Bijzonder korte post

Vandaag even een korte post. Op kantoor kreeg ik het vanmiddag al ernstig te pakken: veel niezen, hoesten, wat benauwd, wollig gevoel in mijn hoofd, pijn in mijn slapen, duizelig etc etc. In ieder geval een flinke verkoudheid en wellicht een opkomend griepje. Dat kan natuurlijk niet als kleine, zelfstandige ondernemer. Dus vanavond met name even uitrusten en hopen dat het morgen weer over is.

Een heel mooi foto album!

Het is inmiddels alweer bijna twee maanden geleden dat de familie Janssen en Waal terugkeerde uit "de West". Wat was het een fantastische reis en een geweldige ervaring om mee te maken. Nu weet ik nog wat een werk het was toen ik in 1993 van mijn eerste reis door de USA terug keerde, met bijna 1000 foto's, maar dan nog wel op de goede oude manier: fotorolletjes die ontwikkelt en afgedrukt moesten worden! Met de intreden van de digitale camera met grote geheugen kaarten is dat in ieder geval qua het maken van foto's een heel stuk eenvoudiger geworden! Ans heeft zich de laatste paar weken gestort op het maken van een fotoboek met de mooiste foto's van onze reis daarin. Dat is echt een zeer tijdrovende klus, maar via ColorMailer en een verkenningstocht door de functionaliteiten daarvan kon ze echt een heel erg mooi boek bestellen. Nou, zelfs twee boeken, want we hebben zoveel materiaal, dat het niet in één boek past. Vandaag zijn de eerste bladzijden van het boek binnengekomen (zeg maar de insteekvellen), die we besteld hadden om te zien hoe het eruit zag en ik kan niet anders zeggen: het is prachtig!! Grote complimenten voor hoe Ans dat chronologisch heeft opgezet en heel creatief foto's heeft bijgewerkt (zoooo......daar ging weet een vetrolletje...) en er soms collages van heeft gemaakt. Een boek dat we zeker vaak in zullen kijken. En voor de liefhebber: deze mooie foto van Jeroen (ook in het boek terug te vinden) is gemaakt in het plaatsje Williams aan de Route 66.

Stripbeurs Houten, dag 2

Vanochtend was het uitslapen geblazen, in ieder geval voor een beursdag. Vroeger was het altijd vroeg uit de veren, ook op zondag en we gingen om 7 uur richting de zaal om alles bij te vullen. Nu maar even niet, dus om 9 uur was ik bij René, want om 10 uur ging de zaal open :-). Dat bleek weinig uit te maken, want tot 12 uur hebben we om precies te zijn één verkoop gehad. Daarna duurde de dag maar voort en voort en voort en....afijn, je kunt het wel raden. Er was bijzonder weinig volk op de beursvloer en zelfs onze aanbiedingen die we voorbereid hadden (comics voor een Euro, 50% korting op "dure" comics en 50 cents on the dollar voor de trade papaerbacks en hardcovers) konden weinig mensen naar onze stand trekken.

Het enige voordeel dat dit bood was dat er tijd voor wat rework was. Dus we maakten een opsomming van alle mini series, trade paperbacks en hardcovers die we bij ons hadden om later een keer op internet aan te gaan bieden. Eens zien of Marktplaats of eBay meer soelaas bieden. Daarnaast kon René natuurlijk nu zijn tekening van Hermann gaan scoren. Oh nee, toch niet, want onze grote vriend Hermann had besloten toch maar niet op zondag te komen. Wat een knurft, ik zeg toedeledokie en de ballen!!  René probeerde ook nog wat Nederlandse strips aan het Gele Teken te slijten, maar kennelijk waren de zaken daar ook niet dusdanig goed gegaan dat zij een diepte investering van 50 Euro durfde te doen. En toen hadden we nog zat tijd om gezellig bij vele bekenden langs te gaan. Zo troffen we daar onze vaste collega van Art of Comics, Marc Mokken en zijn echtgenote. Marc is dé man om mee te praten als het gaat over silver en bronze age comics en hij en mevrouw Mokken zijn gewoon super aardige, symnpathieke en humoristische personen. Altijd leuk om even bij hen bij te kletsen. Maar strak om 17.00 uur waren we ingepakt en stoven we de deur uit en om 18.03 hadden we alles weer in Amsterdam gelost. Dat was een record! Daarna eten halen bij het Thaise restaurant Suvarnaphum in Amsterdam West. Normaal super, maar deze keer klote van de bok, want het was zo HEET gekruid, dat ik er nu nog last van heb bij het adem halen. Tijd om maar eens vroeg naar bed te gaan om bij te komen (want ook de voeten doen wat pijn) en morgen weer fris en fruitig naar de bank!

De Roskam en Plein 22

Na afloop van de beurs snel naar het "centrum" van Houten gegaan. Als je denkt: "dat moet toch weinig voorstellen", dan heb je helemaal gelijk! In het centrum  zitten een aantal restaurants, en René had gereserveerd bij Plein 22 (daar zijn we de afgelopen 2 jaar ook geweest). Helaas bleek het door diverse omstandigheden (en dan met name het late moment van reserveren :-)), niet mogelijk zijn in de lounge te eten, maar hadden we een tafel op de beneden verdieping. Maar voordat we naar Plein 22 gingen, bezochten we eerst het terras van De Roskam. Op zich een mooie plek, in het zonnetje, waar nog wel de "Tokkies van Houten" zaten met hun wel opgevoede kleuters die bijna nog door een fiets overreden werden. Nu bleek de Roskam niet echt de meest gastvrije plek van Houten te zijn. De bediening was echt BAGGER! De ober was niet van plan om een keer extra voor ons heen en weer te lopen om te zien of er Corona was (dat was er natuurlijk niet, maar hij had geen zin om even te controleren) en was gewoon te lui om de drankjes voor de juiste persoon neer te zetten. Het duuuuuuuuurde ook erg lang voordat de drankjes en de bestelde bittergarnituur op tafel kwamen, en toen we om wat extra mosterd vroegen, was het zuchten, kreunen en steunen dat dat ook nog gehaald moest worden. Toen na lang wachten de mosterd er was, was ook de schaal al nagenoeg leeg. Zoals Frank zei: letterlijk mosterd na de maaltijd! Resultaat voor de ober: om precies te zijn 0 Euro fooi!


Daarna naar Plein 22, dat was een wereld van verschil. Hartelijke bediening, die ook tegen een grapje kan (en ze ook terug maakt), goed tempo en goede kwaliteit. Het is natuurlijk geen Vermeer, Ciel Bleu of De Nederlanden, maar het was wel gewoon lekker eten. We hadden 6 gangen, waarbij grootste gemene delers waren: ravioli met geitenkaas, zwaardvisrolletjes, een gebakken stukje ossehaas en de aspic van aardbeien. Twee midner vaak genomen waren de coquilles en het haringtaartje. Overigens was er van de crisis niks te merken, want het was stamp helemaal vol in Plein 22. Al met al een prima locatie en als je in Houten bent, kun je daar prima eten voor een redelijke prijs (niet echt goedkoop, maar ook niet superduur).Een uitstekend alternatief voor Kasteel Heemstede (wat ik overigens voor een restaurant met een Michelin ster dan weer redelijk tegen vind vallen).

De stripbeurs in Houten, dag 1

Zaterdag reed ik om half acht richting mijn goede vriend René, om de auto in te laden met duizenden Amerikaanse comics. Dit is denk ik de enige keer dat ik nog met heimwee terug dacht aan mijn vorige auto, de Chrystler Voyager, waar als ik de tweede achterbak eruit haalde er een zee van ruimte onstond. De Citroen C5 is zeker niet klein, maar het is toch even wat meer denk- en duwwerk. Maar om kwart over 8 waren we op weg naar het Euretko in Houten.  Bij aankomst bleken Frank en Simon er al te zijn en dat was natuurlijk een bijzonder warm ontvangst! Dat was overigens niet het enige warme, want de zaal heeft een heel laag plafond, waardoor de warmste haast niet wegtrekt. Frank bleek overigens lid te zijn van de ondergrondse verzetsbeweging de CLF (Chair Liberation Front), want zonder enige aarzeling bevrijdde hij enkele stoelen uit hun slavernij van het Stripschap en hielden wij ze verborgen achter onze stand om goed voor ze te zorgen! Elke dag doen wij een goede daad!

Om heel eerlijk te zijn: het was erg gezellig met de mannen onderling, maar verder was het een suffe beurs, met bijzonder weinig bezoekers en nog minder kopers. Frank en Simon (die overigens een leuke webwinkel hebben, fbi comics), hadden een leuke verkoop, want ze verkochten in 1 keer voor bijna 400 Euro aan Nederlandstalige comics. Voordeel is dat je zelf ook nog even rond kan lopen en je niet hoeft te vechten om bij een kraam te komen. Betekende dat ik voor Daan een setje leuke Donald Duck Pockets (vooral met Fantomerik erin, die vindt hij geweldig) kon kopen en voor Jeroen een doos met alle prinsessen poppetjes uit de Disney tekenfilms.

Het was een opluchting om om 17.00 uur uiteindelijk de kraam te sluiten en ons te kunnen begeven naar het bruisende hart van Houten!!

Solid State Drives zijn de shit!

Afgelopen week is mijn laptop in de revisie geweest. Ik tegenstelling tot veel van mijn vrienden bij de Rabobank (de echte experts, zo te zeggen) vind ik de Apple laptops erg mooi, maar de Sony Vaio serie nog net iets mooier. Maar het gaat natuurlijk ook om performance, en ik blijf altijd op de uitkijk om dat te kunnen tunen. Daarvoor bijgestaan door mijn steun en toeverlaat op dit  gebied, Jeroen Eveleens van PC Depot. Omdat hij toch in onderhoud moest, heb ik inmiddels WIndows 7 laten installeren. Qua functionaliteit zijn er wat leuke kleine dingen, maar niet schrikbarend, maar de snelheid van de laptop is wel enorm vergroot. Voeg daaraan toe dat ik een solid state drive erin heb laten zetten en we gaan als de spreekwoordelijke tierelier. De snelheid van het openen van applicaties en het switchen daartussen gaat echt bijzonder snel en ook zaken als het kopiëren van bestanden is immens snel. Voor de veelvuldig laptop gebruiker is dit iets waar je na enkele dagen niet meer buiten kan, want dan raak je gewoon bijzonder geïrriteerd! Mocht je een investering in je laptop willen doen, dan is dit er één die ik hoog op de lijst zou zetten, directe toegevoegde waarde!!

Hermann op de Stripdagen Houten 2009

Bijna zo lang als ik mij kan herinneren lees ik stripboeken. Dat begon ooit met de Bobo en de Okkie, maar dat ontwikkelde zich snel naar een hele grote hobby. Eerst met Suske & Wiske en Robbedoes, daarna naar Kuifje en Guust, dus echt de klassiekers. Later stapte ik voornamelijk over naar Amerikaanse comics, maar bleef er altijd wel Europese strips bij verzamelen. De laatste jaren koop ik nog wel strips, maar veel minder dan vroeger (je moet ook tijd hebben om te lezen en ruimte om ze te bewaren) en de laatste jaren verkoop ik ook delen van mijn verzameling. Een jaarlijkse pelgrimage is altijd een bezoek aan de Stripdagen, vroeger standaard in Breda, later in Den Haag, Den Bosch en Alphen aan de Rijn en nu sinds enkele jaren in Houten. Ook dit jaar ga ik er weer heen, samen met René, Simon en Frank om wat zaken te verkopen. Leuk om wat om te zetten, andere mensen er blij mee te maken en we hebben altijd reuze plezier. Dat zal dit jaar niet anders zijn. Wat we vroeger ook altijd deden was het "scoren" van illustraties van strip tekenaars. Iemand die ieder jaar aangekondigd werd, maar uiteindelijk nooit kwam was Hermann. Het LIJKT er nu op dat deze illustere figuur dit jaar eindelijk zijn opwachting gaat maken. ik heb al jaren niet meer voor een tekening in de rij gestaan, maar ik denk dat dat dit jaar for old times sake toch nog een keer gaat gebeuren. Ik heb er zin an!!

Lekkers uit eigen tuin

Dé reden voor het kopen van mijn huidige huis, was eigenlijk niet het huis zelf (toegegeven, het is prachtig met het rieten dak en het ziet er zeker van buiten echt als een plaatje uit), maar met name de omvang van de grond er omheen was absoluut de doorslaggevende factor. Ik vind het lekker om in de tuin te zitten en de kinderen in de tuin te zien spelen, maar de echte tuinier is Ans. Zij houdt (samen met Herman, onze tuin- en klusjesman) de tuin in optima forma, en alleen voor het echt zware werk wordt de hovenier ingeschakeld. Wat ik heel erg leuk vind, zijn de moestuin die we in de tuin hebben en de noten- en fruitbomen.
Deze laatste (de fruitbomen) hebben het altijd zwaar te verduren, want met name de appels en peren vormen een delicatesse voor de vele verschillende soorten vogels die zich hieraan te goed doen (zo hebben we heel veel kauwen die inmiddels onze tuin als vaste woon- en verblijfplaats hebben. Maar gelukkig laten ze de moestuin grotendeels met rust (daar hebben we nog wel eens een slakje als we vergeten anti-slak te strooien en de spitskool heeft het dan zwaar. Maar de vangst van afgelopen week zijn veel mooie tomaten en komkommers. En het is toch waar, wat je zelf verbouwd smaakt echt lekkerder (of het nu echt anders smaakt of dat het verbeelding is, de ervaring is er niet minder om!) En het seizoen van de walnoten en hazelnoten is alweer begonnen. De walnotenboom staat naast ons kantoor en keer op keer schrik je je rot als er weer noten uit de boom vallen. Dat geeft echt een flinke harde klap! Maar na een half uurtje rapen hebben we inmiddels een mand vol en de tuin is er nog mee bezaaid!! Het blijft echt geweldig om dit soort zaken op je eigen landje mee te maken, ik prijs mezelf gelukkig dat dit kan.

In the dutch mountains

In het kader van een gezonde geest in een gezond lichaam zijn wij kantoorslaven natuurlijk altijd op zoek naar mogelijkheden om wat lichaamsbeweging in ons dagelijks werk daar waar mogelijk een beetje in te bouwen. Nu is het wat lastig om met halters achter je PC te gaan zitten of te vergaderen terwijl je op een loopband staat om je kilometers te maken, dus wat rest er dan? Juist, als je van de ene vergadering naar de andere vergadering moet, dan pak je de trap in plaats van de lift! Om dat wat meer te stimuleren had men op de Rabobank de actie Climbing the Dutch Mountains gestart. En hoe simpel dit ook opgezet was, ik heb zelf toch heel wat vaker de trap genomen, omdat ik er op deze manier iedere keer dat ik bij de lift stond op getriggered werd en dan dacht: ach, het zijn maar drie etages, waarom zou ik daar nu voor gaan staan wachten? Nu helpt het dat ik op de bovenste etage werk en meestal dus naar beneden moet, maar "what comes up, must come down". En ik ben ook veel meer mensen in het trappenhuis tegen gekomen. Volgens mij dus een goed succes en iets wat aantoont dat je geen multi mediale campagnes nodig hebt om mensen tot actie aan te zetten, als je het maar aansprekend brengt, op het juiste moment en op de juiste plaats. jemig, het lijkt bijna wel marketing...!!!!!

40 jaar, culinair plezier

Vandaag was het dan zover: ik ben 40 jaar geworden. Vanochtend gewoon vroeg uit de veren, om naar kantoor  te gaan. Net op kantoor al een leuke MMS van Ans en de jongens gekregen met een dikke zoen (dank je wel, iPhone!!). Gedurende de dag veel felicitaties mogen ontvangen, in person, via chat, via e-mail, eCards en zelfs ook nog gewoon fysiek papier :-). Leuk dat zoveel mensen eraan gedacht hebben, iedereen bedankt die eraan gedacht heeft! Gelukkig kon ik nog tijd vinden om op gebak te trakteren, hoewel de tweede ronde ikzelf al vol zat door de traktatie van Onno bij Mamonni (heerllijke salade met carpaccio).

Bij thuiskomst aten we heerlijke pannenkoeken van die Ans vers aan het bakken was (dat had Daan slim geregeld: "papa, de jarige mag toch kiezen wat we eten, je neemt toch wel pannenkoeken?"). En als toetje strawberry cheese cake ijs van Ben & Jerry en vanavond nog een heerlijk stukje appeltaart. Yummie, yummie, ik mag niet klagen, deze verjaardag brengt mij wel lekker veel culinair plezier, Morgen maar eens kijken of ik de weg naar de sportschool kan vinden, want wat eraan is gekomen, zal er toch ook wel weer afgetraind moeten worden :-(.

Lunch bij Villa Westend....doe het NIET!!

Tot nu toe heb ik bijna alleen goede recensies geschreven over restaurants en eetcafés waar ik sinds de start van mijn blog gegeten heb. Maar aan alles komt een eind, zo ook deze reeks. Vanochtend kregen Ans en ik het idee om samen met Jeroen uit lunchen te gaan (Daan was met zijn neefjes en oom Edwin naar "Walking with Dinosaurs" in Rotterdam Ahoy). Ans had een goed verhaal gehoord over "de toerist" in Spaarndam, dus reden we daarheen. Helaas is het kennelijk crisis in de toeristen branch, want het restaurant was gesloten (terwijl we op internet nog de openingstijden hadden gecontroleerd, op de terugweg was het overigens nog steeds dicht, dus daar is meer aan de hand, tijd voor nader onderzoek....ooit :-)). Maar twee kilometer verder kwamen we langs restaurant "Villa Westend". Dit is gelegen aan de Westbroekplas, aan de rand van Haarlem en Spaarnwoude, met een mooi uitzicht vanuit het restaurant op de genoemde plas. Zeker in de zomer, is dit een populair gebied om te vertoeven. Parkeergelegenheid zat en gratis ook nog, dus de eerste punten waren binnen! Ook hoe e.e.a. er van binnen uitzag was zeker niet slecht. Dus vooruit, ook nog wat tweede punten.


Helaas, dat waren ook de enige punten die gescoord werden. De kaart was erg beperkt en toen ik een citroentaart bestelde, bleek deze, na een controle van 10 minuten, er niet meer te zijn. De appeltaart die we kregen, ongeveer nog eens 20 minuten later, bleek zojuist ontdooit te zijn, maar het hart van de taart was nog ijs- en ijskoud. En als zelfs Jeroen de slagroom niet meer op wil eten is er echt iets mis.


Vervolgens moest de lunch zelf komen: een tosti voor Jeroen (jaja, dat is hoogstaand) een carpaccio salade en een kip saté. En dat duurde dus 45 minuten voordat dat gebracht werd!!! De porties waren klein, zodat we eigenlijk nog honger hadden toen we klaar waren, de sate ging vergezeld van een minuscuul klein schaaljte aardappelsalade, twee plakjes stokbrood en een flintertje kroepoek. Oh ja, en een simpele bestelling opnemen lukte de serveerster ook niet, want een cola light werd eenvoudig een gewone cola, en de tomatensap werd voor Jeroen geserveerd, terwijl die voor mij bedoelt was. En dat alles voor de fraaie prijs van 51 euro! En bij het afrekenen word je nog genegeerd door de serveerster ook.....


Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een grote tegenvaller was. Ik kan me voorstellen dat met een heerlijk zonnetje en zitten aan het water dit allemaal in een ander daglicht staat, maar zowel qua service als kwaliteit is het gewoon bagger. Ik ga er nooit meer heen en raadt echt iedereen af om hier je zuurverdiende geld te spenderen. Score: 2 uit 10.

De harem van Daan

Sinds begin dit schooljaar zit Daan op school in groep 4/5 bij de school Halverwege in Halfweg. Van zijn oude klas zijn veel van de meiden en nagenoeg geen van de jongens meegegaan. Dat betekent dat hij veel naast de meisjes van zijn klas zit. Daan vindt meiden natuurlijk eigenlijk een beetje stom (hij is natuurlijk pas 7 jaar, wacht maar tot hij 16 is :-)), maar dat geldt zeker niet vice versa! Hij is zo een beetje de meest populaire jongen uit de klas (dat geldt overigens ook voor Jeroen, die de meiden niet van zich af kan slaan, zelfs zo ver dat hij soms op de creche apart in een hoekje gaat zitten en de leidsters de meisjes van hem weg moeten houden) en iedereen wil graag met en bij hem spelen. Dus toen ik een foto wilde nemen van Daan op school, had ik binnen 2,3 seconden drie van zijn vriendinnen erbij die ook met Daan op de fot wilde. Direct naast Daan zit Anna Sophie, die inmiddels de liefde al aan Daan verklaard heeft en als gebaar mocht ze een keer komen spelen :-)). Laat de andere dames op de opvang (Shantie) of bij ons oude huis (Julia) het maar niet horen, want dan hebben we binnenkort de grootste rellen sinds 1932 in Halfweg :-))!!!

Hup Robert Geesink

Het is al een tijdje geleden dat we als Nederlanders een top ronde renner hebben gehad. Ik weet nog wel dat ik tijdens de tour de france zat te genieten van Peter Winnen, Steven Rooks en Gert Jan Teunissen. Ik vulde dan ook altijd via René bij het NCCW de tour toto in en dat was drie weken lachen! Door de dope perikelen van de laatste jaren, maar eigenlijk nog meer door het gebrek aan goede ronde renners kijk ik steeds minder. Hoe leuk is het dan ook om een Rabobank renner te zien schitteren. Robert Geesink doet het fantastisch in de ronde van Spanje. Hij klimt als een berggeit en heeft veel lef in ontsnappingen en aanvallen (ipv een laffe gast als Cadell Evans), dus het is weer hartstikke leuk om te volgen, zeker in de bergritten. Hoe jammer dan, dat Robert gisteren op zijn plaat is gegaan en een ongelofelijke vleeswond in zijn knie heeft en nu met hechtingen in zijn knie moet rijden, niet echt heel handig voor een wielrenner. Laten we duimen dat hij er niet teveel last van heeft, hij moet nog tot eind van deze week om zijn tweede plaats in de vuelta te verdedigen. Daarom even met z'n allen: 1...2...3...Hup Robert, hup Robert, hup Robert!!!!

Staat wel op de kaart maar geen Lingo!!

Een van de meest suffe tv-spelletjes die ik ken is Lingo. Is natuurlijk niet helemaal eerlijk, want ik behoor niet echt tot de doelgroep en in het verleden heb ik soms best wel eens naar Lingo gekeken (toen nog simpel met 5 letters, tegenwoordig zijn het er 6 en op vrijdag zelfs 7 en tussendoor mogen we 10 letterwoorden raden), met helden als Robert ten Brink en Francois Boulangé (Frans Bakker). Maar structureel kijken, nee dat zeker niet, want meestal was ik dan  nog niet eens thuis. Op de één of andere manier heeft Daan echter een paar keer Lingo gezien en tot mijn spijt moet ik nu constateren dat hij er een kleine verslaving aan heeft overgehouden! Dwz dat hij om half zeven begint te vragen hoe laat het is en om 7 uur strak voor de TV staat om te kijken en mee te raden. Hij gaat uit zijn dak als er ballen getrokken moeten worden en er Lingo gehaald wordt. Helemaal geweldig is om te zien dat als de zilveren bal getrokken wordt en de spelers voor het geld kiezen Daan ongeveer in staat is de tv door het raam te slingeren, want "je hoort gewoon door te spelen tot het einde". Wel mooi om te zien dat Daan echt aan het meeraden is en soms dus ook nog gewoon de woorden prima weet te vinden. Ik hoop maar dat het een tijdelijke verslaving is.....:-)

Bijna veertig geworden is Ramsay zien

Dit weekend heb ik in besloten kring mijn 40ste verjaardag gevierd. Blijft toch bijzonder, iets te vieren wat nog niet gebeurd is, maar er waren diverse omstandigheden waarom het volgend weekend niet zou kunnen (ik ben tenslotte 21-9 jarig). Dit weekend was de viering ook in tweeën gesplitst: op zaterdag kwam de familie van mijn kant en zondag de familie van Ans. Op beide dagen was het erg gezellig, maar alles op één dag is uiteindelijk toch leuker. Ik ben wel extreem verwend! Ik heb namelijk een lang weekend naar Londen gekregen met overnachting in het Pelham Hotel in Kensington. Naast Amsterdam zijn er twee steden waar ik elk jaar op bezoek kan en er nooit genoeg van kan krijgen: dat zijn New York en Londen en in die laatste was ik al een tijdje niet geweest, dus dat is helemaal top. Maar wat het SUPERTOP maakt, is dat Ans erin is geslaagd om een reservering te bemachtigen bij Gordon Ramsay in het originele restaurant waarmee hij naam en faam heeft gemaakt!! Drie Michelin sterren bij de bekendste kok ter wereld. Naast The Fat Duck en El Bulli  was dit het restaurant dat ik altijd wilde bezoeken. Eigenlijk degene bovenaan de lijst, want Gordon schijnt hier ook zeer vaak aanwezig te zijn en dat is al een ervaring op zichzelf. Reserveren is al een uitdaging op zich, want het kan uitsluitend exact twee maanden van tevoren en alleen per telefoon. Het heeft Ans veel tijd en energie gekost. Geweldig dat het gelukt is, een prachtig cadeau en we gaan er samen heerlijk van genieten!!!

Gezinsuitbreiding

Gisteren werden we gebeld door de hondenfokker. De puppies van Luna zijn geboren! Helaas bleek de bevalling heel moeilijk te zijn geweest, zodat 4 van de 10 pups het uiteindelijk niet gehaald hebben :-(. Gelukkig maken de moeder en de overgebleven pups het wel erg goed! Dat betekende dat als wij een hondje wilde, we alleen een mannetje konden krijgen uit dit nest. Daan en Jeroen vonden het prima, dus in plaats van meisjesnamen moeten ze nu verder gaan denken over jongensnamen. Over 8 weken krijgen we er dus een nieuwe huisgenoot bij, eerst nog eens even de schuur goed aanpassen, zodat daar een mooi hondeverblijf kan ontstaan!

Vishandel Tol

Een van de delicatessen in Zwanenburg is de vis van Vishandel Tol. Zoals je kunt raden: een Volendammer vishandel die op dinsdag en zaterdag zijn tenten (lees: kraam) opslaat en de lokale bevolking van een ruim assortiment aan vis voorziet. Voor de kinderen hebben ze heerlijke kibbelingen als snack, maar natuurlijk zijn ook de haring en de paling filet niet te versmaden. Voor de maaltijd zijn er hele mooie moten zalm en tonijn en ook de tong filet is "tongstrelend". Voeg daaraan toe een uitstekende sortering van diverse soorten garnalen (waaronder ik dan ook de tijger prawn en gamba's schaar) en je kunt niet misgrijpen voor een lekker stukkie vis. Een echte aanrader als je de metropool Zwanenburg op een zaterdag bezoekt. Wat overigens wel heel bijzonder is, is de service die Vishandel Tol geeft. Zo is er bijvoorbeeld geen kassa. Er wordt wat afgewogen en dan wordt er een prijs genoemd. Handel op vertrouwen heet dat, denk ik. Ook als je hoort hoeveel je moet betalen is het even wennen. Je verwacht: "dat is dan 15 euro, alstublieft", maar je krijgt te horen "15!". Je moet er even doorheen prikken, want onaardig zijn de mensen zeker niet, maar het blijft toch even wennen. Net als het feit dat de Zwanenburger in plat Volendams te woord wordt gestaan. Gelukkig heb ik daar inmiddels al jaren ervaring mee, dus ik heb er geen probleem mee, maar soms zie je diverse mensen toch even nog een keer extra checken wat er nu gezegd is.....Maar over de prijs is nooit onduidelijkheid: "15!!".  

Pakken maken de man

Ik hou van pakken. Het is niet zo dat ik in mijn vrije tijd lekker in mijn pak in de tuin ga werken, maar ik draag ze inmiddels al 15 jaar naar mijn werk en voel me er net zo comfortabel in als in mijn Riverwoods Polo en een G-Star spijkerbroek. Waar ik in het begin van mijn carriere 2 mooie confectiepakken kocht bij Berryshop op de van Woustraat in Amsterdam Zuid voor het coole bedrag van 450 gulden (jaja, ik weet het nog precies), ben ik inmiddels al enige tijd overgegaan naar maatpakken. Ik weet het, ik ben verwend en een snob op dit gebied, maar ik vind het uiteindelijk lekkerder zitten en dan betaal ik graag wat extra daarvoor. Vandaag was ik bij de Society Shop in Haarlem om mij een nieuw pak aan te laten meten. Dat blijft altijd een mooie ervaring en ik kan het echt iedereen aanraden om een keer te doen, het is een echte experience en bij Society Shop is het ook qua kleermaker laagdrempelig (wel even anders dan New Tailor nabij de PC Hooftstraat, waar ik ook enkele pakken van heb). Voor 399 Euro ben je al de man, de stof is dan ook goed, alleen niet heel erg bijzonder, maar je kunt er zeker goed mee voor de dag komen. Ik ben gegaan voor een mix van scheerwol en zijde, mooi donkerblauw met een paarse voering en paars vilt onder de kraag. Deze keer is de special dat ik paarlemoeren knopen eraan laat zetten. Nu 6 weken wachten tot het pak arriveert uit Italië. Oh ja, om toch niet met lege handen naar huis te gaan, heb ik maar twee "non iron" overhemden mee genomen. Die werken overigens echt!!!

Hoogstins

In de categorie "favoriete winkels" ga ik deze keer "Hoogstins" een eervolle vermelding geven. Hoogstins is gevestigd in de Kinkerstraat in Amsterdam. Ze hebben een hele mooi en grote sortering luxe vulpennen (ik heb er al min Mont Blanc's bijvoorbeeld gekocht), een ruim assortiment van notitie boekjes (zoals Moleskine in grote getallen) en heel veel boeken. Wat heel speciaal is, is dat de eigenaar, Eelce Hoogstins, ook veel eigen leren agenda 's, mappen een tassen naar eigen ontwerp heeft. Erg mooi om te zien. Het personeel is bijzonder ter zake kundig, maar als je een pen of een map aan wilt schaffen, dan krijg je van Eelce de "royal treatment" en word je met alle egards behandeld en ga je bv met een pen die precies bij je past de winkel uit. Eigenlijk is het voor mij geen goede winkel, want ik wordt er altijd hebberig van, en koop dan ook zaken die ik niet nodig heb. Maar ja, het ziet er zo lekker uit, dus hoe kun je het weigeren. Een superzaak voor de liefhebber van esthetiek op de werkvloer, want de werkweek is vele malen leuk met een mooi, fijn schrijvende pen en een dito notitieblok. Ik raad iedereen een bezoekje aan aan onze Eelce!! 

E-book reader

Ik ga voor het eerst eens een echte discussie op proberen te starten. Eens kijken of dat lukt, ik nodig iedereen graag uit om met haar of zijn inbreng te komen. Ik zeg dit, omdat het een onderwerp is waar iedereen mee te maken heeft op de één of andere manier en hopelijk dus ook een mening over heeft. Het gaat namelijk over boeken. Nee, geen recensie over een verhaal, maar over de verschijningsvorm. Ik ben heel lang een echte liefhebber van luxe boeken geweest. Liever de hardcover dan de softcover en liever de paperback dan de pocket. Een boek moet lekker in de hand liggen, makkelijk open slaan en eigenlijk zelf ook nog lekker ruiken!! Dat alles samen met het verhaal is de "ervaring" van het lezen. Maar ja, er zijn ook nadelen. Als je op vakantie wat boeken meeneemt, moet je ongeveer ene extra koffer meenemen voor je boeken, je moet er de deur voor uit om ze te kopen (dat kan overigens ook heel leuk zijn) en een nieuw boek is tegenwoordig best wel prijzig. er is nu een alternatief, de e-boek reader!! Voorheen waren deze dingen gewoon echt heel erg slecht (alsof je een boek van je beeldscherm zat te lezen), maar met de introductie van de Kindle van Amazon en de Sony e-reader begint daar echt verandering in te komen. Het geeft meer de ervaring van het lezen van het boek ipv een projectie op een scherm. Ok, je draait geen pagina´s om maar drukt op een knop voor de volgende pagina en het is wat kouder dan een boek, maar de ervaring komt veel dichter bij. Het is een stuk lichter dan het meezeulen van een flink aantal boeken. Zeker als je weet dat je duizenden boeken op de reader mee kunt nemen. En als je wilt kun je de eboeken downloaden zonder de deur uit te gaan (dat gaat overigens nog wel voorbij aan het feit dat veel mensen die bij een boekwinkel binnenkomen van tevoren niet weten wat ze gaan kopen, en dat het neuzen tussen de boeken er ook bij hoort, dus dat gevoel zal ook in een internet winkel terug moeten komen'. Oh ja, en de eboeken zijn substantieel goedkoper dan de papieren variant en de verwachting is dat ze de komende jaren nog veel goedkoper gaan worden.

Moet ik nu over gaan op een reader of toch bij het papier blijven. Ik ben er echt nog niet uit, maar als gadget man neig ik naar een aankoop van een reader, maar aan de andere kant blijft het papier toch ook trekken, ik zie mezelf nog niet voor de open haard zitten met mijn reader (maar dat kan ook mijn bekrompen geest in deze materie zijn..). Er zijn vast tal van afwegingen die je kunt maken, wie helpt mij hiermee....

Guitar Hero 5.....en Van Halen!!!

Het is weer zover. Na helemaal uitgerockt te zijn met Guitar Hero: Metallica, komt op korte termijn weer een nieuw episode beschikbaar, namelijk Guitar Hero 5. Op de eigen site van Guitar Hero kun je al veel over de nieuwe features lezen. Belangrijkste is dat er 85 nieuwe nummers zijn van 83 artiesten, dus het is een mooie bloemlezing. Deze keer is er iets meer verscheidenheid gezocht in de optredens. Natuurlijk zijn er bijvoorbeeld Mötley Crew, Kiss, Nirvana (trailer hier te zien) en King Daimond die het traditionele hard rock genre vertegenwoordigen dat Guitar Hero zo populair maakte, maar deze keer zijn er ook andersoortige artiesten. Ik noem David Bowie, Duran Duran en.....Johnny Cash (over hardcore gesproken!!!). Er zijn ook nieuwe technieken en opties, maar daar mag je zelf over lezen. De echte liefhebber klikt hier nog even voor de reclame, met ene Hugh Hefner en wat figuranten....

Maar wat ik eigenlijk nog veel beter nieuws vond, was dat nu GH: Aerosmith en GH: Metallica in december (zal het iets met kerst te maken hebben) ook Guitar Hero Van Halen uitkomt!! Er zijn weinig gitaristen die ik in band beter vindt dan Eddie van Halen (zelfs vrienden als Steve Vai en Zakk Wylde niet en alle virtuozen die alleen maar ellenlange solo's aan elkaar rijgen laar ik helemaal buiten beschouwing) en de nummers van Van Halen zing ik al van jonge leeftijd af mee. Zal zeker meegespeeld hebben dat Eddie en Alex (de drummer) Nederlanders zijn. Na het zien van de trailer kan ik al bijna niet meer wachten! Wat wel erg jammer is Sammy Hagar en Michael Anthony niet deelnemen in de game (terwijl beiden een zeer belangrijke rol in de band hebben gespeeld!) en daardoor de setlist alleen maar nummer van het David Lee Roth tijdperk bevat. Misschien dat dat nog een leuke extra download kan worden voor Activision :-). Aardige opzet is ook dat je in de tegenwoordige tijd gaat beginnen (de mannen hebben kort haar) en je baant jezelf een weg terug naar de eerste platen van Van Halen met mannen met lang haar en veel te strak zittende broeken (vandaar dat Roth zo hoog kon zingen :-))).

Ik zeg: twee toppertjes voor de komende drie maanden waar we weer heerlijk op los kunnen gaan. Ik zal maar de Wii in de slaapkamer installeren, anders komt er vast strijd in de woonkamer!!

Indiana Jones

Een van mijn favoriete films aller tijden is "Raiders of the Lost Ark". De andere drie Indiana Jones films zijn ook meer dan het bekijken waard, maar het origineel blijf ik toch echt het beste vinden. Geweldige mix van een bijzonder goed bedacht personage, actie en niet te vergeten humor! Geweldige scene waarin een huurmoordenaar uit Noord Afrika een showtje weggeeft van zijn skills met een zwaard en vervolgens Indiana gewoon zijn pistool uit de holster haalt en de man neerschiet. En nog mooier: in het vervolg (Temple of Doom), komt er wederom een man met een zwaard, Indiana Jones kijkt schalks de camera in met een blik van "wij weten wat er nu gaat gebeuren", hij grijpt naar zijn holster en.......er zit geen pistool in. Rennen!!!! Nu vraag je je af hoe ik erbij kom daar nu iets over te schrijven, maar dat heeft ermee te maken dat vorig jaar de Lego versie van Indiana Jones uitgekomen is. Inmiddels hebben Daan en Jeroen daar ongeveer 12 dozen van (ik wilde eerste schrijven dat ze alles hebben, maar er blijven maar dozen met scenes uit de films uitkomen die je dan in Lego na kunt bouwen, waarschijnlijk is het een hit, ook bij de papa's) die allemaal ooit in elkaar hebben gezeten. Gelukkig spelen ze er nog veel mee, hoewel er inmiddels wel wat wijzigingen op de oorspronkelijk gebouwde dingen (gebouwen, auto's, motoren, slagbomen etc) zijn ontstaan, je breekt nl eens wat af en je bouwt er weer eens iets aan vast. Daarnaast staat op de Nintendo DS ook Lego Indiana Jones: the original adventures, zodat ook op die manier de avonturen van onze archeoloog/avonturier nagespeeld kunnen worden. Het geeft mij in ieder geval weer eens de intentie om raiders of the lost ark weer eens te gaan bekijken. Maar ja, dat is wel een zit waar je tijd voor moet maken, maar ik heb mezelf beloofd dat dit jaar zeker nog een keer te gaan doen. Tot die tijd hou ik het even bij een korte remake, namelijk Raiders of The Lost Brick. Inderdaad, nagespeeld met Lego poppetjes dus, maar wel met wat dichterlijke vrijheden en de andere films komen er ook in terug (en wie herkent de twee lego figuurtjes aan het einde...:??).

Jeroen aan de koffie

Vanochtend vroeg ging Daan bij een vriendje spelen en Ans ging op bezoek bij een collega coach. Jeroen en ik bleven alleen achter. Na een kort overleg besloten ook wij er vandoor te gaan, want thuis is ook maar zo thuis. Jeroen had wel trek in een taartje, dus togen we naar het reeds eerder genoemde Anne & Max in Haarlem. Achterin de zaak vonden we twee heerlijk comfortabele stoelen. Jeroen had zijn Nintendo DS mee en ik mijn Blackberry, maar we hadden zoveel plezier dat we ze haast niet nodig hebben gehad :-). Hoewel de ober drie keer terug moest komen om onze bestelling te verifiëren (een kidscinno, een cappuccino, een puntje chocolade taart en een griekse yoghurt met noten, honing en fruit is toch niet zo moeilijk te onthouden), duurde het niet heel lang voor we alles kregen en we er heerlijk van genoten hebben.  Jeroen stal overigens wel al het schuim van mijn koffie, maar ja, dat was niet geheel onverwacht. Daarna nog even kort naar de Society shop voor twee nieuwe overhemden en een afspraak om mezelf volgende week een nieuw pak aan te laten meten. Ach ja, een man moet zichzelf ook eens verwennen!

Moleskine

Naast van gadgets hou ik ook van mooie schrijfwaren. Dat vertaalt zich enerzijds in het feit dat ik van pennen van Mont Blanc hou, maar ik heb een nog grotere fetisj voor notitie boekjes (ik ben blij dat er meerdere mensen zijn die deze afwijking delen, zoals de Omgevingen Koning Onno). Ik heb erg veel boekjes geprobeerd, waaronder bijzonder fraaie als Paper Blanc, maar uiteindelijk kom ik altijd bij het merk der merken terecht: Moleskine. Moleskine is het merk dat oa ook Hemmingway en Picasso gebruikte voor hun aantekeningen en kleine schetsen. Het is bijzonder mooi gestyled, het is chique, voorzien van kleine gadgets (een lintje om te zien waar je bent gebleven, een zakje aan de binnenkant om bv kaartjes in te stoppen en een elastiekje om het notitieboek bij elkaar te houden) en het allerbeste papier om op te schrijven. Het is dus functioneel, kwalitatief goed en esthetisch verantwoord. In mijn kruisvaart tegen de wansmaak op dit gebied heb ik al vele mensen een Moleskine cadeau gegeven en de meeste mensen die er ooit één hebben gekregen zweren er nu bij en willen niet anders meer. Nog nooit een Moleskine geprobeerd? Doe jezelf een plezier en koop er eens 1, ze zijn er in vele soorten en maten. Ik word er altijd wat hebberig van en dan koop ik zelfs voorraad als de kast nog bijna vol is. Maar ja, dan heb ik wat leuks om weg te geven :-).

Op de valreep Ajax aankopen

Ik ben volgend jaar 30 jaar seizoenskaarthouder bij Ajax. Dat is de laatste jaren niet altijd een feest, maar optimist als ik ben heb ik er ieder jaar weer vertrouwen in dat we dit jaar op zeker kampioen worden! Helaas, de laatste jaren wordt dat wat afgestraft. Zo zat ik dit jaar te wachten op de nieuwe aankopen. Met Demi de Zeeuw hebben we een uitstekende man erbij, maar Atouba is wel een kolderiek figuur en hij ziet er eng uit (een pré voor een verdediger) maar ik heb hem nog niet op een goede voetballende actie kunnen betrappen. Maar ja, er zouden vast nog wel wat gerichte aankopen komen. Uhhh.....waar blijven ze nu????? Gisteren wist Johan Derksen te vertellen dat er bij Ajax niets meer in het vat zat en wat denk je, vandaag vallen ze als rijpe appelen uit de boom. Maar wat een stel malloten heeft Ajx aangetrokken!!! Ze Eduardo is een groot talent, maar om die nu een jaar te huren getuigd niet echt van een investering voor de toekomst. Dan hebben we nog Kerlon, die als mooste beweging heeft om met een bal op zijn hoofd als een zeehond het vijandelijk strafschopgebied probeert binnen te dringen. Niet raar dat hij vaak een doodschop van zijn tegenstanders krijgt. Wil je een bloemlezing Kerlon zien, klik dan hier. En als laatste Marko Pantelic, een moeilijke jongen die op zich wel kan voetballen (hier wat goals van hem), maar echt theater kan maken als de beste (zie hier hoe hij zich kan laten wisselen). Ik denk dat Martin Jol wat wrijving in de selectie nodig had (want zonder wrijving geen glans), hij is in ieder geval beter dan die luie hond van een Alves, die nu voor de olie dollars van Qatar kiest (jaja, sportieve prestaties gaan boven alles!!).

Anne & Max

Zondag waren Daan en Jeroen dus bij opa en oma. Dat betekende voor Ans en mij even heerlijk uitslapen (tot wel 8 uur!!!). Nadat Ans 's ochtends getraind had, gingen we eens lekker lunchen in Haarlem bij Anne en Max. Anne en Max is een heel leuk tentje (Zijlstraat 68 in Haarlem), met een gelijkenis aan Starbucks. Dus er is heerlijke koffie en smoothies, maar de zaken die je er kunt eten zijn wat uitgebreider. Een echte topper is de Griekse yogurth met walnoten, cruesli, honing en seizoensfruit. Heerlijk!!! Maar ook de ciabatta's en salades zijn verrukkelijk en zeer de moeite waard om eens te proberen! Deze keer heb ik me eens gestort op een New York Deli met gezouten rundvlees, die was ook niet te versmaden. Prijzen vallen erg mee, een caibatta is er al vanaf 4.50 Euro en een koffie (met de prachtige namen als "zonnestraal" en "liefdesverdriet") zijn al te verkrijgen van 3.50 Euro (daar kan Starbucks dan weer wat van leren). En in de namiddag is er een prima high tea te nuttigen (niet zo goed als in The Grand in Amsterdam, maar zeker de moeite waard). Het is bijzonder lekkere omgeving om eens rustig te zitten en bij te komen of je op te laden voor een dagje winkelen in Haarlem (ook zeker aan te raden, op maximaal 50 meter afstand van Anne en Max zitten bv McGregor, Riverwoods, Society Shop, Steppin' out, Hensen en diverse Italiaanse overhemden winkels). Op zondag is er vaak live muziek, namelijk een pianist los gaat op zondag, dat geeft echt een goede sfeer, een lekker jazzy gevoel!!! Al met al zeker een plek om te bezoeken als je in Haarlem bent.