op zichzelf ook al goede spellen. Na Baldurs Gate volgde een add on en uiteraard werd het spel vervolgens opgevolgd door, hoe verrassend, Baldurs Gate 2. Ook dit was een absolute topper. Ik ben niet zo ver gegaan als vele andere die het spel enkele malen uitgespeeld hebben met diverse figuren (ik had ook nog een ander leven), maar dat veel mensen dit wel gedaan hebben zegt ook iets over de kwaliteit en duurzaamheid van het spel. Helaas is de veelvuldig aangekondigde en gevraagde Baldurs Gate 3 er nooit gekomen, maar deze maand is wel Dragon Age: Origins uitgekomen, die gezien wordt als de "geestelijke opvolger" van Baldurs Gate. Misschien dat het toch weer tijd wordt om wat tijd in mijn drukke agenda voor een spel vrij te maken....

Gary's Deli

Deze zondag stond in het teken van een overwerk sessie. In het prachtige Zeist werkt een team top professionals onder leiding van projectmanager BK om een aantal trajecten die binnen mijn programma vallen een impuls te geven om ervoor te zorgen dat ze dit jaar nog live gaan. Zaterdag kon ik helaas zelf niet bij zijn, maar zondag gaf ik uiteraard acte de presence. Hoewel ik zelf inhoudelijk weinig toe kon voegen (mijn Java en Unix skills zijn niet meer wat ze geweest zijn :-)) vind ik dat je als programma manager leid door het goede voorbeeld te geven. Gaf mij de ruimte om onder andere wat beoordelingen te schrijven en gelukkig ook nog in het planmatige deel van zondag advies te kunnen geven of een beslissing te nemen. Om kwart over vijf keerde ik weer huiswaarts. Toen was het wat laat om naar Albert Heijn te gaan, dus na overleg met het thuisfront besloten we deze keer een avondmaaltje te maken van de beste bagels van Amsterdam (en misschien wel van nederland), namelijk die van Gary's Deli. Dus snel naar de Kinkerstraat gereden en om vijf voor zes (5 minuten voor sluitingstijd) vloog ik nog naar binnen. Gelukkig is het personeel van Gary's jong en enthousiast, dus ik werd vriendelijk begroet in plaats een zware zucht omdat er iemand net voor sluitingstijd nog een grote bestelling komt doen. Enkele van mijn collega's en vrienden die al een keer kennis hebben gemaakt met de geneugten van Gary's weten dat er eigenlijk niets slecht is in deze zaak, maar ik ben toch zelf wel een erg grote favoriet van de knoflook bagle met guacamole, tomaat, salsa en cheddar, de melted tuna en de diverse soorten muffins. Dus die gingen allemaal mee, plus een bagle cream cheese en lox (zalm, de oorspronkelijke NYC combinatie), een bagle met boter en jam (voor Jeroen natuurlijk), een couscous salade en een klein dessert (bestaande uit carrot cake, cheese cake, apple pie en een mega blueberry muffin!). En natuurlijk voor de weg terug in de auto een lekkere latte machiatto met een scheutje hazelnoot siroop (Starbucks, eat your heart out!). Dat was weer genieten thuis! Een oproep aan iedereen die in Amsterdam West aan het winkelen is (zo ligt Gary's tegenover het onovertroffen Hoogstins, voor al uw pennen en schriftjes): neem even een half uurtje de tijd om iets bij Gary's te nuttigen, lekker in de winkel, met een heerlijke koffie. Oh ja, voor de fans van Hooters: er is ook hier Free WiFi!

Allemaal Bogardetjes

In een grijs verleden (nou ja, een jaar of 15) speelde er bij Ajax een robuuste linkervleugelverdediger. Zijn naam was Winston Bogarde. Winston was snel, hard en kan nog redelijk meevoetballen ook. Echter, Winston stond meer bekend om zijn liefde voor geld en goud, dan voor de bal. Zo had hij in de toenmalige spelergroep de bijnaam "Lex Goudsmit" (gekregen van Ronald de Boer), omdat hij zoveel gouden kettingen en ringen droeg en die tijdens de wedstrijden ook niet afdeed, maar de ringen bijvoorbeeld afplakte met tape. Na anderhalf seizoen succesvol te zijn geweest kon Bogarde niet wachten om met zijn matties Kluivert en Davids naar AC Milan te vertrekken om daar de bakken met geld op te strijken. In de navolgende jaren deed hij dat ook bij Barcelona (waar hij nog een respectabel aantal wedstrijden gespeeld lijkt te hebben) en daarna naar Chelsea, waar hij in 3 jaar tijd 9 invalbeurten had, maar wel een salaris van 50.000 Euro per week opstreek. Op aanbiedingen van andere clubs reageerde Winston niet, want nu hoefde hij alleen 5 keer per week 2 uur rondjes te lopen op een trainingsveld en dan hup weer naar huis. Dat is toch ruim betaald om het trainingsveld te onderhouden! Wat wel heel knap was: Bogarde heeft dat altijd ronduit gezegd, hij heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij voor het geld koos. Inmiddels is Winston alweer een tijdje gestopt, is hij lekker aan het hip hoppen en pokeren en woont hij ongeveer bij mij om de hoek op de oude Osdorperweg.

Ik moest erg aan dit verhaal denken toen ik de afgelopen tijd alle verhalen van voetballers voorbij zag komen die niet meer naar Ajax willen. Natuurlijk is dat ieders recht, geen discussie over mogelijk. Maar wees wel even realistisch en eerlijk. Ik denk dan aan zo'n van der Vaart die nog met een serieus gezicht durft te beweren dat hij echt nog heel veel kans heeft om in de basis te komen van Real Madrid om op die manier een plaats in de WK selectie af te kunnen dwingen. Of Klaas Jan Huntelaar, die inmiddels als mislukkeling bij zowel Real Madrid en AC Milan er toch wel achter komt dat hij daar nooit een serieuze kans gaar krijgen, maar een terugkeur "geen logische stap vindt, want hij heeft toch bewezen een hoger niveau aan te kunnen (waar dan??)". Of Ryan Babel, die voor een half jaartje wellicht nog even langs wil komen, maar daarna snel weer terug hoor, dan wil Ryan nog wel even een half jaartje slummen om ook het WK te mogen spelen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de genoemde heren niet alleen aan hun sport denken, maar dat de centjes toch wel een heel belangrijk onderdeel van hun afweging vormen. Dat is helemaal niet erg, maar zeg het dan gewoon eerlijk en begin geen zeurverhalen dat dat er niets mee te maken heeft, maar dat je kiest voor sportieve ambities en uitdagingen en dat je vervolgens gaat praten met een club als Birmingham. In gedrag zijn het allemaal Bogardetjes, alleen de echte kwam er recht voor zijn raap vooruit, en deze heren proberen de vermoorde onschuld te spelen. En dat is eigenlijk nog een tandje erger....

Lekker 100 in 2010

Ieder jaar is het weer een feest. De gids van Lekker, met daarin de beste restaurants van Nederland. Het hoogtepunt van de gids is natuurlijk de Lekker top 100, waarin Lekker aangeeft wat zij de beste 100 restaurants vindt, in niet willekeurige volgorde. En dat is natuurlijk leuk, want het is altijd voer voor discussie, want de ranking is natuurlijk zo subjectief als maar zijn kan. De top twee staat de laatste jaren eigenlijk altijd wel vast, namelijk Oud Sluijs en Librije. Daaronder was het de afgelopen jaren Beluga, maar die is dit jaar voorbijgestreefd door De Leest. Wat mij verder opvalt in de lijst is de "vrije val" van Ron Blaauw. Ik heb jaren bijzonder smakelijk bij Ron gegeten (het was jarenlang mijn "stam restaurant"), maar ik heb zelf inderdaad ook gemerkt, dat de kwaliteit met rasse schreden achteruit is gegaan, waarschijnlijk omdat Ron meer bezig is met zaken doen dan in de keuken te staan. De laatste keer was het eten matig en werd getracht het met een bombardement van amuses goed te maken, maar kwantiteit is geen vervanging voor kwaliteit! In twee jaar tijd bijna 20 plaatsen gedaald, dat is geen goede richting. Ander opvallende is dat Ivy van niets naar plaats 20 is gegaan, een uitstekende prestatie voor een restaurant dat nog geen jaar open is. Maar Francois Geurds is dan ook jaren de sous van Heston Blumenthal, de chef van The Fat Duck geweest en dat schept natuurlijk wel verwachtingen. Ik heb Ivy op mijn "to do" lijstje voor 2010 gezet, ben zeer benieuwd wat dat gaat worden!

Waar ik het meest plezier uit heb gehaald, is dat mijn twee favoriete restaurants, de vaak gememoreerde Vermeer en De Nederlanden allebei gestegen zijn.  Vermeer van 20 naar 16 en De Nederlanden van 55 naar 50. Ik kan niet anders zeggen dan dat het meer dan verdiend is en ik vind zelf dat De Nederlanden nog steeds VEEL te laag staat (en Vermeer een beetje, die had zeker bij de eerste 12 gemogen). En ik meet mijzelf de arrogantie aan om hier een echte mening over te hebben, want bij veel van de restaurants die boven hen staan heb ik gegeten. Zo is De Nederlanden kwalitatief vele malen beter en gastvrijer dan Kasteel Heemstede, Vrienden van Jakob, Halvemaan en de reeds eerder genoemde Ron Blaauw (zeker op dit moment). En voor Chapeau en Aspicius doet men zeker niet onder. Maar goed, ieder jaar een stukje en dan komen we er wel! Volgende stop: eind november, wanneer Michellin de sterren uit gaat reiken. Duimen voor Wilco/ Caroline/ Martijn en Chris/ Niek/ Simon!

Grunge!

Een van de muziek stromingen waarvan ik bij de geboorte bewust aanwezig ben geweest, is de grunge. Ontstaan in Seatle, kenmerkt de stroming zich door veel luide gitaren, teksten die vaak over angsten in het leven gaan (geen horror teksten, maar bijvoorbeeld bang om verlaten te worden) en optredens die van elke vorm van opsmeuk ontdaan zijn (laten we maar zeggen dat KISS nooit deel van de grunge scene uit zouden kunnen maken :-)). Hoe snel en hoe groot deze stroming ook werd (met onder andere als boegbeelden Kurt Cobain en Eddie Vedder), tegenwoordig hoor je er eerlijk gezegd niet meer zoveel van. Maar in de tijd zijn er wel echt een paar hele goede platen gemaakt. En hoewel de meeste mensen wel eens van Nirvana hebben gehoord of anders wel van Pearl Jam, waren er een heleboel andere bands die ook bijzonder goede albums opgenomen hebben. Daarom bij deze mijn top 10 (in niet willekeurige volgorde) van beste grunge platen die ik een ieder aan kan raden!  Met strak op nummer 1 "Dirt" van Alice in Chains met de sublieme en helaas veel te vroeg overleden Layne Staley (maar ja, als je jezelf trakteert op teveel cocaïne, heroïne en alcohol, dan kan er wel eens wat gebeuren). Via de links kom je bij de volgens mij beste nummers van de CD's, kun je eens kijken of het wat voor je is!

1. Dirt – Alice in Chains

2. Nevermind – Nirvana

3. Ten –Pearl Jam

4. Badmotorfinger – Soundgarden

5. 16 stone – Bush

6. Facelift – Alice in Chains

7. Plush – Stone Temple Pilots

8. Sweet Oblivion - Screaming Trees

9. Temple of the Dog  - Temple of the dog

10. Unplugged - Nirvana

Dat leuke eerste jaar.......yeah right!

Zoals sommige van jullie opgevallen :-), hebben wij sinds afgelopen donderdag een mooie puppy, genaamd Reus. Vandaag was het de eerste keer dat Reus een flink stuk in de auto ging rijden. Dat vond hij niet zo heel erg leuk, drie kwartier aan elkaar heeft hij zitten blaffen, janken, huilen, schreeuwen, etc, etc. Dat was geen fijn geluid. Ongewild gingen mijn gedachten uit naar de tijd dat Daan en Jeroen ook nog baby's waren. Beide heren waren geen gemakkelijke kinderen, ze hebben heel erg veel gehuild door verschillende oorzaken. Het toeval wil, dat we een mooi boek hadden gekregen voor de eerste zwangerschap, waarvan ik de naam nooit zal vergeten. Dat is namelijk "Dat leuke eerste jaar", geschreven door de toppers Joke en Peter Fiedeldij - Dop. Daarin staat hoe geweldig het allemaal is om kinderen te hebben en dat het allemaal hartstikke leuk is in dat eerste jaar dat de kindjes zich zo lekker ontwikkelen en dat je je er vooral fijn bij moet voelen. Ik zal niet vertellen hoe vaak ik dat boek in brand hebben willen steken en dat als de schrijvers op een verkeerd moment voor mijn auto hadden gelopen ik niet de garantie zou hebben gegeven dat ik per ongeluk het rechter pedaal ingetrapt zou hebben. Mij lukte het toen zelden om mijn hoofd leeg te maken, maar vandaag mocht ik in ieder geval zien dat mijn kinderen dat nu inmiddels wel kunnen. Very Zen!!!

Dropkick Murphys - Blackout

Zoals eerder deze week gemeld komen 31-1-2010 de Dropkick Murphys optreden in Nederland. En wat doe je dan als fan? Je gaat de CD's nog eens een keer luisteren. Nu hebben de Murphys geen enkele slechte plaat gemaakt, dus het is wat moeilijk om een favoriet te kiezen, maar ik ben uiteindelijk uitgekomen op "Blackout". Dat is het vierde album van de groep (na Do or Die, The Gang's All Here en Sing Load Sing Proud). Zoals zo vaak is het een mix van eigen nummers en traditionals (maar dan even op een ander tempo gespeeld). Een traditional is een Iers lied dat al jaren bestaat en waar geen originele artiest (meer) van bekend is en waar geen copyrights opzitten, dus iedereen die het wil mag het spelen. De traditionals hier zijn Black Velvet Band en Fields of Athenry.
Verder spelen hier ook de andere "traditionele" DKM thema's een rol. Zo gaan onder andere de nummers "Walk away" en "The Workers Song" over het leven van "de gewone man" (zitten wel veel herkenbare stukken in, ook al sta ik niet iedere week in de fabriek om een piefje aan een palletje van een schroefje te voorzien en heb ik ook niet zo heel erg veel op met de vakbond). En er zijn ook weer de nodige nummers met een "tongue in cheeck" aanpak, zoals The Dirty Glass (altijd een feest als die live gespeeld wordt met zangeres) en : Kiss me, I'm shot faced". Teksten zijn natuurlijk wel belangrijk, maar bij de DKM gaat het toch ook voornamelijk om een heerlijke beat en een hoog up tempo dat voor de nodige energie zorgt (qua zang zal Al Barr namelijk nooit Frank Sinatra worden). En natuurlijk het enthousiasme dat de band tentoon spreidt. Wat ik altijd knap vind van DKM is dat ze dat enthousiasme ook op de studio albums naar voren kunnen laten komen, zodat het plezier waarmee de mannen de plaat maken eraf springt. Persoonlijk vind ik dat dat bij deze CD het best tot zijn recht komt, dus als je in wilt luisteren voor het concert en maar één CD zou mogen kiezen, laat het dan deze zijn!

Een nieuwe gadget

Vorige week zaterdag kreeg ik een mysterieus telefoontje. "Hi, this is Marc and I have a nice present for you, can we make an appointment?". Uiteraard doe je zoiets niet zomaar, maar toen de beste man met namen van bekenden begon te zwaaien en dat zij hem aan hadden aangeraden met mij contact op te nemen, stemde ik maar in om hem 's middags langs te laten komen. Een paar uur later ging de bel en na het hek opengedaan te hebben reed er een Mercedes ML 270 ons erf op. Uit de auto sprongen twee snelle jongens, die Marc en Mark bleken te heten (dat is wel moeilijk te onderscheiden als je het uitspreekt :-)). Na het het geneuzel (eerste fase in een salesgesprek, ik herkende het direct), lieten de mannen allemaal foto's zien. Inderdaad van bekenden van me, maar ook van M&M samen met bv Larry Hagman, Linda Evans, Frank Rijkaard en Marco Borsato. Toen toch maar de 100.000 dollar question gesteld: "wat komen jullie nu eigenlijk verkopen?". Dat bleek uit eindelijk een.......STOFZUIGER te zijn. Nou ja, stofzuiger, een reinigingssysteem moest ik het noemen. Te weten de Delphin. Toen ik dat hoorde was mijn instinct om deze heren zsm vriendelijk naar de poort te begeleiden, maar het waren best aardige jongen en ze gingen net de demonstratie geven, dus je geeft ze nog even ene kwartiertje. En dat was best indrukwekkend. Het stof ging wat eenvoudiger de machine in (komt in een bak water terecht, waardoor het de machine niet meer uitkomt, dat is wel goed) en het stofzuiger gaat vele malen eenvoudiger. Ik begon wel geïnteresseerd te raken, wellicht getriggered door de komst van onze vriend Reus. Het overtuigende argument kwam iets later, namelijk toen in de kamer van Jeroen en Daan het tapijt gezogen werd, en daar nog echt grote hoeveelheden bouwgruis uit kwamen. Dat hadden we er met de Dyson niet uitgekregen! En dan gaat toch je gadget hart spreken....dus na een bezoek van anderhalf uur was ik toch fijn een stofzuig...sorry.....reinigingssysteem rijker! Gelukkig kon ik nog een korting krijgen door wat andere potentials aan te reiken en omdat ik zeker wist dat andere vrienden ook erg gelukkig hiervan zouden worden, kon ik het niet nalaten (dat zou mij zeker door hen aangerekend worden) enkele andere telefoonnummers te geven. Mocht je dus door een Marc gebeld worden die een cadeau voor je heeft, dan weet je wat je te wachten staat!

Reus has entered the building!

Vandaag was het dan zover. Na in een stortregen Daan en Jeroen onder protest naar school te hebben gebracht zaten Ans en ik om half negen in  de auto op weg naar Warmenhuizen. We hadden geluk, want van Halfweg naar Warmenhuizen was het lekker doorrijden, terwijl de andere kant op er 27 km file tussen Alkmaar en Amsterdam was ontstaan. Strak om half tien kwamen we aan en werden we door Piet en Nettie Beentjes begroet met koffie en een PLAK cake. Op ons zat, naast twee teefjes, onze Reus te wachten. Zijn stamboom naam blijkt Widoc te zijn, wat Pools is voor "mooie vent". En dat is hij ook! Na een uurtje uitleg en afhandelen administratie ging Reus mee de auto in en reden we terug naar Halfweg. Eerst was Reusie stilletjes, maar daarna werden we getrakteerd op een piep- en jankfestijn, omdat Reus natuurlijk onrustig werd, want hij was voor het eerst zonder familie en mama. Bij thuiskomst gingen Ans en Reus samen de tuin verkennen en dat vond de kleine een hele onderneming. Om drie uur was het tijd om Daan en Jeroen te halen, die uit school stormden en naar huis renden om met Reus te gaan spelen. En dat hebben ze flink gedaan. Met name Jeroen vond het moeilijk om iets anders te doen dan lekker met Reus te knuffelen en stoeien. Beiden werden ze er aan het eind van de avond erg moe van en liggen ze nu heerlijk te slapen. Daarnaast heeft Reus zijn eerste plasjes buiten gedaan (dat gaat sneller dan met Daan en Jeroen toen ze baby waren :-)) en heeft hij ook het eten en drinken in zijn bench gevonden. Hij went al snel in Casa di Janssen!!

Haar(band)pijn

Vandaag een overdenking. Het gaat om het fenomeen "haarpijn". Het kwam vanochtend ter sprake na een gesprek met een illustere collega. Nu is het hebben van haar al iets wat bij mij niet al te bekend meer is, maar ik moet ook bekennen dat in de tijd dat ik haar had, ik er nooit echt pijn in heb gehad. En als ik in mijn haar knijp voel ik ook niet echt iets, dus je zou denken dat haar gevoelloos is, maar kennelijk kan je er dus wel pijn van hebben. Nu kan dat natuurlijk liggen aan het hebben van lang haar en de gevolgen van de zwaartekracht (ik kan me voorstellen dat het haar zwaar is en aan de huidzakjes in je hoofd gaat trekken en dat dat niet altijd even plezierig is), maar kennelijk bestaat er ook haarbandpijn, wat weer te maken heeft met het indoen van een haarband als je een "bad hair day" hebt (daar heb ik dan ook geen last van, toch iets positiefs aan intredende kaalheid :-)). Maar ik voel me nooit te beroerd om mijn collega's te helpen, dus een snelle scan op internet leverde denk ik een mooi advies op voor een ieder (ik ken er maar één, maar er zullen er vast meerdere zijn) die net als BK aan "haarpijn leidt...:-)).

Ken je dat, haarpijn? In feite is haarpijn spierpijn. Aan elk haartje zit een spiertje dat te lang is belast en daardoor gaat opspelen. Soms ontstaat haarpijn doordat het haar te lang in een onnatuurlijke richting is geduwd, bijvoorbeeld door een staart die hoog op het hoofd is vastgezet. Dan duurt de haarpijn meestal niet zo lang. Vaak gaat de haarpijn gepaard met spanningshoofdpijn. Als je last hebt van haarpijn in combinatie met hoofdpijn, dan komt dit vaak doordat je gespannen en nerveus bent. Hierdoor worden onbewust ook de haarspiertjes aangespannen. Wanneer je je haren dan aanraakt, lijkt het net alsof je probeert de haren tegen de vleug in te strijken. De oplossing? Geef jezelf elke dag onder de douche een hoofdhuidmassage!


Dus het advies van dokter Dennis: dagelijks een massage en er is niks meer aan de hand!

Opgesloten in de bench

Vandaag bij thuiskomst was het donker in Halfweg. Heel erg donker. Toen ik het erf op wilde rijden, bleek het hek het niet te doen. Dat had de weggever moeten zijn, er was een stroomstoring. Dat is de derde in drie maanden (Eneco, bedankt!!). Gelukkig had Ans al veel kaarsen gevonden en was er enig licht in de duisternis te vinden. Wat dan wel jammer is, dat ik een elektrisch fornuis heb, dus koken was helaas niet gelukt. Jeroen was wat angstig, want die houdt a) niet van donker en b) niet van kaarsen, dus dat was een slechte combinatie. Na ongeveer twee uur, net voor dat Ans naar de VU ging, sprongen de lichten weer aan en was het tijd om een eitje te bakken. het gesprek aan tafel en daarna was de komst van Reus (T minus 2 and counting). Daan en Jeroen waren wat ongerust dat Reus niet in de bench zou passen. Na vele pogingen gedaan te hebben hen te overtuigen bleef alleen de ultieme manier over om de jongens gerust te stellen. Het zijn de twee woorden die iedere accountmanager van een klant vreest, namelijk......"show me!". Dus, hup, daar ging papa de bench in. En vervolgens kregen we een Hans en Greitje syndroom, want uiteraard werd de deur op slot gedaan en renden de jongens weg. Na veel gesmeek, deed Daan uiteindelijk het deurtje weer open en kon ik er weer uit, maar met het resultaat dat Daan en Jeroen nu in ieder geval wel geloven dat de pup (!) wel in de bench zal gaan passen als hij donderdag komt.

Tijd voor een feestje!

Sta je in de rij om naar de Amsterdam Arena binnen te gaan, draai je je hoofd even om en zie je op het aankondigingsbord van de Heineken Music Hall dat er op 31 januari 2010 een groot feest aldaar plaats gaat vinden.Op die dag treden namelijk de Dropkick Murphys daar op. Nu heb ik de Murphys al heel wat keertjes gezien, maar tot nu toe was dat altijd in de Melkweg of in Paradiso. Maar kennelijk doet de mix van punkrock en Ierse folk het erg goed, want nu staan ze in een veel grotere zaal. Ik ben er zeker van dat ze ook daar de boel op hun fundamenten zullen laten gaan trillen! Ik ken de Murphys al sinds hun oprichting, toen ze ook nog een andere zanger hadden (Mike McColgan, nu zanger van The Street Dogs). Ken Casey is de enige die vanaf het begin bij de band was en ook nog is gebleven (zanger Al Barr kwam bij het tweede album en is de andere redelijk vaste kracht).  En ze hebben heel erg goede platen, maar de live optredens zijn nog 10 keer beter. Ik ga er in ieder geval zijn 31-1-2010!

Coen Dille Index na Feijenoord - Ajax

Vandaag was het weer tijd voor de klassieker, Ajax - Feijenoord. Samen met Onno en Erik was ik redelijk vroeg in het stadion (wat voor ons betekent dat we voor de aftrap op onze stoelen zaten). Het was een memorabele wedstrijd, met als uitschieter de magistrale kegel van Urby Emanuelson die de 2-0 betekende. Pantelic had ongeveer 2,5 assist, maar zijn spel was nou niet om over naar huis te schrijven. Maar goed, met een 5-1 in de zak mag je niet klagen. Overigens was het wel weer genieten geblazen op de tribune. Achter me zat een meneer met rasta krullen en een donkere huidskleur, die voor de wedstrijd een fijne joint op had gestoken en daar nog van na zat te genieten. Wat hem er in ieder geval toe deed besluiten om Leroy Fer en Diego Biseswar als "luie pleuris negers" te bestempelen. De muziek was overigens ook goed geregeld. Voor de wedstrijd was Peter Beense in het stadion om "Bloed, zweet en tranen" te vertolken (haalt het niet bij de André  Hazes versie, maar beter dan niks). In de rust was er een voor mij onbekend persoon die "de vrolijke koster" zong, maar het hoogtepunt was dat "three little birds" van Bob Marley uit de speakers schalde (every little thing 's gonna be all right!!) en, na de 2-0 dit de rest van de wedstrijd gezongen bleef worden door Vak 410!

Gelukkig scoorde Luis Suarez ook nog zijn wekelijkse doelpuntje. Lekker handig van Feijenoord keeper Rob van Dijk dat hij in de 89ste minuut bij een 4-1 achterstand Suarez nog neerlegd (hoeveel hersens heb je dan...), maar onze Luis schoot ook deze pingel er weer loepzuiver in. Teruglopend met Erik en Onno, kwamen we te spreken over de Coen Dille index. Voor de niet kenners: Coen Dille scoorde in het seizoen 1956-1957 43 doelpunten. Dat is nog steeds het record. Er zijn mensen die dicht bij dit record zijn gekomen (onder andere Mateja Kezman, die in 2002-2003 35 doelpunten maakte), maar het staat inmiddels dus al meer dan 50 jaar. De Coen Dille index staat op 1,26 doelpunt per wedstrijd (43/34), op dit moment staat Luis Suarez op 1,33 (16/12). Hij ligt dus een klein stukje voor op het schema dat de oude Coen aanhield om tot zijn record te komen. Het zou toch een fraai kunststukje zijn als we het kampioenschap van Ajax dit jaar (en daarmee ook de derde ster op het shirt) op zouden kunnen luisteren met ook het verbreken van dit record. Ik zeg: "hup Luis, druk een punt!". Hopelijk gaat de samenwerking met Pantelic wat beter binnenkort of kiest Jol voor Suarez in de spits, met Sulejmani vast op rechts, dan moet het toch gaan lukken.

Mannen die vrouwen haten...the movie

Gisterenavond gekeken naar de film van "Vrouwen die mannen haten" van Stieg Larson. Ik had net het luisterboek van het tweede deel afgerond, en was wel eens benieuwd wat de film ervan zou maken. Tja...wat zal ik zeggen. Het is een cliché (maar dat zijn ze geworden omdat ze meestal waar zijn): het boek was beter! Persoonlijk heb ik er altijd wat moeite mee als ik een film niet een klein beetje kan verstaan (en mijn Zweeds is niet zo heel erg goed meer), maar uiteindelijk kun je daar nog wel overheen komen (dat lukte me overigens niet bij Japanse films als The Ring, daar heb ik echt de USA versie van moeten kijken, die film is trouwens een aanrader voor wie hem nog niet gezien heeft). Wat jammer is, is dat veel plotlijnen die in het boek zitten, de film niet gehaald hebben. Zo is één van de belangrijkste onderdelen dat Henrik Vanger (de opdrachtgever) op het eind Michael Blomkvist belazerd en dat komt in de film helemaal niet terug. En ook de complexe relatie van Blomkvist met Erik Berger (die in de film net eens met naam genoemd wordt) wordt niet geraakt. Evenals de vete met Wennestrom. Was het dan een slechte film? Geenzins, hij is zeker het bekijken meer dan waard! Casting is bijzonder goed gedaan, ik vind dat ze de juiste gezichten aan de personages gegeven hebben en ook zonder de complexe plotlijnen is het een prima verhaal geworden. Maar ik merkte gedurende de hele film dat ik tegen Ans zei: "en in het boek zou er nu  dit gebeurd zijn.....".  Ik denk zelfs tot vervelens toe....:-).