Avondvierdaagse

Vandaag was weer de eerste dag van een inmiddels jaarlijks ritueel, namelijk de avondvierdaagse van Zwanenburg en Halfweg. Deze versie zou alleen Jeroen meelopen, want Daan moest twee van de vier avonden wielrennen, dus hadden we hem niet aangemeld. Vanavond dus om 17.15 uur thuis en snel de goulash naar binnen gewerkt. Na het eten vroeg ik aan Daan of zijn vriendin Anna Sofie ook ging lopen. Daan keek dromend voor zich uit en zei "ja", waarop ik hem vroeg of hij mee wilde lopen en hij dat inderdaad ook wilde doen. Dus snel nog een combinatie sinaasappel/ pepermunt/ zakdoek gemaakt en we gingen op weg naar de start. Die was bij de apotheek van Zwanenburg en van daaruit begon de tocht. Daan hebben we maar een paar keer gezien, want die was met Davey en Anna Sofie heerlijk aan het babbelen, terwijl Jeroen, in zijn groene Halverwege t-shirt tussen Ans en mij inliep. Ook Jeroen deed het als een topper tot ongeveer 500 meter voor het einde, toen begonnen zijn beentjes toch weel heel erg moet te worden, en ging hij heel lief vragen of hij bij Ans op haar nek mocht zitten. Ans, natuurlijk niet voor een kleintje vervaard, kon die kleine ukkepuk natuurlijk niet aan zijn lot overlaten, dus hij mocht even uitrusten en van het uitzicht genieten. Om half acht waren we bij het eindpunt en zat de eerste etappe erop. Met zulk lekker weer, blije kinderen en gezellige conversatie is het geen straf om in de avondvierdaagse mee te lopen. Op naar de volgende sessie!

Hier zit een luchtje aan...

Reuk blijkt het sterkste zintuig te zijn voor het ophalen van herinneringen. Wist u dat? Ans vertelde het mij, ze kwam het tegen tijdens haar onderzoeken voor haat coachingspraktijk. Ik kon me er eerlijk gezegd in eerste instantie weinig bij voorstellen. Doet een geurtje meer dan het zien van foto's? Of het horen van bandopnamen? Leek mij niet. Maar het intrigeerde mij toch, dus zonder dat ik er nu dagen en nachten over liep te malen, bleef het me wel bij. Afgelopen week was ik weer eens sinds tijden in de sportschool (Health City Badhoevedorp om precies te zijn). Bij het opfrissen stond een man naast mij, die een flesje Nivea aftershave bij zich had. "Hé, dacht ik, dat had ik ooit ook, toen ik met de mannen in 1993 naar Amerika ging". Maar toen het flesje open ging en ik de geur van hiervan rook, waande ik me weer even helemaal terug in de tijd. Ik weet nog goed dat we als een stel echte "wereldreizigers, maar dan NIET" op JFK aankwamen en ons lieten verleiden om een limousine naar het hotel te nemen (vele malen duurder en langzamer dan via de metro) en ik kotsmisselijk bij ons hotel, Malibu Studios (en echt 1 ster hotel) aankwam. Na even rusten ging het weer een stuk beter, maar om me wat te fatsoeneren, wreef ik maar snel wat Nivea op de wangen. En dat ritueel herhaalde zich iedere dag tijdens de tijd dat wij daar waren. Nivea staat sinds die tijd voor mij gelijk aan vakantie in Amerika met Frank, Simon en René. En aan dat alles moest ik denken in een tijdsbestek van een paar seconden naar aanleiding van een geurtje dat ik maar eventjes rook. En de gevoelesn en emoties krijg ik niet als ik de foto's van die reis wel eens bekijk. Ja, het is waar, de reuk is het sterkste zintuig bij het ophalen van herinneringen.

Als de kat van huis is...

Gisteren zijn Ans, Hinkje en Willie voor een paar dagen naar Londen gegaan (waar ze vandaag naar de Chelsea Flower Show geweest zijn en bijna gearresteerd werden omdat ze hun teveel gekochte kaarten buiten aan het verkopen waren :-)). Dat betekende dat ik er vandaag alleen voorstond in de huishouding. 's Ochtends gingen de kinderen naar school, maar om half negen stond Herman voor de deur en tien minuten later was Gerrit de tuinman er ook. Tijd om verder te gaan met de verbouwing van de tuin: diverse bomen werden gerooid, evenals rozenstruiken, er werden fruitbomen geplant en een gigantische brok beton werd verwijderd. Dat nam de hele dag wel in beslag. Om 12 uur moest ik Daan en Jeroen ophalen. De heren wilde graag dat hun vriendinnen Anke en Anna Sofie kwamen spelen, maar vanwege pianoles lukte dat niet. Maar geen nood, we zouden bij het pannekoeken pavilioen in Cruquius gaan eten en wellicht wilden de dames mee. Nou, dat wilden ze wel. Dus om 16.30 uur werden de meiden gebracht en gingen we weg. En eerlijk is eerlijk: er werd genoten. Daan had een saté, ik een tonijnsalade en de andere drie......een prinsessenpannekoek! Zoals gebruikelijk stonden we anderhalf uur later weer buiten (de omloopsnelheid is er hoog), maar ze hebben zich bijzonder goed vermaakt, ook in de speeltuin buiten. Ik moest Anke nog even zoeken (die was opeens naar de speelplek binnen verhuisd, even een moeilijk momentje) en om half acht was iedereen weer thuis. Rustig de kinderen voorgelezen (Griezelbus 5) en naar bed gebracht en daarna de fan-tas-tische film Solomon Kane (je moet wel een echte fan zijn om die uit te zitten), daarmee wilde ik Ans niet belasten. Als afsluiter de uitslag van X-Factor (dag Donny...) en terwijl ik dit schrijf hoor ik dat Netwerk ene blunder heeft gemaakt met de berekening van het VVD programma. Ik denk nu: tijd om naar bed te gaan!

Drama!!!

Ik had een leuk stukje in de pen om vandaag te schrijven ver de invloed van reuk op je handelen. Of een stukje over het feit dat Ans naar Londen is voor vier dagen en Daan, Jeroen en ik er een mannenhuis van maken. Of van mijn nieuwe laptop. Maar dat alles wordt helemaal overschaduwd door een dramatische gebeurtenis van vanavond. Geheel onverwacht, want klasse en kwaliteit verloochend zich normaal gesproken niet, maar Sieneke hefet het met het prachtige nummer "Shalalie, Shalala" niet gered  om door te dringen tot de finale van het Eurovisie Songfestival door te dringen. Ik ben nu zo van slag dat ik het niet meer voor elkaar krijg om een ander stuk voor het blog te schrijven, dus ik ga nu maar met een fles wodka naar bed om mijn verdriet te verdrinken! Sieneke, daar ga je, meid (letterlijk en figuurlijk :-))!

Darkspawn Chronicles

Enige tijd geleden raakte ik verslingerd aan Dragon Age: Origins. Als je van fantasy verhalen houdt (je weet wel, met elfen en dwergen, niet de fanatasie verhalen dat een project binnen tijd en budget eindigt :-) en crpg's (computer role playing games), dan is dit het spel voor jou. Na het basisverhaal (wat een laaaaaaang verhaal is), zijn er een paar kleine aanvullingen geweest en één grote (Awakenings). Vorige week werd ik verrast met het feit dat er nog een extra "hoofdstuk" uitgebracht werd, maar dan als alternatieve realiteit, je speelt namelijk de monsters ipv de "good guys". Nu ben ik altijd in om iets nieuws te proberen, dus ik ging er eens voor zitten. Gelukkig was het geen lang verhaal, want het kon mij niet bekoren. Je moet namelijk de figuren die je in het oorspronkelijke verhaal opgebouwd hebt fijn afslachten en dat voelt toch niet lekker (eigenlijk raar voor een computer figuur, but there you have it...). Daarnaast is een heel sterk onderdeel van het speel het opbouwen van de karakters van de figuren en in dit verhaal speel je hersenloze monsters, dan is er weinig op te bouwen. Dus, leuk idee Bioware om eens te proberen, maar volgende keer weer gewoon een verhaal voor de helden, aub.

Een rock 'n'roll anecdote

Afgelopen week werd ik door Simon op geattendeerd op het feit dat de nieuwe cd van Jackyl uit was, te weten "When moonshine and dynamite collide".  Een lekker plaatje van deze rockers uit southern Georgia. Nu is Jackyl grotendeels een leuke AC/ DC ripp off, maar in 1992 hebben ze in Nederland een vrij grote hit gehad. Dat was "The lumberjack", die niet zozeer scoorde vanwege het geweldige spel of de sublieme zang, maar vanwege de gadget die erin zit. Een van de "instrumenten" is namelijk een kettingzaag en tijdens een optreden ging de zanger, Jesse Dupree, meestal een barkruk met de zaag te lijf. Dat sprak ook Radio 3 aan, en zij haalde met een noodgang Jackyl naar Nederland voor een speciaal optreden. Nu kende ik Jackyl al voor de "hit" omdat mijn toenmalige cd dealer (Music Land in de van Ostadestraat, inmiddels ook ter ziele en wellicht ooit nog een blogpost waard) goed in de Amerikaanse Hardrock zat. En aangezien ik toen minimaal 2 keer per maand naar een concert ging, kwam deze ook in mijn agenda terecht, uiteraard samen met de usual suspects (Frank, Simon en René). Toen een dag voor het concert er radiospotjes kwamen waarin VEEL gratis kaarten aangeboden werden, wist ik al hoe laat het was. De dag van het concert togen we naar de Melkweg liepen we zo door (normaal stond er altijd wel een rij, want we zijn nooit de vroegsten). Eenmaal in de zaal was er ......niemand! Na verloop van tijd kwamen er nog een stuk of tien dapperen bij, maar toen het voorprogramma begon stonden er niet meer dan 20 mensen in de zaal. Ik zou bij God niet meer weten wat het voorprogramma was, maar wat ik wel weet is dat er één man helemaal uit zijn dak aan het gaan was (oorzaak drank of drugs denk ik). Zo erg dat hij zelfs op het podium klom, een dansje deed en vervolgens.....achterover een stage dive inzette. Maar met 20 man in de zaal als de Melkweg is de kans dan erg klein dat je gevangen wordt. En dat luket dus ook niet, waarna de beste man keihard op zijn rug landde en half kreupel wegkroop. Dat was eigenlijk het hoogtepunt van het concert!!! Jackyl zelf kwam, keek de zaal in, zag dat er in totaal 50 man waren gekomen, speelde alle nummers van de cd (in totaal 40 minuten), zaagde een barkruk aan stukken, zei "goedenavond" en zocht vervolgens de Wallen en de Coffeeshops weer op. Dat was overigens het eerste en enige optreden van Jackyl in Nederland, ik vermoed zomaar dat er ook niet veel meer zullen komen :-).

Heerlijk loungen!

Afgelopen week zijn de fundamenten voor het lounge gedeelte aan de voorkant van ons huis gelegd.  De loungebank werd zaterdagochtend afgeleverd, wel jammer dat wij verwacht hadden dat hij netjes in elkaar gezet werd, maar dat de heren van Groenrijk niet verder kwamen dan het neerpleuren van een paar dozen en daarna, a la Ikea, ons er veel plezier mee wensen en een prettige dag verder! Samen met Hans en Leny kregen we e.e.e.a redelijk snel in elkaar en toen konde we heerlijk zitten. Zaterdag was het wel heel erg heet, dus zondag spanden we even een tijdelijk zeiltje eroverheen (van de partytent), dat zag er niet helemaal uit zoals we willen, maar het gaf wel een stuk schaduw. En toen....was het genieten! Heerlijke temperatuur, prima zitplekken, ook voor de beentjes op de bank en met de juiste versnaperingen erbij een plek waar je echt uren en uren kan zitten. Nu alleen nog even de Bloomingdale aan zee cd's opzetten en je waant je in een high end lounge club :-). Jaja, dat gaat ons veel plezier opleveren. Nu alleen nog even de tegels afmaken, een kast voor de kussens van de bankk, het hout zwart schilderen en een mooi wit zeil eroverheen en het is helemaal af. Kleinigheidjes hou je altijd :-).

Computer maleur

I love my VAIO Laptop! In een jaar tijd heeft hij diverse tuningsrondes doorgemaakt (oa een heerlijk Solid State Drive), waardoor hij helemaal  stabiel loopt en bliksemsnel is. Hulde aan Jeroen Eveleens die dit advies mij gegeven heeft deze aan te schaffen en steeds dat extra stapje gerealiseerd heeft. Afgelopen vrijdag gebeurde er even iets vreemds. Plotseling kreeg ik een melding dat mijn versie van windows "misschien wel illegaal kon zijn". Dat is heel erg raar, want ik laat altijd mijn computers inrollen door PC-Depot en die zorgen altijd voor legale software. Een kort onderzoek leerde dat de "proef licentie" waar Windows 7 bij mij kennelijk nog draaide (raar, want ik dacht dat bij de vorige revisie hij officieel gemaakt was) verlopen was. Dat was vervelend, want die melding dook te pas en te onpas op en daar werd ik wel een beetje gallisch van. Dus na een kort overleg besloot ik ipv de VAIO Windows 7 upgrade (die een paar weken onderweg zou zijn), een paar Euro extra te spenderen om snel er vanaf te zijn. Zaterdagochtend bracht ik mij VAIO naar PC-Depot en daarmee leek alles opgelost te zijn. Echter, ik kreeg diverse telefoontjes en toen ik om vier uur binnenliep dacht ik de laptop gelijk mee te nemen. Helaas bleek men nog bezig te zijn en na 20 minuten bleken er nog diverse issues te zijn. Gelukkig is de service dan zo goed, dat Jeroen in de vooravond de laptop persoonlijk nog langs kwam brengen. Dat is helemaal top! Er zou nog één dingetje zijn, namelijk de VAIO short keys, maar die gebruik ik toch amper. Jammer genoeg kon ik er niet echt van genieten, want net na het opstarten kreeg ik fout op fout. Sommfige niet zo heel erg, anderen wel super vervelend (zoals bijvoorbeeld de interne SD kaartlezer, een door mij veelgebruikte feature om foto's te uploaden). Ik heb zelf al een halve dag erin zitten om veel van de issues te herstellen, maar helaas zitten er ook nog een flink aantal in, wat de stabiliteit niet ten goede komt. Zelf maar  even een vragenlijstje naar Sony gestuurd om te kijken of zij antwoorden hebben, maar ik hoop eigenlijk dat de issues gewoon via de normale weg met de manne van PC-Depot opgelost worden.

De eerste barbecue van 2010

Zaterdag was het bijzonder lekker weer. En als het weer beter wordt, dan wordt het ook weer tijd om de barbecue uit de schuur te halen. Ik ben een snob op het gebied van de barbecue, dus ik zweer bij het merk Weber. Zowel voor de ketel zelf, maar ook voor briquettes, hout, BBQ-gereedschap en wat al niet meer. Je merkt ook het het verschil tov alle andere inferieure merken die wel goedkoper zijn, maar je uiteindelijk alleen ellende opleveren. 's Middags  gingen Ans en ik eerst nog naar de bruiloft van Hein en Sharryn (mooie gelegenheid), waardoor het deze keer geen uitgebreide voorbereiding was die ik hierin kon steken, mede ook omdat Hans en leny bleven eten. Dus naast de Dennis Special, namelijk de bijzonder malse kipfilet met een griekse natte marinade bereid (knoflook, oregano, honing, olijf olie, citroenschil, citroensap, peter en zout) had ik dit keer het bereiden van het vlees aan Slagerij Rob te Zwanenburg overgelaten en de salades aan Groentespecialist Peter. Dus hadden we deze keer achtereenvolgens Griekse Kipfilet, Ossehaas, saté van varkenshaas, spareribs, hamburgers en bbq worstjes (voor Daan en Jeroen die ze niet opaten) en een gepofte aardappel. Als desser roosterden we een bijzonder zoete mango, wat toch altijd weer een delicatesse en smaaksensatie is. Het was weer heerlijk om te maken en te eten (ik hou erg van de heerlijke lucht van een gode barbecue), ik hoop dat er dit jaar nog heel veel gaan volgen!

Buiten verbouwing

Sinds we verhuisd zijn naar Halfweg hebben we flink wat verbouwingen achter de rug. Zo heeft het hele plafond uit de woonkamer gelegen, zijn er twee mega dakkapellen op ons huis gezet, is er een deur en groot raam in de voorgevel gekomen en zo kan ik echt nog wel even een flink tijdje doorgaan! Ook buiten is er flink wat veranderd, zo zijn er een heleboel bomen gerooid. Het huidige project waar we (en dan met name Ans, ere wie ere toekomt) nu mee bezig zijn betreft is tweeledig. Het eerste deel is een "binnen/ buiten project". Dat wil zeggen dat we aan de voorkant van het huis een pergola aan het bouwen zijn. Een heerlijk zitje buiten, maar wel overdekt en vast aan het huis. De vloer ligt al en het raamwerk staat ook. We schieten op, want Ans heeft vandaag ook de loungebank gekocht en die wordt morgenochtend afgeleverd. Nu alleen nog even het dak erop :-).

Het andere deel waar we nu mee bezig zijn, is het herplanten van een aantal bomen. Bij het kappen was een eis van de gemeente (jaja, ook als je op je eigen erf bomen kapt gaat de gemeente zich ermee bemoeien), dat we een aantal fruitbomen terug zouden plaatsen. Deze fruitbomen staan inmiddels in potten op het land. Maar naast de fruitbomen laten we ook een aantal amberbomen planten aan de grens van ons erf. Hoewel we helemaal niet zo mensenschuw zijn, is het wel zo dat we echt gigantische inkijk hebben in ons huis, zo erg zelfs dat soms mensen bijna van de fiets in onze sloot vallen als ze langs rijden en toch even een blik in het huis willen werpen. De amberbomen gaan ervoor zorgen dat we een iets afgeschermder ligging krijgen van de weg. Vandaag zijn de eerste bomen gepland en het ziet er echt al heel kek uit, als het nog blad nog verder groeit, dan gaat het er helemaal top uitzien.

Daar ging een iPhone

Gisteren was zoals gezegd het voetbal toernooi van Jeroen. Omdat het bijzonder lekker weer was (waar ik zoals het er nu naar uitziet een lichte zonnesteek van over heb gehouden), gingen we op de fiets. Ik ging op de nieuwe fiets van Ans, met een mooi mandje voorop, waarin in mijn spullen legde. Bij het opdraaien van de dijk, kwam ik over een heuveltje, met als gevolg dat mijn spullen door de lucht vlogen en uiteindelijk op de middenweg belanden! Daar vlogen blackberry, fototoestel, sleutels, portefeuille en iPhone. Ik slaakte een kreet, wat ook niet zo handig was, want daardoor stopte Ans met de bakfiets en knalde Daan keihard achterop bij Ans, waardoor een grote schaaf kreeg en hij erg overstuur was. Na het troosten van Daan en het weer verzamelen van alle spullen was het natuurlijk tijd om even te checken wat de schade was. Het merendeel had het overleefd (gelukkig zat er een hoesje om het fototoestel), maar de iPhone, tja....die heeft het niet overleefd. Gelukkig kon TMobile een nieuwe aanbieden (een iPhone 3GS met 32GB in tegenstelling tot de 3G 16 GB die ik had) als ik een extra jaar aan mijn abonnement zou plakken, dat had ik er wel voor over. Wel jammer, want dan duurt het nog at langer tot ik aan de iPhone 4GS toe ben, maar het is niet anders :-).

Schoolvoetbal 2010

Vandaag was het jaarlijkse schoolvoetbal toernooi van Zwanenburg en Halfweg. Daaraan doen alle scholen uit de twee dorpen mee. Dit jaar liet Daan verstek gaan, maar Jeroen was lid van het team "Halverwege 2". Vorige jaar was het team gedeeld laatste, waarbij ze vier wedstrijden verloren en één gelijk speelde. De verwachtingen waren dus niet zo hoog gespannen, maar het was goed weer dus dan is het sowieso lekker om buiten te zijn. Na een verrotte reis op de fiets naar de V.V. Zwanenburg (waarover later meer) was het tijd voor de eerste wedstrijd. Ik stond versteld dat na 10 seconde Halverwege 2 al met 1-0 voor stond. Er bleek tov vorig jaar een geheime troef toegevoegd te zijn, ene Toon, die een aardig balletje kon trappen.

Zo goed, dat de eerste wedstrijd met 12-0 gewonnen werd, waarbij het hoogtepunt was dat Jeroen ook een doelpunt scoorde (waarbij de 10 goals van Toon verbleekten natuurlijk :-)). De tweede wedstrijd schreef het team met 6-0 op haar naam. De derde wedstrijd leek de beslissende te worden, de teams waren erg aan elkaar gewaagd, omdat daar ook een "Toon" rondliep. Maar Jeroen zat hem als een echte Materazzi op de huid en tikte een aantal keer de bal slim van zijn schoen en als dat niet lukte, duwde hij hem snel in zijn rug (wie niet sterk is, moet slim zijn!). Die wedstrijd werd in de laatste minuut door, jawel, Toon beslist en ging met 3-2 in de tas terug naar Halfweg. Na een uurtje pauze was het tijd voor de laatste wedstrijd en omdat men even te hautain ging spelen, kwamen ze 1-0 achter, maar dat werd snel rechtgetrokken en was het ook hier uiteindelijk 4-1. Wat betekende dat Halverwege 2 de kampioen van de leeftijdsklasse 5-6 jaar was. Aan het eind van het toernooi werden de kinders tot ware kampioenen gekroond! Na zes jaar zonder kampioenschap van Ajax, heb ik weer iets om op te teren!

Ronnie James Dio: RIP

Een paar weken geleden kwam ik erachter dat Ronnie James Dio aan maagkanker leed. Nou is dat voor mij altijd iets waar ik per definitie van schrik, maar omdat het iemand is die altijd een soort permanente figuur in de hardrock scene was, was ik er wel even een stil van. Vandaag (en dat is dus erg snel) kwam het bericht dat Dio overleden is. Hoe stom ook, dat sloeg bij mij toch wel in als een bom. Hij bleek 67 jaar te zijn geworden (met recht inmiddels een ouwe rocker) en wilde eigenlijk nog graag optreden met de band "Heaven & Hell", maar dat is er helaas voor hem nooit van gekomen. Ik zal altijd twee herinneringen hebben aan Dio. De eerste is dat ik één van de weinigen bleek te zijn die hem een betere zanger voor Black Sabbath vond dan Ozzy Osbourne (de platen "Heaven & Hell", "Mob Rules" en "Live Evil" zijn allemaal stuk voor stuk juweeltjes uit de begin jaren '80). De ander is dat Frank altijd de voorvechter was van de nieuwe band van Ronnie, simpelweg Dio genaamd en dat Simon en ik hem daar altijd om uitlachte (de liedjes gingen vaak over fantasy verhalen en dweregn/elfen/ draken, leuk voor een boek maar wat minder voor een plaat), maar uiteindelijk waren dat ook altijd wel goede platen waar veel luisterplezier uit te halen viel (en dat ik dat schoorvoetend toe moest geven). Ronnie, bedankt voor de vele mooie platen en rust zacht.

Energieprijzen

Sinds we in ons huis in Halfweg wonen, zijn onze energiekosten ietwat gestegen. Met alle lampen die we op ons erf hebben staan, gaat het snel. Ook als je verwarming in het kantoor en de schuren meerekent. Dus toen Ans de balans op ging maken, nadat we een fijn telefoontje mbt een naheffing van Eneco kregen (je raadt het al, we kregen geen geld terug :-)) bleek dat we wel erg veel centjes aan Eneco over mochten maken per maand. Na onderzoek bleek dat we ons aan konden sluiten bij het collectief inkopen van energie via de Vereniging Eigen Huis (VEH). Nu dacht ik altijd dat dat op jaarbasis iets van honderd Euro zo schelen en, misschien een beetje arrogant gezegd, dat is me alle moeite niet waard. Gisteren kregen we echter de offerte van het VEH en daarin bleek dat we met de nieuwe offerte 33,33% goedkoper uit zijn! Ik kon mijn ogen en oren niet geloven, dat gaat echt om serieus geld, dus er was niet veel voor nodig om op die aanbieding in te gaan. Zoals gezegd, dit was voor ons echt de moeite waard, dus ik zou iedereen aanraden om als je lid bent van de VEH dit eens goed te onderzoeken, je komt in de buurt via deze link.

Een prachtige taart

Vandaag was de verjaardag van Jermery de Boer, één van de neefjes van Daan en Jeroen. Hoewel Daan nog steeds niet helemaal lekker was en Jeroen hartstikke moe, wilden ze toch allebei kosten wat het kost naar de verjaardag toe ("anders is het zo zielig voor Jeremy...", zeiden de heren :-)). Ans was nog onvoldoende hersteld om mee te gaan, dus zij bleef thuis om wat verder op krachten te kunnen komen. Om half drie vertrok de herenclub daarom naar het altijd pitoreske Purmerend. Daar kwamen alle gasten ongeveer op hetzelfde moment aan, dus was de ontvangst een drukte van jewelste. Jeremy was in zijn element, want hij werd uitstekend bedeeld met hele mooie cadeau's. Om half vier was het tijd voor de verjaardagstaart en zoals altijd had Daniëlle kosten nog moeite gespaard om daar wat heel speciaals van te maken. Deze keer was het een taart van de favoriete personages van veel kinderen en waarschijnlijk ook van vele volwassenen, namelijk Buurman en Buurman. Degene die de taart gemaakt heeft, had echt een voortreffelijke klus gedaan, want de taart zag er echt heel erg mooi uit, de figuurtjes van de twee Buurmannen leken sprekend op de figuren uit de animatie films en ook niet geheel onbelangrijk: de taart smaakte ook nog eens super. Al met al dus een pracht stukje werk en met recht dat Jeremy er trots op was en er de hele tijd bij zat te glunderen. Dat hij zelf vervolgens er maar één of twee hapjes van nam, valt in de categorie "kleine dingen hou je altijd"!

Muziek van de vakantie

Er is altijd wel een of meerdere liedjes die in een vakantie tot een soort "lijflied" verworden. Voor de ze vakantie was dat Umbrella van The Baseballs. Ik kwam er net achter dat ik de song van Rome ook nog niet benoemd had. Maar gelukkig weet ik die nog en ik weet ook dat mensen erom smachten om te weten wat die was. Geheel tegen de normale stijl en voorkeuren van het toenmalige reisgezelschap in was dat "Is this the way to Amerillo?" van Tony Christie! Via de bijgevoegde links kunnen via youtube de video's van beide nummers gezien worden. Graag heel hard meezingen!

Terug in Halfweg, een samenvatting

Na nog 120 km gereden te hebben vanuit Deventer waren we weer terug in Halfweg. Eerst even wat tassen naar binnen en vervolgens.....gingen Daan en Jeroen als bruten aan de slag om hun Lego in elkaar aan het zetten. Voor Jeroen de eerste keer, maar de Belville dozen zaten snel in elkaar. Daan had zijn eerste Kingdom set ook klaar en toen moest het met elkaar gaan spelen? Hmm...maar hoe kan dat want het zit in andere eeuwen? Kinderen hebben dan snel een oplossing en zeker Daan en Jeroen: een tijdsgat, waardoor de Belville amazone naar de wereld van Kingdom kan reizen. Zo eenvoudig! Los van de ziektes van de diverse personen was het een zeer geslaagde trip. Wat kunnen we zeggen over hotel en Legoland? Hotel Svanen is een prima familie hotel, waar het ontbijt bijzonder goed is en de diners beter dan gemiddeld. Aardig personeel die indien noodzakelijk een stpaje extra voor je doen. De kamers in het oude deel (waar wij zaten) zijn niet meer dan redelijk te noemen, met name de badkamer was echt veel te gedateerd en zelfs een beetje "goor". Daar moeten ze echt wat aan doen. Bedden zijn beter dan gemiddeld. Kamer zelf is net iets te klein, maar als je er niet veel bent, dan is dat ok. Legoland is een bijzonder goed amusementspark voor de leeftijd die de kinderen hebben die wij bij ons hadden. De attracties zijn niet zo over the top als Disney en Universal en er zijn geen achtbanen met kurkentrekkers en loopings, maar dat was de kinderen ook helemaal niet nodig. Die vonden het helemaal geweldig. en voor een pretpark is het er ook nog relatief rustig (niet overal knallende muziek) en de wachtrijen die we hadden, daar doe je het voor (maximaal een keer 30 minuten, maar meer is het nooit geweest). Dus voor iedereen met kinderen die tussen de 5 en 12 zijn, is dit een echte aanrader! En neem een buidel geld mee, want in de Legoshop kun je helemaal failliet gaan. Al met al: een buitengewone trip die de kinderen nog lang bij zal blijven! Het fotoverslag is op Picassa via deze link terug te vinden.

De terugreis

De nacht ging redelijk geruisloos voorbij, behalve dat ik getuige was van een muziekwerkje voor drie snurkers. Ans kreed erg pijn in haar rug en ging verder slapen in de stoel, maar dat ging redelijk goed (Ans kan ook in een vliegtuig slapen zonder hulpmiddelen!). Om 7.45 uur klopte Willie aan om te kijken hoe het ging. Nou, dat was redelijk, maar nog niet super voor Ans en zeker niet voor Hinkje. Die laatste kon helemaal niet ontbijten, Ans deed het voor een half broodje. Maar de rest nam het er goed van, met name de wafels vonden bij de kinders grif aftrek (behalve bij Daan natuurlijk, want die zijn maag was ook nog een beetje van slag). Verder was het ontbijt buffet wederom van bijzonder goede kwaliteit! Wat dat betreft is hotel Svanen echt een aanrader. Na het opruimen van de kamer en een snelle check-out (waarbij ook alle Deense Kronen terug werden opgemaakt) gingen we om half tien op de terugweg. Ans nam de honneurs waar voor de besturing van de Ford Fiesta, want Hinkje kon dat nog niet aan. De terugreis liep bijzonder voorspoedig. We hadden één tussenstop voor een bakje koffie en verder was het go-go-go (met een topsnelheid van 187 km per uur over de Duitse Autobahn). Om 15.40 waren we op de carpool plaats van Deventer, waar we afscheid van elkaar namen en ieder weer naar zijn eigen (t)huis ging.

Diner a trois in Hotel Svanen

Ans en Hinkje waren om 19.00 uur nog steeds amper hersteld, sterker nog: het leek wel of het allemaal erger werd. De kinderen hadden in Legoland al wat gegeten en dat was voor hen voldoende, zij maakten de avond vol in de speelkamer van Hotel Svanen en later op de avond vonden ze ook de speelplaats buiten met onder andere een flinke trampoline. Maar Jos, Willie en ik moesten toch nog wat te eten tot ons nemen, en omdat ver rijden met de zieken uit den boze was, werd het wederom het restaurant in Hotel Svanen. Het bleek dat men ook een menu (men noemde het gastronomisch, dat was redelijk overdreven) had naast het buffet. Willie vond het buffet voldoende, maar Jos en ik gingen voor dat menu. En eerlijk is eerlijk, dat was zeker niet slecht. Het bestond uit een tomatensoep met vis (dat was de eerste keer dat ik die combinatie heb gegeten), een salade met Serano ham, een ossehaas met truffelsaus, een selectie van Deense kazen en als afsluiter chocolade taart met citroen sorbetijs. Prima binnen te houden allemaal en we hebben daar toch 2,5 uur lekker rustig gezeten. Wat dan wel bijzonder is, is dat je toch over andere onderwerpen praat en hoewel het erg jammer was dat de zusjes van der Weg ziek waren, vond ik het een hele bijzondere en nuttige ervaring om ook eens alleen met Willie en Jos te praten. Een geluk bij een ongeluk en iedereen heeft weer iets van elkaar of in het algemeen geleerd. Zo weet ik nu dat er vroeger meer jenever dan bier gedronken werd en dat Jos met min 34 op oefening is geweest boven de poolcirkel in Noorwegen (dat is echt koud!) en weten Willie en Jos dat Hinkje vroeger haar schnitzels klaar kookte door er af en toe een kopje water bij te gooien :-). Dat zijn toch goede dingen om in je bagage mee te nemen voor "casual conversation".

legoland dag 2, de middag

Met Daan in ins midden gingen we de middag in. De eerste stop was "the rolling logs". We dachten dat dat een achtbaan was, maar het bleek een echt achtbaanTJE te zijn. We deden daar drie rondjes en op zich wel aardig, maar er was meer van verwacht. Daarna gingen we naar de kano's, wat meer een kleine achtbaan op water was, waarbij met name de laatste duik naar benden het goed deed! Toen was het tijd voor een ijsje. op weg daar naartoe kwamen we door het western village, waar twee cowboys na aansporing een fijn stukje Johnny Cash ten gehore gaven (voor de kenners: vele malen beter dan de zingende cowboy uit de Grand Canyon). het ijsje kopen bleek een hele opgave, want er stond een giga rij en twee niet al te snuggere dames in de bediening. Dat is geen geschikte combinatie! Na het ijsje kochten we een hoed voor Jeroen en Yinte, terwijl Joost een drietal Star Wars poppetjes kreeg en Jeroen ook nog een dagboek scoorde. Daarna wilde Daan koste wat het kost nog op de eerder gememoreerde piratenboot en naast Joost en Yinte gingen Jeroen en ik ook mee. Dit bleek de slechtste keus van de dag te zijn, want met mijn oppervlak bleek ik een uitermate geschikt doelwit voor alles en iedereen, waardoor ik druipnat van de boot afkwam :-(. En geen muntjes meer voor de droogmachine :-((. Daarna was het de beurt aan de Adventure Land bootraces, waar het weer bijzonder om te zien was dat er volwassen kerels zijn die alleen in zo een bootje gaan staan (het zijn nog net geen vier volwassen kerels in een ritje in Peter Pan in Disney, maar a la)! Toen dat erop zat was iedereen het er over eens dat Daan nog naar de Spellbreaker film mocht, dus zo gezegd, zo geDAAN! Daan was helemaal verguld, hij vond het prachtig. Inmiddels was het 17.15, dus vonden we het tijd om af te taaien. Maar de laatste stop was natuurlijk de LegoSHOP. Daar leek het of alles gratis uitgedeeld werd, zo godsvergeten druk was het er, maar ja, de lego MOEST gekocht worden. Ik gaf Joost twee dozen van Star Wars, Daan twee van Kingdom/ Castle, Jeroen één van Bellville en Yinte een roze zwaard. Iedereen ging tevreden naar huis en om 18.00 uur liepen we naar binnen in hotel Svanen, om te zien dat het helaas nog niet veel beter met Ans en Hinkje ging.

Legoland dag 2, de ochtend

Deze keer lieten we de auto maar staan en dat was een slimme zet. Toen we namelijk het terrein van hotel Svanen afliepen, stond de weg al helemaal vast met auto's. Het leek een drukke dag in Legoland te worden. Na een korte wandeling van een minuut of tien mochten we direct aansluiten om naar binnen te komen, dat leek een flinke klus, maar gelukkig viel het erg mee. Na binnenkomst besloten we om half elf de 4D film Spellbreaker te gaan bekijken, dus direct door naar achterin het park. Daar was het nog erg rustig, dus kon oma nog wat spelen met de fontein met muziekinstrumenten. We kwamen uiteindelijk als eerste de bioscoop in en na afloop waren we het er allemaal over eens: deze film had Daan ook erg graag gezien! Na de film gingen Willie, Yinte en Joost nar de piratenboten, waar ze schoten en beschoten werden, Gelukkig alleen met water :-). Daarna gingen we naar een soort snel ronddraaiende kop en schotel waar Jeroen graag in wilde, en net voordat ik instapte kreeg ik goed nieuws: Ans en Daan waren op weg naar Legoland! Snel terug sms'en bleek de verkeerde keus, want toen ik dat deed begon het geheel te draaien en kwam ik misselijk uit de attractie. Maar we begaven ons snel naar de ingang waar Ans en Daan al zaten te wachten. Het goede nieuws was dat Daan weer helemaal erbovenop was (alleen nog een beetje moe), het slechte nieuws was dat Ans er nog helemaal doorheen zat en naar huis moest strompelen. Wel hulde voor het feit dat ze ervoor gezorgd had dat Daan in ieder geval nog de hele middag naar Legoland kon! Bedankt lieve schat!!!

Een nog slechtere start

Vanochtend om 5.15 uur begon er een kermend geluid in onze kamer te ontstaan. Daan had pijn in zijn buik en begon zachtjes mijn naam te roepen. Ik zette hem op het toilet en daar heeft hij een tijd opgezeten. Echter, toen hij daar klaar was, en een stap buiten het toilet had gezet, moest hij als een speer weer terug omdat hij over moest geven! De snelle conclusie: hij heeft gisteren iets verkeerds gegeten en zijn maag is van streek. Dat bleek het geval te zijn en tot een uur of 9 was het af en aan met hem te verzorgen. Tot overmaat van ramp bleek ook Ans hetzelfde probleem te hebben en uiteindelijk bleek ook drie kamers naast ons de ziekte te hebben toegeslagen: Hinkje was ook geveld. Dus helaas moest de rest van het gezelschap in een overvol hotel een ontbijtje pakken (dat was echt 180 graden omgekeerd tov gisteren toen alles heerlijk rustig was) en daarna gingen Jos, Willie, Joost, Yinte, Jeroen en Dennis op weg naar Legoland, om daar de tweede dag in het park door te brengen, terwijl de rest in het hotel achterbleef.Gelukkig was Daan zijn maag iets bedaard en was hij in slaap gevallen, zodat hij in ieder geval weer wat aan kon sterken en hopelijk dat hij 's middags nog naar Legoland kan komen!!

Legoshop en we sluiten af met ijs

Na een korte wandeling van 10 minuten waren we bij de Legoshop. Daar was het een drukte van belang, want er waren meer mensen die het goede idee hadden om na een dagje in het park af te sluiten met cadeau's voor de kinderen. Na een beetje rondlopen had Jeroen twee mooie BelleVille dozen, terwijl Daan voor een paar doosjes met Castle figuren (mensen, orken en dwergen) ging plus de Castle dorpsmarkt (een "limited edition").  Misschien dat we morgen nog een klein bezoek brengen, want papa had nog zijn oog laten vallen op de gelimiteerde versie van de Deathstar, maar 3500 DKR (= 455 Euro) is misschien toch wat teveel van het goede :-). De afsluiter van de dag was een heerlijk ijsje waar Jos ons allemaal op trakteerde. Daarna gingen we naar het hotel terug, waaruit bleek dat het te voet net zo snel was als met de auto (maar daar konden we de Lego dozen wel mooi in mee nemen :-)). In het hotel nog even een bakkie koffie en vervolgens op de kamer nog een glaasje wijn en daarna was het mooi geweest voor vandaag. Na een slecht begin, is het een hele fijne dag geworden, blij dat dat toch het gevoel is wat hiervan overblijft. Morgen nog maar eens kijken wat we allemaal gemist hebben!

Diner in The Knights Table

Op weg naar The Knights Table zagen we dat de "Dragon" achtbaan ongeveer GEEN rij had, dus daar toch even snel naar binnen! Leuk ritje, waarbij Willie met haar nagels in de handgreep achterbleef, want zo rap naar beneden had ze niet verwacht :-). Bij The Knights Table kregen we een lekker tafel achterin waar we goed konden zitten. Het was een buffet dus we konden onszelf tegoed doen. De eerste gang die je kon nemen was een soepje. De meeste kozen voor Goulash soep, die was erg goed binnen te houden. Hinkje was de dissonant, die nam de Whisky soep. Dat was wel een bijzonderheid, want die had niemand ooit nog gehad. En dat klopte ook wel, want wat bleek: het bleek geen soep te zijn, maar een whisky saus voor over het vlees :-)!!!! Verder was het prima en konden we lekker bijkomen om onze handen te warmen en de voetjes te laten rusten.  Dat was helemaal prima en om kwart voor zeven verlieten we het restaurant weer om naar de laatste stop van de dag te gaan: de Lego Shop!

Lego rijbewijs

Na de achtbaan deden we nog een flink aantal andere "rides". Zo gingen Daan, Yinte en ik bij de Vikingen steil op het water naar beneden. En met z'n allen gingen we naar de 4D Clutch Powers film, helaas was hij allen Deens gesproken, maar dat mocht de pret niet drukken, want de effecten waren er echt niet minder om (en ik denk dat we aan de dialogen in de film niet heel veel gemist hebben :-)). We bezochten ook nog de Atlantis tentoonstelling (inclusief levende haaien) en gingen met een mijn wagentje door het park heen en, "just for the hell of it", deden we bijna nog hetzelfde rondje met een treintje. Daarna was het tijd voor Daan en Joost om hun rijbewijs te halen. Dat ging helemaal goed, het zijn twee echte coureurs die de andere stakkers er aan alle kanten uitreden. Aan het eind kreeg iedereen een rijbewijs en kwam Daan naar mij toe met een treurig gezicht dat er nonsens op zijn kaart stond. Wat hij bedoelde was dat de verkeerde naam erop stond, namelijk Roven Kann!! Dat moest hersteld worden, waarna de held achter he loket nog een rijbewijs maakte, maar dan met de Zweedse nationaliteit. Dus nog maar een poging en toen stond de juiste naam erop! Ze waren er allebei erg blij mee en trots op. Inmiddels was het tegen vijf uur en had iedereen honger gekregen, dus gingen we naar het restaurant "The Knights Table".

Brandweer en achtbaan

Na de Temple was het tijd voor wat fysieke actie (zoals Paul van Vliet zei: actie, actie, harde actie!). En wat is er dan beter om een brandje te blussen. Dus gingen de teams in auto's en was het pompen of verzuipen. Met name het team van Willie en Hinkje ging echt voor goud, want beide helden kregen het voor elkaar om te gaan staan pompen om water uit de slang te krijgen, maar er was niemand die de straal ging richten! Tja, dan kan het lang duren voordat de spreekwoordelijke brand uit is! Daarna kwamen we langs X-Treme Racers en dat is de grootste achtbaan van Legoland. Zonder enig dralen gingen vier avonturiers naar binnen, namelijk And, Daan, Joost en Yinte. En een kwartier later raasden ze naar beneden. Ze vonden het allemaal geweldig, dit bleek voor alle vier uiteindelijk de grootste "thrill of the day" te zijn. Helaas vanwege de snelheid niet gelukt om een goede foto te nemen, dus spendeerde Hinkje 90 DKR om een foto te kopen. Waarschijnlijk dat deze groep morgen nog wel een keer naar beneden wil denderen!

The Temple of....Legoland?

Eenmaal binnen de poorten van Legoland, liepen we direct de LegoShop tegen het lijf. Dat is de grootste Lego winkel van Europa. De heren wilden gelijk naar binnen, maar dat hielden we nog even af. De eerste attractie waar de keus op viel was "The Temple". Onderweg daar naartoe kwamen we langs de Frog Leap, daar stond een kleine rij, dus maar gelijk aansluiten voor de kinderen. Nou ja, Joost durfde er niet in, want hij zou misselijk worden, dus bleef hij als grote kerel achter, terwijl Daan, Jeroen en Yinte er wel in gingen. Voor Jeroen was het een korte rit, want hij vond toch wel een beetje eng, dus werd hij er eerder uitgehaald (goed opgelet van de man achter het loket!). Daarna liepen we snel naar The Temple, waar het ook niet al te druk was (dat gold overigens voor de hele dag in het hele park). We waren snel binnen en gingen twee aan twee de wagentjes in om vervolgens met de bijbehorende pistolen te gaan schieten op alle monsters. De grote winnaar van deze wedstrijd was scherpschutter Ans, met een megascore van 18.900 punten! Wat een Arendsoog!!!!

Een slechte start

Vanochtend om half zeven was Daan alweer wakker, want we gingen toch naar Legoland? Na hem uitgelegd te hebben dat ze pas om 10 uur open gingen, ging hij nog even liggen. Even is daarbij het belangrijkste woord, want 10 minuten later was hij op de Nintendo DS bezig. Om 9 uur deden we een ontbijt, dat was bijzonder hoed verzorgd (morgen foto's, het fototoestel was in de hotel kamer achtergebleven). Daarna de spullen halen en op naar Legoland. Goed we hebben alles, behalve.....de toegangsbewijzen. Na een half uur zoeken en bij de receptie gevraagd te hebben of ze de betreffende voucher gevonden hadden (niet dus...!) moesten we de conclusie trekken dat we deze kwijt waren geraakt. Potverdikke 6 kaarten voor twee dagen naar de kloten! Met de pest in mijn lijf ging ik naar Legoland om in de rij te gaan staan om nieuwe kaarten te kopen, wat dus ook nog fijn even extra kosten met zich meebracht. Om precies te zijn 2500 Deense Kronen plus 900 kronen voor verlenging voor morgen = 3400 DKR = 442 Euro voor de hele groep bij elkaar. Dat was echt super balen!!! Nu moet het wel een hele mooie dag worden om dit goed te maken. Gelukkig hebben de kinderen dat niet door en gingen zij echt juichend door de poort naar binnen. Het feest kon gaan beginnen.

P.S. Deze bijgaande foto heeft helemaal niks met bijgaande tekst te maken, ik was te chagrijnig om op dat moment al foto's te nemen.

Voorleesavondje

Gisterenavond om 22.00 uur lag Jeroen lekker te slapen, maar Daan wilde nog even een stukje voorgelezen worden. Zoals al eerder geschreven was het Deltora dag, wat betekent dat Ans voor moet lezen (omdat ze het zelf ook wil horen). Ze waren bezig met Terug naar Del, het laatste boek in de eerste serie. Daan kan zich echt heel erg inleven in deze boeken en hij zit steeds te bedenken hoe het verhaal nu verder kan gaan (hij is inmiddels goed in complot theorieën).  En hoewel er nog een flink aantal pagina's te gaan waren, was het boek zo spannend, dat Ans en Daan een pact sloten om het boek vandaag  uit te gaan lezen. En zo een pact moet natuurlijk gevolgd worden, dus om 23.15 was het grote moment daar: het boek was uit en de troonopvolger bleek te zijn.....ja, dat gaan we natuurlijk niet verraden, daarvoor moet iedereen de boeken zelf maar lekker gaan lezen! Zowel mama als Daan hebben er veel plezier van gehad, en ik denk dat er een redelijk grote kans is dat binnenkort het boek "Grot van de Angst", het eerste boek van de tweede Deltora serie bij ons in de brievenbus ligt.

Hotel Svanen

Toen we van de eerste tocht langs Legoland hadden gemaakt gingen we weer terug naar Hotel Svanen en op dat moment kwamen ook Hinkje, Willie, Jos en Yinte aan. Met zijn allen naar de balie om in te checken, dat ging redelijk soepel. De buitenkant van het hoofdgebouw ziet er kek uit en ook de lobby is fraai, evenals de bar. Maar toen ik de sleutels kreeg en mij vertelde dat ik weer naar buiten moest, bekroop mij een wat raar gevoel. Dit was meer een motel dan een hotel. Toen ik de kamer binnenkwam bleek dat ook wel zo te zijn. De kamer is klein en om eerlijk te zijn ook wat aftands. Er is ook bijzonder weinig opberg ruimte, zodat onze spullen overal en nergens liggen. Er is ook geen bad en het douchegordijn is oud en zelfs een beetje goor. Nou ja, jammer, we hopen niet veel hier te zijn, en wellicht komt het ook omdat onze eisen tegenwoordig wat hoger zijn. Om 18.00 uur gingen we dineren in het restaurant van het hotel en dat viel niet tegen. we bleven ook lekker lang zitten, want het was gezellig en de kids konden zich uitleven in de kinderspeelkamer die nabij was, waardoor de volwassenen rustig kondern dineren. Na een lekker kopje koffie gingen we terug naar de kamers, waar iedereen zijns weegs ging omdat er toch een vermoeidheid bij iedereen was (Hinkje sloef zelfs een wijntje af, een unicum!). Jeroen nog even onder de douche en daarna voorlezen uit Deltora voor Daan en we gaan zo slapen, om morgen om 10 uur uitgerust en klaar te zijn om Legoland te bestormen. Hopen dat het droog blijft!

Naar Legoland

Vanochtend om half acht was de auto ingepakt met onze spullen voor een driedaags bezoek aan Denemarken, met als "hoofdact" Legoland. Na een vlotte start reden we helaas op de A1 de file in, maar om 9.05 waren we bij de carpoolplaats bij Deventer, waar Hinkje, Joost, Yinte, Wilie en Jos al op ons stonden te wachten. Na een herschikking van de bemensing van de auto's gingen we weer vrolijk op weg. En zoals echt altijd als ik door Duitsland rij gebeurden er twee zaken: De eerste is dat er altijd heel veel werk aan de weg is, waardoor op die stukken het traag doorrijden is. Het tweede is dat ik altijd in een zware file terecht kom. Dat laatste gebeurde deze keer bij Hamburg, waar we in een stuk terecht kwamen van rond de 20 km waar er langzaam rijdend en stilstaand verkeer was. Het kroop daar letterlijk door en toen we zagen wat de oorzaak was (het terug gaan van 2 naar 1 banen voor een stukje werk aan de weg van minder dan 20 meter afzetting) was dat erg frustrerend! Na die opstopping even 20 minuten de benen strekken en daarna gingen we zonder verdere opstoppingen rechtdoor naar school en kantoor en waren we 250 km later in Billund bij Hotel Svanen. Aangezien Hinkje c.s. er nog niet waren gingen Ans, Jeroen, Daan, Joost en ik toch even een klein stukje verder en een kleine kilometer later zagen we de ingang van Legoland! Helaas stroomde de regen naar beneden, maar het was leuk om te weten waar we morgen heen gaan, de mensen die het park verlieten, hadden toch een lach op hun gezicht, dus dat moet goed komen!

I love my bag

Het is wel even wennen. De afgelopen weken zijn voor mij bijna allemaal gebroken weken geweest. Door de vele vrije dagen (koninginnedag, hemelvaart) en mijn tripje naar Rome, heb ik een aantal weken al geen werkweken van 5 dagen gehad (gelukkig lukt het mij altijd nog wel om 60 uur per week te maken, maar dat terzijde :-)). Deze week gaan we met de familie een bezoek brengen aan Legoland. Morgen vertrekken we naar het prachtige Billund, vanuit Halfweg een tocht van ongeveer 7 uur. Dus vanavond tijd om de tassen in te pakken. Nu ben ik a; een flinke tijd op zoek geweest naar een rugzak, waarin ik ook een hele goede plaats had voor mijn laptop, want ik merk dat ik die tegenwoordig ook standaard meeneem als ik op reis ga (handig als er toch nog een stukje werk moet gebeuren, maar met name ook voor het bloggen), het is echt een gebruiksvoorwerp geworden. Maar je wilt hem wel goed beschermen en ook nog andere zaken meenemen. Ik vond het lastig om een goede rugzak te vinden, maar na een flinke speurtocht ben ik uiteindelijk bij Spire uitgekomen. Een bedrijf dat tassen en rugzakken maakt, maar wat belangrijk is: de eigenaars van Spire zijn mensen die ook veel reizen en uit de IT sector komen en dus altijd hun spullen bij zich willen hebben. En ik moet zeggen, de rugzak zit echt fantastisch in elkaar. Uitstekende bescherming voor je laptop (in een aparte tas in de rugzak, veel zakken die niet iedere fietsendief zo maar open heeft, buitenvakken voor oa je flesje water als je door New York of de Pyreneën aan het sjokken bent. Morgen neem ik hem mee voor de eerste echte test (tot nu toe kon hij blinken in mijn kantoor), ben benieuwd of hij net zo lekker draagt en werkt als ik denk dat hij het gaat doen. I'll keep you posted!

Global entry

Vorige week was het tijd voor een bezoekje aan Schiphol. Niet om iemand op te halen of een vlucht te pakken, maar Ans en ik mochten naar de Privium Lounge om naast het Privium lidmaatschap ook lid te worden van het Flux programma. Hiermee kun je ook in de USA de lange rijen bij de paspoort controle vermijden. In tegenstelling tot Schiphol waar dit op iris herkenning gaat, gebruikt het Flux programma een traditionelere manier, namelijk herkenning van vingerafdrukken. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk blijf van de Privium mensen, want ook deze keer werden we weer helemaal op tijd geholpen, op een keurige manier te woord gestaan en konden we van een lekker vers glaasje jus d'orange en een croissant genieten. De vertegenwoordiger van de Amerikaanse marechaussee bleek ook een bijzonder aardige kerel te zijn, die me zelfs een stroopwafel aanbood (meestal is dat toch andersom in Nederland :-)). Het enige fysiek zichtbare is nu een sticker mer CBP in mijn paspoort, maar ik ben er blij mee dat met die sticker en mijn vingers van mijn rechterhand ik de rijen op JFK kan vermijden!!

La vita e bella

Heeft u dat nou ook? Altijd als ik op vakantie ben denk ik: "goh, het zou toch zo leuk zijn om de taal te kunnen spreken om nog puurder te kunnen genieten van het land". Ik heb dat bijna altijd, maar na een week of zo ebt dat altijd weer weg, bedenk ik me dat het tijd gaat kosten die ik eigenlijk niet heb en ga ik weer over tot de orde van de dag. Nu heb ik het geluk dat mijn top drie vakantie landen de VS, Engeland en Zuid Afrika zijn en ik een redelijk mondje Engels praat :-). Maar kort daarop (of misschien zelfs wel gedeeld derde) volgt Italië en ook Frankrijk en Spanje kan ik wel waarderen. Nu wil het lot dat ik 1/8 Italiaanse bloed door de aderen heb stromen (vandaar ook mijn vurige temperament en opgewonden persoonlijkheid ;-)) en dat ik zojuist naar Rome ben geweest waar ik dit gevoel weer kreeg.  En  nu heb ik besloten om de stoute schoenen toch maar eens aan te trekken. vanaf 22 september (een dag na mijn 41ste verjaardag) ga ik terug de schoolbanken in en ga ik een opleiding Italiaans doen! Het inschrijfformulier is zojuist naar de Volksuniversiteit Haarlem gegaan (en per kerende post kreeg ik een bevestigingsmail, dat kan niet een formulier zijn die met het pakket Quinity gemaakt is :-)). Het zal wel weer even wennen worden om weer in een ritme van huiswerk maken te komen, maar ik wil toch een poging wagen om dit in goede banen te leiden, ik heb als streven dat als we besluiten volgend jaar op vakantie naar Italië te gaan, ik daar me redelijk kan redden! Ik werk altijd het best met een beetje druk de te behalen resultaten!

Theehuis Cruquius

Nadat we gisteren Daan en Jeroen bij hun toekomstige echtgenoten hadden afgezet (wie zegt dat uithuwelijken in Nederland niet meer kan :-)) zagen Ans en ik de kans schoon om eens samen een lekkere lunch te pakken. Ans had een goed idee: ze had goede verhalen gehoord over restaurant De Ouwe Meerpaal in Vijfhuizen. Dta klonk goed, dus wij reden er met volle moed heen. Aangekomen zagen we dat het mooi gelegen was....alleen was het wel wat donker. maar er stond lunch en diner, dus Ans ging op onderzoek uit. Helaas bleef de deur gesloten en na enig speurwerk op internet kom ik erachter dat die deur ook niet meer open gaat, want het restaurant heeft voorgoed zijn deuren gesloten! Achteraf was het bordje "te huur" ook wel een weggever. Niet getreurd, wij door naar Restaurant 't Fort, bij de stelling van Amsterdam. Dat zag er echt hele leuk uit qua locatie, maar het was wel donker. Toch maar even aan de deur getrokken en...hé, die gaat open! Snel naar binnen dan maar, maar helaas weer net zo snel naar buiten gewerkt door de eigenaar die vertelde dat we vanavond om zes uur zeker welkom waren. Dat is wat laat voor de lunch! De laatste hoop van Ans was het Theehuis Cruquius. Dat bleek in ieder geval open te zijn. Omdat we toch wel trek begonnen te krijgen gingen we hier maar aan tafel. Nou ja, aan tafel...we gingen zitten op een stoel die de hele tijd heen en weer wiebelde op de ongelijke vloer. Niet echt een goed ingrediënt voor een rustige lunch. De kaart bleek ook bijzonder weinig voor te stellen. Je kon kiezen tussen een omelet, een uitsmijter, kroketten en pannekoeken. dat was het ongeveer wel. En de bediening was wat traag en vergat de drank te brengen. Tja...dan hadden we toch beter thuis een bammetje kunnen gaan happen. Maar niet geschoten is altijd mis, dus soms kan het ook wat tegenvallen als je iets nieuws probeert. Ik kon het toch niet laten om een korte recensie op Iens achter te laten. Volgende keer toch maar naar Anne en Max of het Vlaamsch Broodhuys!

De volgende aanschaf voor een flitsende carriere

Inmiddels is Daan lid van de wielervereniging De Bataaf in Zwaneburg. Nadat hij zijn tenue had gekregen kwam hij erachter dat de leenfiets toch een klein beetje zijn persoonlijke records begon te hinderen. Dus werd het tijd dat ook het belangrijkste gereedschap voor de kleine Chippolini gekocht werd: de racefiets! In Zwaneburg zitten hiervoor diverse speciaalzaken. Maar aangezien Reus Wielersport niet voor kinderen levert (Ans heeft daar wel haar op maat racefiets laten maken, die hangt nog steeds z.g.a.n. in de paardeschuur), kwamen we uit bij de Vos. Daar hebben ze heel veel fietsen, ik kan niet anders zeggen. Maar van normaal met klanten praten, nee, daar hebben ze echt nog nooit van gehoord. De man die ons hielp, liet ons twee fietsen zien en hield verder zijn mond. Zelf maar wat doorvragen, kwamen we uit op een mooie witte fiets, een Bianchi om precies te zijn. Vervolgens kwam de vraag: wilt u er ook trappers op? Nou, laten we dat maar doen, anders komt Daan toch wel een beetje moeilijk vooruit. Oh ja, daar heeft u wel gelijk in. Vervolgens vertelden we dat we ook wel schoentjes erbij wilden en dat dat misschien ook invloed kon hebben op de trappers. Oh ja, daar heeft u wel gelijk in. uiteindelijk hadden we naast de fiets, de trappers, de schoenen ook nog een helm erbij en toen maar terug naar de kassa. Betalen ging snel, waarbij mij wel opviel dat een rookvrije werkruimte er bij de Vos niet bij is, want zowel de mensen achter de kassa als de mensen in de werkplaats paften er lustig op los. we gingen even zitten, maar na een kwartier nog geen fiets. ik ging maar even vragen waar die bleef en toen was het antwoord: oh dat kan nog wel 30 tot 45 minuten duren. De fiets moest nog even nagekeken worden. Op zich prima, MAAR ZEG DAT DAN!!!  Kunnen we hem anders vanmiddag ophalen? Tuurlijk, meneer, geen enkel probleem!!!! Aaaaaahhhhhh!!!!! Dus wij weg en Daan en Jeroen wegbrengen naar Anke en Anna Sofie en na een lunch in Cruquis (morgen daar meer over) weer naar de Vos en daar stond de Bianchi keurig klaar. Hij past achterin de C5, dus daar ook geen vervoersproblemen. Nu op naar de volgende trainingen om weer 10 seconde van de tijdrittijd af te rijden! 

Voor de Feijenoord fans

Voor alle Feijenoord fans in den lande, hierbij de link naar het  hoogtepunt van de huldiging van Ajax nav de winst van de KNVB beker gisteren avond. Ik neem geen verantwoordelijkheid voor de uitspraken :-).

Toch een prijs!

Vanmiddag om half vijf begon het bij mij toch een beetje te kriebelen. Over twee uur zou Ajax tegen Feijenoord spelen voor de KNVB beker en hoewel Ajax de heenwedstrijd al met 2-0 had gewonnen, was ik er, ondanks kloeke taal tegen collega Johan vd Horst, niet helemaal zeker van. Dus om half zeven op de bank en om vijf over half zeven was het eigenlijk al gebeurd, want toen maakte Suarez al de 0-1 en toen moest Feijenoord er vier maken. En dat bleek een mission impossible. Het werd bijna genant voor de vrienden uit Rotterdam om te zien hoe de Ajax aanval door de Feijenoord defensie wandelden als ze daar zin in hadden. Het was bijzonder om te zien dat toen de beker uitgereikt werd het stadion al 95% leeg was. Wel strak dat Ajax toch even fijn een ereronde ging lopen, dat is karakter :-). Misschien wel het hoogtepunt (in ieder geval van narcisme) is dat Roelof Luinge zichzelf in de laatste minuut als scheidsrechter liet vervangen, omdat hij ook zijn laatste wedstrijd floot. Dus in ieder geval waren er ook deze wedstrijd wel weer wat zaken om van te genieten. Nu op naar de Arena om de huldiging van deze toppers mee te maken. Het zou wel mooi zijn als het Ajax lukt om dit team bij elkaar te houden, want dan kunnen er volgend jaar wellicht nog leuke dingen gebeuren! Kom op bestuur, laat eens zien dat jullie wat waard zijn!

Human Target

Zo af en toe komen we weer eens een leuke TV serie tegen. Zo zat ik twee weken geleden weer eens de lijsten in FTD door te kijken en daar kwam ik een bekende naam tegen: The Human Target. Nu is mijn kennis daarvan niet van een TV Serie, maar uit de comics, waar het figuur Christopher Change als een kameleon mensen beschermde of misdaden oploste. Intrigerend figuur, maar een lang lopende eigen serie is er nooit van gekomen. De laatste incarnatie was een serie op het Vertigo label van DC, maar dat werd mij echt weer te donker (zoals het overigens een goede Vertigo serie betaamd), maar dat vond ik echt niet bij het figuur passen, zoals ik hem kende. Dus ik was benieuwd hoe de TV serie het eraf zou brengen. Nou, dat viel helemaal niks tegen! De serie valt het best te omschrijven als een nieuwe versie van The Saint om misschien nog beter, een soort James Bond. Leuke verhalen (niet te moeilijk), leuke figuren met dito dialogen (met name Guerero is "one cool dude"), snelle actie en een gezonde portie humor. Daarnaast komt de comics achtergrond ook goed naar voren, want als je verwacht dat je hier heel realistische situaties voorgeschoteld krijgt, dan kom je echt bedrogen uit. Zo hangt Chris Change op een gegeven moment uit het landingsgestel van een vliegtuig waarin ieder normaal mens door de luchtdruk weggezogen zou worden, maar Chris blijft met één hand aan het wiel hangen en klimt gewoon weer rustig naar binnen. Als je je aan dit soort zaken stoort moet je zeker niet gaan kijken, maar mocht je dat geen belemmering vinden, dan is Human Target echt een leuke serie waar je gerust 40 minuten per aflevering voor uit wil trekken. Dat is dan zeker geen verspilde moeite.

Een avondje verkiezingsretoriek

Zoals gisteren geblogd hadden we, omdat we niet over het kampioenschap van Ajax konden praten, een uurtje de tijd om het over politiek te hebben. Dat kon leuk aan de hand van het kieskompas, het is altijd leuk om dat heel binair in te vullen, ontdaan van alle vormen van nuance.Sommige vragen werden door een ieder gelijk beantwoord, maar een flink aantal leverde in ieder geval de nodige stof tot discussie op. Hoogtepunten waren de vragen over de vrijheid van meningsuiting, het bezuinigen op kunst en cultuur en als klap op de vuurpijl het altijd gezellige onderwerp hypotheekaftrek! Aan het eind van de avond waren er vier kompassen ingevuld en waren er vier verschillende uitslagen: 1x VVD, 1x D66, 1x PvdA en 1x...Christen Unie. Dat was voor degene die dat als uitslag kreeg een bijzonder grote schok (ik was het niet :-)), waarvan even bijgekomen moest worden. En er werd ook bijgezegd dat dat dus nooit de daadwerkelijke keuze zou gaan worden, omdat dit net even een te grote groep moraal ridders is die het niet voor elkaar krijgen geloofwaardige mensen in het kabinet te zetten (en als je Tineke Huizinga al 3 jaar ziet schutteren, dan kun je daar geen ongelijk aan geven). Verder was de uitslag drie keer passend, dus empirisch onderzoek levert op dat het kieskompas een relevante aantal maal de juiste richting aangeeft (daar waar de populatie n=4 betreft :-))

Om de teleurstelling weg te werken

Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken. Twente is landskampioen en degene die na 34 wedstrijden bovenaan staat is de terechte kampioen van Nederland. Dat de scheidsrechter bij NAC- Twente een wel heel erg makkelijke rode kaart gaf aan een NAC speler laten we maar even in het midden. En dat het doelsaldo van Ajax ongeveer 40 doelpunten in de plus beter was dan Twente ook maar. En dat Ajax in de tweede seizoenshelft geen enkele keer verloor en "slechts" twee keer gelijk speelde vergeten we ook maar. En dat Twente geen punten in de Champions League gaat pakken voor het Nederlands voetbal ook. Maar verder zeg ik er niks over :-). Maar ja, om half vijf vandaag was er toch een kater. Wat is dan de beste remedie? ETEN!!!! Hans en Leny waren voetbal komen kijken en Ans had besloten om te trakteren op een zelfgemaakte rijsttafel. Ze had goed uitgepakt en een aantal heerlijke gerechten gemaakt en ik mocht nog de vegetarische bami maken, altijd een specialiteit :-). Het was helemaal top, bedankt voor al het kookwerk, lieve schat (en Leny voor het meesnijden en afwassen en Hans voor het naar de kamer dragen van de kroepoek :-)). Met een passend Indonesisch dessert van yoghurt (met de smaken citroen taart, appel crumble en blueberry muffin) na, was het een bijzonder geslaagde maaltijd, waarna de avond nog even werd afgesloten door het gezamenlijk invullen van het het kieskompas en de stomwijzer (geen typefout) en een gala voorstelling van filmpjes van will it blend. Voetbal? Is er vandaga gespeeld dan (en ja, dat is fake desinteresse :-)).

T minus 24 hours and counting

Heerlijk in de zon zittend in de tuin in Halfweg (het wordt bijna warm!) is het goed toeven. De vogels fluiten, af en toe komt er een auto langs maar zijn er voornamelijk fietsers, Daan ligt in de hangmat en Jeroen is bij Aniek aan het spelen. Ultieme rust zou je zo denken. Maar toch knaagt er iets......iets wat nu nog helemaal niet actueel is, maar over 24 uur wel. Namelijk de apotheose van het seizoen 2009-2010 in de vaderlandse eredivisie. Om half drie starten de wedstrijden NEC - Ajax en NAC - Twente. Vele mensen zeggen dat het zo leuk zou zijn voor Twente als zij voor het eerst kampioen worden en dat zij dat na zo een seizoen toch ook echt verdienen. Ik zeg: wat een gezever! Er is natuurlijk maar één ploeg die het (ieder jaar) verdient om kampioen te worden, en dat is Ajax! Hoe leuk het voor Twente is, wij snakken er al jaren naar en wat zou er nou mooier zijn dan Luis Suarez als afscheidscadeau (Want die gaat natuurlijk na dit seizoen weg...snik..) de dubbel te geven (want volgende week wordt natuurlijk over de bewoners van Rotjeknor heengelopen). Dat weegt toch vele malen zwaarder dan dat de mensen in het westen van Duitsland ook de Twentse polonaise kunnen lopen? Daarom graag allemaal meeduimen, kaarsjes opsteken en waar nodig een geitje offeren om ervoor te zorgen dat Ajax morgen met de schaal in haar handen staat! En om het spannend te maken: mocht Ajax kampioen worden, dan doe ik bij mijn volgende beurt bij de kapper de tondeuse op standje 1!!! Hup Ajax!!!!