Duikelrek voor Jeroen

Jeroen is sinds enkele maanden een fanatiek turner. Te pas en te onpas gooit hij er een koprolletje uit. Voorover, achterover, op de grond, op de bank of op de trampoline, het maakt hem niks uit. Dat onder de knie hebbende, heeft Jeroen dat ook vertaald naar zijn kunst op het duikelrek dat op school staat. Tijdens de pauze en na schooltijd rent hij erheen en is hij er maar met moeite af te krijgen. Als je ziet hoeveel plezier hij ermee heeft, dan kon het niet anders dan dat hij er thuis ook één zou willen. Nadat we het speelhuisje dat we buiten hadden staan en waar de kinderen niet meer mee speelden, hebben we de opbrengsten aangewend om een duikelrek te kopen. Nadat het gebracht was, heeft Herman de palen in beton gegoten en kan Jeroen zich inmiddels helemaal op zijn eigen rekstok uitleven. En Daan doet inmiddels mee door de rekstok als instrument te gebruiken om zichzelf op de drukken en zo zijn amrspieren te trainen. Jaja, een multi tasking device, zo een duikelrek!!!

De pure markt

Enkele weken geleden vertelde Ans mij dat ze een keer naar "de pure markt" wilde. Een markt waarop producten worden aangeboden die ecologisch en biologisch verantwoord zijn. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik niet direct wild enthousiast was. Ik had al visioenen van mannen met flinke baarden en geitenwolle sokken in bruine, leren, gezondheidssandalen die brandnetelsap in hun schuurtje maakten en dat probeerden aan de man te brengen, onder het genot van wat wierook en een jointje. Toen Ans mij vertelde eerst maar eens op de site te kijken (de geneugten van internet!), was dat natuurlijk wel het minste wat ik kon doen. Door het doorlezen van de deelnemerslijst werd ik al enthousiaster (zo zag ik er bijvoorbeeld het Vlaamsch Broodhuys op staan, en dat is wel een favoriet van me), dus zetten we de volgende markt in de agenda. De markt is altijd elke laatste zondag van de maand in Park Frankendael in mijn oude buurtje, de Watergraafsmeer. Dus zondagochtend om elf uur zat de hele familie in de auto om naar de pure markt te rijden. Voordat we goed en wel Halfweg uit waren moesten we even aan verwachtingsmanagement doen, want Daan had helemaal in zijn hoofd zitten dat de "pure markt" de "markt van pue chocloade" was. Dat ging in een minuut of 20 en we konden voor de entree parkeren (dat spreekt mij altijd aan!). Bij binnenkomst dacht ik eerst even dat we verkeerd waren, want de eerste kramen die ik zag waren met lelijke kleding (broeken met lage kruizen), lelijke tassen en aardige schilderijtjes (die laatste vond Jeroen wel helemaal te gek, dus aan het eind van de markt kochten we er daar één van). Iets verder kwamen we een kraam tegen die kruiden plantjes verkocht. We zagen een prachtige volle Marokaanse munt plant, maar lieten die even liggen, want de hele markt met dat ding over was niet handig. Bleek achteraf niet zo handig, want toen we terug liepen waren alle grote munt planten verkocht en konden we met moeite drie kleintjes kopen, die we nu zelf op moeten laten groeien.

Daarna werd het echter, om Jari Litmanen te quoten, een echte feest! Het is echt teveel om op te noemen, maar ik heb bijvoorbeeld ter plekke gerookte echt IJsselmeer aal gegeten, dat vind je niet meer op veel plekken! Heerlijk!!! We hebben twee heerlijke broden gekocht (waaronder één met eekhoorntjesbrood erop), een combi van frambozenproducten (sla dressing, mosterd, chutney, jam, dessert saus), een Veluws stoofschoteltje en appelstroop (bij Veel Luwe), een eco wasbal (jaja, ook dat en het schijnt heel goed te werken, tip voor de dames onder ons :-)), twee pasteitjes (één met linzen, één met Thaise kip), diverse soorten mosterd en salsa's, een appel muffin, twee heerlijke smoothies (gemixed met gember, dat bedenk je niet zelf) en een tas vol met heerlijke groenten, zo mooi zie je ze vaak alleen op foto's in kookboeken. En nog veel dingen die ik nu nog vergeet (oh ja, en een mooie steenbok voor Daan :-)). Al met al was het een feest en genot om op de pure markt te zijn, en als de jongens niet moe waren geworden en interesse begonnen te verliezen, waren we zeker lang gebleven. Maar volgende keer zijn we er zeker weer, dat zal in augustus zijn, want in juli is de markt op zomer reces. Alle liefhebbers van lekker en eerlijk eten kan ik alleen maar aanraden om hier ook eens heen te gaan, dit is echt zoveel keer beter dan weer eens naar de Albert Heijn lopen en daar voor de zoveelste keer weer die rijst, kip, sperziebonen en een sausje uit het rek te trekken. Dit zijn echte smaken, waar je voluit van kan genieten!! En dus ook verantwoord vanuit duurzaamheid. Wat wil je nog meer??

Vuvuzela

Vandaag om 16.00 uur waren de mannen van Oranje weer aan de beurt om "hun ding te doen" en de kwartfinales van het WK te bereiken. Ik had een afspraak tot 15.30 en had er dus al rekening mee gehouden dat ik een deel van de eerste helft via Jack van Gelder zou moeten volgen. Maar de sessie waar ik aan deelnam, LEAN, was anderhalf uur eerder dan verwacht afgelopen (ik weet het zeker: het WK is de katalysator voor kortere vergaderingen en efficiënter werken). Dus kon ik een goede beurt maken bij Daan, want die verheugde zich al om samen voetbal te kijken. Dus om 16.00 zaten we klaar voor het spektakel, wat helaas maar een spektakeltje werd. Maar, de punten waren binnen en we zitten bij de laatste acht, dat is het belangrijkste. Gelukkig was Daan wel ontzettend blij met deze topprestatie en rende hij bij de doelpunten naar buiten om de hele buurt mee te laten genieten van zijn prestaties die hij tegenwoordig kan behalen op zijn lievelingsinstrument: de Vuvuzela. En ja hoor, de hele buurt kon er van meegenieten!!

Samen in de tent

Als het weer warmer wordt, komen er kriebels bij Daan en nog meer bij Jeroen. Op onverklaarbare wijze krijgen ze dan de neiging om de tent op te willen zetten en in onze tuin te gaan camperen. Gezien de stijgende temperaturen, konden Ans en ik het niet meer tegenhouden. Dus afgelopen donderdag waren we de pisang om de tent op te zetten. Omdat de mannen vrijdag gewoon naar school moesten, hielden we ze die nacht nog uit de tent, maar vrijdag bleek dat niet meer mogelijk. Dus gingen Daan en Jeroen vrijdag om 9 uur de tent in om te gaan slapen. Nou ja, slapen. Binnen 10 minuten waren ze er alweer uit, want ze wilden de sleutels van het kantoor in de tent bewaren (had er niets mee te maken dat de Wii daar staat). Daarna nog een keer om naar het toilet te gaan en toen ik een half uur later langs kwam, was Daan voor Jeroen aan het voorlezen uit de Donald Duck van die week. Ondertussen was de voorbereiding van het Awakenings festival in Spaarnwoude ook losgebarsten, waardoor de heren bijna de tent uit denderden van het stampende geluid die muziek moest voorstellen. Uiteindelijk had ik ze om half elf echt in de tent en om elf uur kwam er geen geluid meer uit, anders dan een zacht gesnurk van Daan. Gelukkig kwam Ans toen ook redelijk snel thuis van haar diner bij de Compagnon (aan te raden), want de mannen de hele nacht alleen laten in de tent ging ons toch iets te ver, en aangezien ik een goor tentenliefhebber ben (NOT!!!!) offerde Ans zich op om bij de mannen te slapen. Dat leerde Ans in ieder geval dat zo half juni de zon keurig netjes rond vijf uur 's ochtend opkomt :-).

Culinair Santpoort

Gisteren was de bedevaart naar L'Amuse. Maar los van de goede ervaring daarvan, was er een andere, bijzonder aangename verrassing. Waar in mijn jeugd Santpoort gelijk stond aan een gesticht Meerenberg dat daar gevestigd was (n de zin van "wat doe jij nou, kom jij uit Santpoort ofzo...") bleek het een heel erg interessant dorpje te zijn. Nou ja, in ieder geval de Hoofdstraat waar we gisteren doorheen gelopen zijn. Het begon al goed met de winkel van Th. Voss, gespecialiseerd in vele zaken die met eten te maken hebben, anders dan het eten zelf. Ik werd natuurlijk direct aangetrokken door de vele mooie Weber barbecues die buiten uitgestald stonden, maar ook binnen was het een feest met bijzonder mooi servies, waar we ook twee prachtige latte macchiato glazen vonden. Ik geef mezelf tien punten voor beheersing, want ik zag mezelf al een barbecue in de achterbak van de C5 persen, maar uiteindelijk bleven ze allemaal staan. 

Verder door de straat lopende kwamen we diverse zeer interessante andere winkels met een culinair tintje tegen. Er was een uitstekende groente specialist, Bol genaamd,  die een uitstekende Waldorf Salade uitserveerde (hij noemde zichzelf overigens een "primeur shop", maar er was niemand die ons uit kon leggen waarom...). De twee toppers na L'amuse wil ik toch even in het zonnetje zetten. Het betrof allereerst De Santpoortse Verleiding. Een geweldige winkel voor de echte koffie- en theeliefhebber. Mooie koffiezet machines, diverse soorten koffie (jammer, wij houden het bij Nespresso :-)) en een zeer, maar dan ook zeer uitgebreide collectie thee. Om er één te proberen namen we de Aloe Vera/ aardbeien melange. Verder konden we ice tea mixjes plus bijbehorende glazen echt niet laten staan. En last but certainly nog least is er een groot assortiment van Visser Chocolade, de winnaars van de "bonbon van het jaar 2009", de Bullet. 

Daarnaast ook bijzonder vriendelijk personeel, hoewel mij ook hier opviel dat snelheid en efficiënt afhandelen van een klant niet de core competence was (voorbeeld: mevrouw één haalt alle prijsjes van de artikelen af en geeft vervolgens alle spullen aan mevrouw twee met het verzoek de boel af te rekenen, waarna mevrouw twee als de rappe hazen op zoek gaat naar wat de artikelen ook alweer moest kosten). Maar al met al echt een winkel om zeker terug te komen. De tweede winkel die bijzondere aanbeveling verdiend is "Only Pasta". Dit bleek een schuilnaam te zijn, want een verdere inspectie van de winkel liet zijn, dat er veel meer te koop is dan alleen maar pasta. De winkel is geheel gericht op La Bella Vita, het goede leven uit Italië. 

Ze hebben er inderdaad de meest fantastische pasta's, maar ook de anti pasti zijn in ruime bevoorrading aanwezig en van een bijzonder hoge kwaliteit. Omdat we inmiddels al veel tassen bij ons hadden, beperkten we ons deze keer tot een aantal flesjes San Pellegrino met bloed sinaasappel en artisjokken harten. Maar ik weet zeker dat we hier binnenkort een keer terug komen om dat tassen goed te vullen. En wellicht dat we ook een keer met de familie hierheen gaan, want er is een kookstudio aan de winkel vastgemaakt, waar wekelijks les in de Italiaanse keuken gegeven wordt (van een workshop risotto maken tot een hele dag de keuken van Toscane op hoofdlijnen leren kennen) en dat zou wel eens leuk kunnen zijn als voorbereiding mochten we met de families naar Italië gaan in de zomer van 2011. Uiteindelijk kwamen we vol bepakt en gezakt thuis met lekkernijen en konden we ons 's avonds tegoed doen aan al die heerlijkheden. Ja, ik kan niet anders zeggen, maar voor de goede dingen des levens kun je goed uit de voeten in Santpoort!

Fromagerie L'amuse

Op mijn lijst van "things to do" staat al jaren een bezoek aan Fromagerie L'Amuse. Deze winkel staat bekend als dé kaaswinkel van Nederland. Zo leveren ze aan vele sterren restaurants in Nederland, omdat ze een enorm assortiment hebben en de lat qua kwaliteit bijzonder hoog ligt. Sinds februari 2010 heeft L'Amuse een tweede winkel, en deze ligt in Amsterdam (Stadionweg). Maar uit historisch oogpunt en het feit dat het vandaag wel heel erg lekker weer was, besloten Ans en ik naar het origineel af te reizen dat gelegen is in Santpoort. Nu is dat vanuit Halfweg niet zo heel ver rijden, 18 kilometer om precies te zijn. De winkel was snel in zicht en na  een parkeerplek gevonden te hebben liepen we rustig door de hoofdstraat naar L'Amuse. Toen we de winkel instapte was het even schrikken: ik wist niet dat er zoveel kazen waren in één winkel :-). Ja, in hoeveelheid heb ik dat wel eens gezien, maar wat bijzonder was, was dat ieder kaasje er maar één keer lag, de voorraad lag achterin de koelcel. Dat maakt het besluitvormingsproces van "welke kaas koop ik" niet eenvoudiger, zeker niet omdat je er ook heel erg hebberig van kan worden.

Ik moet eerlijk zeggen: we troffen het niet met de bediening. Andere klanten die door andere medewerkers geholpen werden, kregen een leuk verhaal over de kaas en hoe sommige goed samen gingen (en sommige dan ook weer niet), de mevrouw die ons hielp had daar wat minder interesse in. Niet dat ze onvriendelijk was, maar ik had gewoon wat meer enthousiasme verwacht, voor zo een specialiteiten winkel. Maar goed, je kunt niet alles hebben in het leven en uiteindelijk ging het om de kaas. Ook daar één kleine teleurstelling: één van mijn favoriete kazen is La Peral (ooit bij Halvemaan gegeten samen met René) en op de site van L'Amuse stond deze wel genoemd, maar hij bleek op dit moment niet op voorraad te zijn. We hebben een mooi palletje samengesteld, bestaande uit: Le Petit Gaugry (roodkoorst), Saint Marcelin (witschimmel), Cashel Blue (Ierse blauwader), Lorenthyms (geitenkaas) en Laguiole (bergkaas). 

Met nog wat Oude Beemsterkaas voor de jongens, een bakje olijven met pijnbompitten en "de lekkerste crackers ter wereld" (import vanuit Italië, dan moet het goed zijn) hadden wij ons maaltje voor vanavond in ieder geval rond (Daan en Jeroen hebben allebei een verjaardag, dus nemen papa en mama het ervan :-)). Omdat we nog niet gelunched hadden, namen we ook allebei een goed vullend broodje, voor mij een klassiek stukje oude Beemster, Ans ging wat meer los en nam als beleg brie au truffe (brie met truffel). Op het pleintje aan de kop van de Hoofdstraat in Santpoort Noord hebben we die lekker op zitten eten. Ik kan niet zeggen rustig op zitten eten, want net toen wij gingen zitten barstte er een vrijgezellenfeest (inclusief man in roze legging) los, onder begeleiding van de muziek uit "Rocky" en "Star Wars". Dat pik je dan ook nog even mee :-). Inmiddels liggen de kaasjes op kamer temperatuur te komen, terwijl Ans en ik naar de opkomende nederlaag van Thiemo de Bakker zitten te kijken. De rode wijn is gedecanteerd, de olijven liggen in het schaaltje en de crackers hebben hun plek op het bord gevonden. Nu alles naar de loungebank in de tuin en ..... genieten maar! Er vauit gaande dat het net zo lekker is als het eruit ziet, dan zal L'Amuse een vaste stop worden op gezette tijden, maar dan wel in Amsterdam denk ik.

Martini

Afgelopen zondag was ik dus bij een "blast from the past". Een flink aantal jaren geleden (in de tijd dat de Amiga nog een super geavanceerde computer was en de zondagavond vaste prik was om de nieuwste software te kopiëren), woonde René in de Bloys van Treslongstraat in Amsterdam West. Die straat lag parallel aan de Jan van Galenstraat. We hielden toen beiden als van een hapje buiten de deur eten, maar haute cuisine lag zowel buiten het smaak- als ook het budgetbereik. Ons vaste adres om een vorkje te prikken werd in die tijd pizzaria Martini. De prijzen waren zeer schappelijk, de kwaliteit van de pizza's en pasta's zonder meer uitstekend en de eigenaar had altijd jonge deernes in dienst als serveersters (die meestal na een jaar weer weg waren, wellicht hadden ze er geen trek meer in, kregen ze een echte baan of misschien vond de eigenaar ze te oud geworden :-)). Spoel de band een jaar of 20 naar voren, en papa gaat op vaderdag pizza's halen (afgelopen zondag). Wat is er inmiddels veranderd? De eigenaar is al een jaar of 5 overleden. Daarmee zijn ook de jonge deernes verdwenen en is de bediening in handen van de weduwe van de eigenaar en een oude (letterlijk en figuurlijk) vriendin van haar. Maar voor de rest is bijna alles hetzelfde gebleven. in slechte zin is dat bijvoorbeeld het interieur: dat is eigenlijk nog net zo somber en instabiel als het altijd al is geweest (het zou mij niet verbazen als de houten stoelen binnen nog steeds hetzelfde zijn). Maar de pizza's zijn nog steeds zo geweldig als dat ze waren. Speciale aandacht verdienen de quatro stagioni en de quatro frommagi. Deze pizza's laten je jezelf in Italië wanen (gelukkig leeft de kok nog wel, en dat is een oud inwoner van Napels, waar de pizza ontstaan is). Voor 8 euro heb je een pizza die goed vullend is, hij oogt niet zo heel groot,maar door het beleg is hij dat wel. En ook een ijsje als dessert kan de smaakpapillen wel plezieren. Uteraard zit er een pizzaria in Zwanenburg, maar ik rij graag een half uur om om de pizza hier te halen. Dit is echt "old school" voor mij, maar ook als je er geen historie hebt, dan zul je zeker van deze pizza's kunnen genieten! Tutti bello!!!

Vaderdag

Het is inmiddels alweer vier dagen geleden, maar afgelopen zondag was het de dag der dagen, namelijk vaderdag, vaderdag, de dag dat vader alles mag! Nadat we het aanvankelijk vergeten waren, moest ik terug mijn bed in om daar de knuffels en cadeau's in ontvangst te mogen nemen. Ik werd heel erg verwend. Jeroen las een versje voor me op en had een hele mooie stamboom voor me gemaakt met een fot0 van hemzelf en tekeningen van Ans en mijzelf. Daan had ook uitgepakt, want hij had een prachtig gedicht gemaakt (zie hiernaast) en een hele mooie sleutelhanger. Prachtig! Van Ans kreeg ik een lekker risotto pakket en kreeg ik het boek "Taal is zeg maar echt mijn ding", wat mooi inspelen was op mijn gruwelijke hekel aan zinnen waar het woord "ding in voorkomt". Denk dan aan "ja, dat is echt mijn ding" of "weet je, dan ga ik daarheen om gewoon even mijn ding te doen". Aaarrghhhh....grotere nietszeggende platitudes zijn bij mij in ieder geval niet bekend. En als je dan, als slagroom op de taart, dat ook nog afmaakt met de toevoeging "zeg maar", dan ben je mij in ieder geval helemaal verloren. Verder werd ik de rest van de dag lekker verwend door vrouw en kinderen, en natuurlijk mocht ik als afsluiter van de dag kiezen wat we gingen eten. Dat was nog even lastig, maar ik koos voor een klassiekertje, namelijk de pizza's van Martini op de Jan van Galenstraat in Amsterdam. Hmmm....ik voel een volgende blogpost aankomen :-), zeer interessant voor de culinaire fans onder jullie!

Iens.nl

Op gezette tijden ga ik graag uit eten (voor wie het nog niet helemaal opgevallen is :-)). Uiteraard schrijf ik dan een recensie van het restaurant op dit meer dan geweldige blog, maar helaas heeft nog niet de hele wereld dat gevonden. Om mijn ervaringen toch voor een groter publiek wereldkundig te maken, plaats ik wat samengevatte recensies ook op Iens, de site in Nederland voor restaurant beoordelingen. Ik heb er daar nu een stuk of 12 op staan. Grappige is dat je zelf je uitleeft als je helemaal uit je dak bent gegaan van genot (denk bijvoorbeeld aan mijn bezoeken aan De Nederlanden en Vermeer) of als het echt de grootst mogelijk bagger is die je je voor kan stellen (mijn "hoogtepunt" hierin: de Roskam in Houten). Ik zag net dat de site van iens vernieuwd is, en hij is niet helemaal goed getest, want bij het opvragen van mijn profiel ontstaan er allemaal mooie sql fouten (Onno, werk voor je aan de winkel), maar als dat hersteld is, kun je een overzicht van al mijn recensies bekijken en heb je in één oogopslag een vlootschouw van de door mij bezochte restaurants. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!!!

CD: All Boro Kings - Just for the fun of it!

Ik ben al een jaar of 25 fan van allerlei soorten punk muziek. Heel stom, maar de punk punk vindt ik eigenlijk nog het minste, ik ben meer van de punk rock, NY Punk, Hardcore en natuurlijk ook de party punk! In deze laatste categorie was ik samen met René ooit bij het allereerste concert van Dog Eat Dog in de Melkweg. Ze speelden een goede mix van hiphop, rap en puk muziek, die toen nog heel erg vernieuwend was. De eerste cd was goed (topnummers afgewisseld met wat middelmaat), de tweede matig en daarna praten we er niet meer over. Dat vond gitarist Dan Nastasi ook, die na de tweede cd het ook voor gezien hield. Na twee solo platen begon hij een band, die hij de naam gaf van de eerste cd van Dog Eat Dog, namelijk All Boro Kings. Verwacht geen hele diepgaande teksten over hoe zwaar het leven is of hoe je tot je diepste innerlijke zelf kunt komen door goed te mediteren of hoe we het conflict in het Midden oosten op kunnen lossen. All Boro Kings heeft maar één doel en dat is iedereen  een leuke tijd te bezorgen met heerlijk in het gehoor liggende deuntjes die je een heel zomers gevoel geven en waardoor je in de auto je raampje open wilt zetten en uitgebreid mee wil zingen. Natuurlijk komen er scheurende gitaren voorbij en worden de teksten in heel erg rap tempo gezongen, maar het is toch echt met name feestmuziek met een metalen randje. Ik vond de cd weer toen ik aan het opruimen was en sindsdien is hij even niet meer uit de cd speler van mijn auto te branden. Ik word er in de file zelfs vrolijk van :-)!

Restaurant Lieveling

Nadat de eerste voorstelling zaterdag afgelopen was (een half uur later dan verwacht) moesten we ons haasten naar het restaurant. Dat ha dik gereserveerd omdat we om 19.00 uur Jeroen alweer op moesten halen en dan heen en weer naar Halfweg rijden ging niet lukken. Omdat ik de culinaire scene van Hoofddorp niet zo goed ken (lees: hij is er niet), kwam ik na een snelle zoektocht op internet uit bij restaurant Lieveling. Na een korte rit van de schouwburg naar het restaurant zagen we dat het mooi gelegen is aan de Tolenburgerplas. Veel speeltoestelen buiten, dus als je hier gaat eten met je kinderen, dan kunnen ze buiten lekker ravotten, terwijl je zelf aan het eten bent (dat is iets waar ik tegenwoordig dus kennelijk ook op let :-)). Binnengekomen viel direct de gigantische Chesterfield bank op die in het restaurant staat. Gelukkig mochten we daarop zitten en dat was heerlijk. Bij de start van het diner gaf ik aan de ober aan dat we binnen anderhalf uur weer weg moesten en daar werd bijzonder goed en professioneel op ingespeeld. Omgeving en bediening dus dik ok, hoewel het personeel weel heel erg jong is en je wel duidelijk kunt zien dat het voor alleen een bijbaan is en dat je deze mensen over een paar jaar hier niet meer zult treffen. Dan, niet geheel onbelangrijk, het eten. Dat kan ik het best beschrijven als "degelijk". Geen hele gekke uitspattingen op de kaart. Onze groep at een Ierse Tournedos, een saté van varkenshaas en een zeebaars en die waren allemaal gewoon goed. Geen van allen was in zijn categorie het beste dat we ooit gegeten hebben, maar het kan vele malen slechter. De huisgemaakte patat waren goed, maar de aardappel puree was daarentegen niet om over naar huis te schrijven, die ging na twee happen verder onaangeroerd terug naar de keuken. Door de snelle service was er ook nog tijd voor dessert. Dat betrof creme brullee, tiramisu en een bloody mary van aardbeien. De eerste twee zijn klassieker, de laatste was de creatieve uitbarsting van de chef. De eerste paar happen/ slokken waren bijzonder lekker, maar na de helft van het gerecht werd het eigenlijk alleen maar zoet. Een 9 voor creativiteit, een vijfje voor de uitvoering. Al met al is Lieveling een prima restaurant om snel iets te eten of uit eten te gaan als je je kinderen meeneemt (hoewel ik dan voor het eten en de ongedwongen sfeer naar Fifteen zou gaan, hmmm.....misschien een goed idee voor mijn verjaardag), ga je echt voor een avondje uit en culinair genieten, dan is dit niet het restaurant waar je je euro's uit wilt geven.

Dansvoorsteling: Flex ziet sterren!

Zaterdag was het zover! De jaarlijkse uitvoering van dansstudio Flex stond op die dag gepland. Het kan niet anders dan dat een voetbal hater dit gedaan heeft, want de middag voorstelling was gepland om 14.30 uur, precies op het moment dat ook Nederland - Japan gespeeld werd. Plaats van handeling was schouwburg De Meerse in Hoofddorp.  Om half drie (bij een ruststand van 0-0) zouden we starten, maar zoals gebruikelijk werd het een kwartiertje later (en toen stonden we al 1-0 voor). Het is lastig om te beschrijven wat we allemaal gezien hebben, want het waren 34 (!) stukjes die opgevoerd werden, en dat was echt veel te veel van het goede. Maar Jeroen en Daan deden het helemaal geweldig! Jeroen ging helemaal op in de muziek en liep tussen de meiden van zijn groep in felgekleurde tutu's. Hij liet fantastische danspassen zien en met name het stuk waarin hij vrij mocht dansen deed hij perfect!! Daan zijn hoogtepunt was bij het nummer "Sky Walker" waarin hij echt een bijzonder mooi stukje streetdance liet zien. En uiteraard met light sabres! Aan het eind van de show was er de "grand finale" waar iedereen op het podium stond. Mooi om te zien hoe Daan helemaal los ging op "Can you feel it" van de vijf Michaels zoals Daan de Jackson 5 noemde en Jeroen stond te springen en naar ons te wuiven. Ze deden het echt helemaal geweldig en het was een genot om te zien. Na afloop gingen Willie, Jos, Hinkje, Ans en ik uit eten om later om 7 uur Jeroen op te halen, nadat hij zijn avond optreden had gedaan en Daan om een uur of 9. De mannen waren helemaal af en moe maar zeer voldaan gingen ze lekker naar bed! Een top stukje amusement. Overigens waren de andere stukjes waar de mannen niet aan meededen ook best aardig, hoewel er bij sommige onderdelen waren waar een flink aantal danseressen zaten die de vorige avond het toetje beter hadden kunnen laten staan :-). Het optreden van Jeroen is te zien op Youtube, de link naar het optreden van Daan vind je door hier te klikken.

Het stoeltje van Hinkje

Gisterenmiddag was de dansuitvoering van Daan en Jeroen. Een verslag daarvan volgt later, want ik moet even vanaf film een foto eruit distilleren (filmen ging goed, foto's maken niet). Maar los van de prestaties van deze twee "so you think you can dans toppers", was er ook een prestatie van formaat van Hinkje, die het vermelden natuurlijk daarom meer dan waard is. Na de afloop van de eerste helft van de voorstelling liepen we naar de foyer, waarbij Hinkje vol op de tenen van een wat oudere dame stapte, waar we langs heen moesten lopen (en die mevrouw kermend van de pijn achter lieten :-)). Na de pauze van de voorstelling keerden we terug naar onze plekken op rij 17. Toen we gingen zitten, hoorden we een wat raar geluid en vervolgens was er een uitspraak van Hinkje: "hé, hoe kan dat nou, wat zit ik laag, was dat al zo?". Wat bleek? De charmante jongedame was op een vreselijke manier door haar stoel gezakt! Het bleek een total los te zijn, waardoor er echt niet meer op te zitten was. Maar gelukkig was er nog wat ruimte in de zaal (want ja, gelijktijdig met de voorstelling was dus Nederland - Japan op de televisie), dus na wat herschikken hadden we allemaal weer een plekje gevonden, waarna we de voorstelling uit konden zitten (en geloof mij, gezien de duur van de voorstelling was een goede stoel geen overbodige luxe).  Mocht je binnenkort in Schouwburg de Meerse in Hoofdorp een voorstelling gaan bezoeken, mijdt dan rij 17, stoel 28!!

Long ago in a galaxy far far away.....

Fotoalbums. Het is bijna iets uit een lang verloren tijd. Vroeger werd iedere rolletje uit de camera ontwikkeld en de foto's werden of in een grote doos gegooid, of ze kwamen in een insteekmapje terecht of ze werden netjes in een fotoalbum geplakt. Bij mij was dat meestal het eerste (in ieder geval totdat ik Ans ontmoette, want die was zeker van optie drie). De eerste keer dat ik een echt boek samenstelde was in 1993. en om precies te zijn in september van dat jaar. De reden was simpel: Frank, Simon, René en ik hadden zojuist er een Tour d'America opzitten en we waren nog zo vol van de avonturen en ervaringen dat het niet meer dan logisch was om dat zsm in een monumentaal boek vast te leggen. ik weet nog goed dat we meer dan 1.000 foto's hadden (en dat was in de tijd van fotorolletjes echt veel, tegenwoordig stelt het weinig meer voor met digitale camera's) en dat ik een week bezig ben geweest om de beste deal bij een aantal foto winkels te arrangeren om de kosten van ontwikkeling zo laag mogelijk te houden.

Toen ik afgelopen week in mijn Shurgard box moest zijn, kwam ik de dozen met fotoalbums tegen en daar lag dit album bovenop. Ik kon het niet laten om de twee boeken mee naar huis te nemen (samen met de foto's van onze huwelijksreis en wandelingen door Nederland). Toen ik er even voor ging zitten (want ik kreeg verder niemand geïnteresseerd om ernaar te kijken :-)), was dat echt een trip down memory lane. We hebben toen zoveel zaken meegemaakt waar we het nu nog regelmatig over hebben. Zoals de eerste keer dat we in New York aankwamen en gigantisch opgelicht werden door iemand die een rit met een "limousine" naar ons hotel aanbood (wel van geleerd, want in Rome hebben we dat dit jaar wel goed afgehandeld, terwijl men daar hetzelfde probeerde :-)). De comicwinkel op 23rd street die als een soort toekomstbeeld bij Simon is blijven hangen (voor als hij de postcodeloterij zou winnen :-)). Hoe Frank, Simon en Dennis binnen 5 minuten een heel zwembad in Los Angeles leeg kregen (aaiii...jammer van de plastic stoelen), terwijl René meewarig toekeek. Bezoeken aan Universal en Disney (vier volwassen kerels in de Peter Pan Ride...triest). Mijn eerste MLB wedstrijd, samen met Simon waar ik twee innigs miste omdat we een Dodger dog wilde eten. Brisco County Junior ("is that where, you're from, no ma'am, that's who I am"). Simon die dacht dat hij een leuke meid zag, maar toen ze zich omdraaide had "ze" een baard. X-Men comics scoren bij de Pizza Hut, waar we hartelijk verwelkomt werden vanwege de fooien die we gaven. En......ach....veel te veel om op te noemen. Echt een typisch geval van een Herman Brood uitspraak: de beste investering is in mooie herinneringen. Maar voor mij wel het belangrijkste: die reis is echt de basis geweest voor een vriendschap die nu al bijna 20 jaar duurt. Wat niet wil zeggen dat we elkaar wekelijks spreken, maar er is altijd contact en als we samen zijn voelt het ook altijd helemaal goed. En ik weet dat als er iets is, ik altijd op die drie gasten kan rekenen. Jongens, bedankt, en op naar nog veel meer mooie momenten!!!

Oh ja, toen hadden René en ik ook nog haar op ons hoofd :-))).

Voetjeball in Zuid Afrika

Het zal niemand ontgaan zijn dat de WK inmiddels een week oud is. Hoewel ik merk dat ik lang niet alles kijk (dat was vroeger wel even wat anders), zet ik hem wel steeds aan als ik thuis ben. Om eerlijk te zijn is het allemaal wel een beetje saai qua spel, maar er zijn wel een paar leuke uitslagen. Zo was Zwitserland - Spanje natuurlijk een typisch gevalletje van anti voetbal, maar dat Zwitserland won was wel bijzonder. Vandaag was dat ook weer het geval, met Duitsland - Servië met een prachtige winst voor Servië (terwijl die ook met 11 tegen 10 minder waren dan de Duitsers). Dat werd echter helemaal weggevaagd door de twee slechte wedstrijden die volgden. Slovenië - USA was al slecht, maar Algerije - Engeland spande echt de kroon, met echt een Engels team dat kant nog wal raakte. Gelukkig had ik een heleboel andere dingen die ik gelijktijdig te doen had en ook deed, anders waren dit echt slecht bestede uren geweest :-(. Ik ga er vanuit dat morgen Nederland - Japan wel een spectakel wordt (een strakke 4-0 voor Nederland). Ik zal het niet live zien, want ik ben dan bij de uitvoering van de dansvoorstelling van Daan en Jeroen!

Librije

Toen ik de restaurants in New York en Boston aan het uitzoeken was, liep het water me natuurlijk al in de mond. Al die lekker dingen, yummie. Maar het is toch wel raar als ik een drie sterren restaurant aan het uitzoeken ben in New York, terwijl ik die in Nederland nog niet bezocht heb. Dus trok ik de stoute schoenen aan en stuurde een mail naar De Librije om eens te informeren wanneer er op vrijdag of zaterdag weer plek was. Nou, dat duurde nog even, want de eerste mogelijkheid was maart 2011. Tja, dat is nog een flinke tijd, maar dat is al jaren zo, dus maakte ik een reservering voor Ans en mij op 4 maart 2011. Dan zijn we precies 11 jaar en 1 dag getrouwd, dus dat is een feestje waard. Om het helemaal af te maken, gingen we maar voor de volledige experience, dus slapen we die avond in het Librije Hotel. Potverdikke, het duurt nog 9 maanden, maar ik heb er nu al zin an!!

Eten in Amerika

Als Ans en ik op vakantie gaan, dan houden we ervan om een goed restaurant te bezoeken. De laatste keer in Londen was een absoluut hoogtepunt, bij Gordon Ramsay. Nu staat de USA niet direct bekent om zijn verfijnde keuken, maar na bestudering bleken er in New York toch vier restaurants met drie Michelin sterren te zijn. Dat kun je natuurlijk niet aan je voorbij laten gaan. Voor de liefhebber, je kunt de Michelin restaurants in New York hier vinden. Mijn eerste keus is op Le Bernardin gevallen (mede op aanraden van Wilco Berends van De Nederlanden, mijn favoriete chefkok in Nederland), maar het blijkt nog niet mogelijk te zijn om nu al te reserveren. Reserveringen in augustus kunnen pas per 1/7 gemaakt worden, dus het wordt even goed opletten om er snel bij te zijn op die dag. In mijn agenda al even een aantekening gemaakt! Als het lukt, is het een mooie afsluiting van ons bezoek aan New York, want de volgende dag reizen we af naar Boston.

Marktplaats

Afgelopen week hebben we wat opruiming van "oude spulletjes" gehouden. Dat doe je tegenwoordig op Marktplaats. Zo verkochten we een plastoic speelhuisje waar Daan en Jeroen nooit meer naar om keken, 5 PSP spelletjes, een FIFA10 en is er een bieding gaande voor een Philips Wake Up Light. En wie nog interesse heeft in een mooie dressboy, kan zich bij mij melden (voor 50 Euro ben je de man/ vrouw). Bij de opruiming vond ik nog een oude MacBook uit 2006 (na ampel beraad heb ik besloten om het gewoon bij mijn mega gepimpte Vaio z-serie te houden!). Uit baldadigheid zette ik die ook maar eens op marktplaats en zette er een prijsje op van 350 Euro. Ik had graag iets hogers gedaan, maar de batterij had het begeven, dus ik vond dat ik dat niet kon maken. en tja, wie zou erin geïnteresseerd zijn, want er zijn inmiddels al vele nieuwe versies langs gekomen. Nou, dat had ik dus even verkeerd ingeschat. De advertentie stond nog niet koud 10 minuten op internet en ik had de eerste bieding al binnen. Nu was dat 200 Euro (je hebt er altijd helden bij die een dappere poging doen :-)), maar toch. Echter, binnen twee uur, had ik al 10 mailtjes binnen en bood iemand mij al de vraagprijs, waarna ik de laptop reserveerde. Wat schetst mijn verbazing als iemand mij nog een uur later 900 Euro bood?? Dat moest een foutje zijn dacht ik, maar na een korte mail gestuurd te hebben, gaf de persoon echt geïnteresseerd te zijn. Maar toen begon men te vragen naar mijn paypal gegevens en rekening nummer, dat voelde al niet zo vertrouwd en toen ik zag dat de laptop op zou moeten sturen naar Nigerie, had ik er toch wel weinig vertrouwen in. De laptop gaat dus gewoon voor 350 Euro hier in Nederland overhandigd worden, ik hou wel van een avontuurtje, maar deze liet ik toch even aan mijn deur voorbij gaan.

Fringe

Nog een voordeel als je ziek bent (ja, ik probeer door "positive thinking" alles meer in de juiste banen te krijgen, gelukkig bleek vandaag bij de check up bij d huisarts dat ik geen heliobacter in mijn bloed had): je kunt nog eens wat films en tv-series bijkijken, terwijl je verder in bed ligt te vegeteren. Zo was er een serie, Fringe genaamd, die Ans en ik na de eerste 10 minuten kijken uit hadden gezet, omdat hij Ans totaal niet aansprak. Ik was wel geïntrigeerd, maar ja, als je samen niet kunt kijken, dan doe je dat toch wat minder snel. De afgelopen week heb ik de eerste vier dvd's kunnen kijken en ik moet zeggen: mij bevalt deze serie wel. Eigenlijk kun je hem het best vergelijken met een moderne versie van X-Files. Er is een team van drie mensen, te weten een FBI agente, een gestoorde geleerde en de briljante zoon van de gestoorde geleerde die maar niet wil deugen. Er gebeuren hele gekke dingen die tegen het boven natuurlijke aanhangen en er is een samenzwering met veel "twists & turns". En op de achtergrond is telkens het bedrijf Massive Dynamics aanwezig (waarvan de oprichter de rijkste man ter wereld is en veel met de vader heeft samengewerkt). Daarnaast is er goede interactie tussen de hoofdrolspelers, mn tussen de vader en zoon (vader is echt knettergek, moest uit een gesticht worden gehaald en dat kon alleen als zoonlief de voogdij over hem opnam).  Veel meer is er niet over te zeggen, als je nu geïnteresseerd bent, dan raad ik het zeker aan om eens een afleveringetje uit te proberen, ik vond het zeker de moeite waard (nu maar eens kijken hoe ik de tijd vind om de rest ook te kunnen bekijken :-)).

Boston, Massachusetts

Als je een paar dagen op bed ligt begin je op een moment doelloos voor je uit te staren. Gelukkig hebben we tegenwoordig laptops waar je dan een beetje mee op het internet kunt surfen. De afgelopen dagen heb ik daarom van de nood een deugd gemaakt, om eens te verkennen wat er allemaal in Boston, Massachusetts te doen is. Op 12 augustus komen Ans en ik daar namelijk met de Amtrak aan vanuit New York. Hoewel ik zelf graag naar een wedstrijd van de Boston Red Sox had gegaan, ook om het oudste honkbalstadion van de USA (Fenway Park) te bekijken, gaat dat niet lukken want de Sox zijn dan net "on the road". We komen natuurlijk niet om The Freedom Trail heen, en omdat ik graag iets meer weet dan alleen de stenen zie, hebben we daar maar een toer voor geboekt. Daarnaast gaan we een fietstocht door downtown Boston maken via Urban AdvenTours, volgens TripAdvisor de nummer 1 attractie in Boston! Die kun je niet laten liggen (hoewel fietsen meer iets voor Ans is dan voor mij, maar dat heb ik natuurlijk voor mijn lieftallige echtgenoot over).  En als je bij TripAdvisor bent, dan kijk je ook naar het nr 1 aanbevolen restaurant, en dat is The Atlantic Fish Company, en aangezien Ans en ik wel van seafood houden, heb ik daar ook maar gereserveerd (bij het restaurant in New York waar ik absoluut wil eten, Le Bernardin, is dat nog niet gelukt...). Verder houden we de agenda nog wat open om ook "spontaan" nog iets te gaan doen, hoewel we nog wel twijfelen om de ongelofelijk foute Boston Duck Tour te gaan doen :-).

Sushi of Soesie?

Mijn maag begint inmiddels weer een beetje op orde te komen. Na vanochtend gewogen te hebben, bleek ik afgelopen week 2 kilo afgevallen te zijn (niet gek als je 5 dagen haast niets gegeten hebt).  Het is nog steeds wel erg gevoelig en ik ben hartstikke moe (dat krijg je van weinig slapen en minder eten), maar het is een stuk beter dan een paar dagen geleden. Maar als je dan uiteindelijk toch wat honger begint te krijgen en je zoekt iets naar wat redelijk licht is, maar toch lekker, dan kom je snel uit op rijst en vis = Sushi. Dat komt goed uit, want daar ben ik een groot liefhebber van. Dus was het op naar Sugoi om een heerlijk maaltje te halen! Toen Daan en Jeroen vroegen wat we gingen eten vanavond en ik vertelde dat het sushi was, waren de jongens helemaal door het dolle heen. Dat was raar, want ze lusten het helemaal niet. De aap kwam uit de mouw toen Jeroen mij vroeg of dat dat het enige was wat we gingen eten, want hij hield heeeeeel erg van slagroom sushi!! Wat na een korte vertaalslag slagroom soesjes moesten zijn :-). Om de tere kinderzielen maar niet teveel te beschadigen had Ans gelukkig hier een passend antwoord op en konden we de jongens, overigens nadat ze eerst tomatensoep, brocolli en vissticks (ja, we zijn niet helemaal ontspoorde ouders) hadden gegeten,  op een paar heerlijke soesjes trakteren, ze hebben er van gesmuld!

Zonnebrillen

De oplettende lezer heeft gezien dat het blog de afgelopen dag wat af en aan bijgewerkt is. De uitleg daarvoor is simpel: de maag- en rugpijn die ik heb zorgen ervoor dat ik niet altijd zin heb om iets te schrijven of dat ik mijn concentratie er niet bij kan houden. Het lukt nog net om de mail van de Rabobank grotendeels bij te houden, dus ik heb niet veel achterstand op het werk, maar ik word er inmiddels wel lamlendig van. Wat pept je dan een beetje op? Schrijven over dingen de je leuk vindt. Uiteraard kan ik dan een mooi stuk schrijven over vrouw en kinderen, maar deze keer even een kort stukje over zonnebrillen (wel met een mooie foto van Daan en Jeroen erbij!). Naast horloges (en polo shirts en overhemden en schoenen en elektronische gadgets en....) ben ik een groot liefhebber van zonnebrillen, zoals ik al eerder schreef in een artikel over ooglaseren (ik zou dat bijna gaan doen om makkelijker zonnebrillen te kunnen kopen :-)). Maar Nederlands als ik ben heb ik er dan toch eerst even problemen mee om meer dan één bril te hebben. Maar gelukkig wist Ans mij een artikel te mailen dat de gemiddelde Italiaan 7 zonnebrillen heeft. En tja, ik ben 1/8 Italiaan, dus dan voel ik me opeens veel minder bezwaard. Ik ben wel een liefhebber van ECHTE zonnebrillen. En daarmee bedoel ik niet zozeer neppers vanuit China, maar dat ik hou van zonnebrillen die door gespecialiseerde bedrijven zijn gemaakt. Favorieten zijn Oakley en RayBan en als ik bij mijn opticien ben (Lukx in Haarlem) word ik altijd ontzettend hebberig. Toen ik een paar weken geleden daar een keer was om mijn bril een beetje bij te laten stellen wees de eigenaar me op de mogelijkheid om een gecustomized Oakely te kunnen bestellen. je kunt dan je zonnebril helemaal tunen met glazen, kleuren en zelfs inscriptie op het glas. Tot nu toe heb ik me weten te beheersen, maar ik zeg eerlijk dat ik niet weet hoe lang ik dit nog vol ga houden :-).

Nog steeds geveld

Ik lig inmiddels nog steeds in bed. Maagkrampen zijn niet minder geworden, dus vanochtend maar even naar de huisarts geweest. Bij binnenkomst bleek de arts op cursus te zijn, maar de arts in opleiding was er wel. Maar dat bleek weer een ander te zijn dan ik hiervoor had gehad, dus mocht ik mijn hele verhaal weer opnieuw doen, want uiteraard (en dat was erg begrijpelijk natuurlijk) kende zij het dossier niet. Na een korte analyse en onderzoek was de conclusie dat het waarschijnlijk weer een verhoogde productie van maagzuur was, en kreeg ik extra zware maagzuurremmers toegeschreven. Daarnaast mocht ik een bloedonderzoekje gaan doen (ja, dat kan op woensdag van 8.30 tot 10.30 in Halfweg!) op heliobacter, omdat het wellicht ook een bacteriële infectie kan zijn. De rest van de dag heb ik op bed gelegen, chagrijnig te zijn tegen mijn kinderen (waar ik dan weer super veel spijt van heb en verdrietig van wordt...) en veel draaien om een positie te vinden waar ik minder last van de pijn in mijn maag en rug zou hebben. Eten zit er ook even niet in. Zucht...hopen maar dat herstel snel intreedt.

Een gemist optreden.

Met maagpijn en rugpijn nu op bed. Heel erg jammer want ik heb er het zangoptreden vanuit de Halverwege van Jeroen en Daan door gemist. Maar gelukkig waren ze niet te beroerd om toen ze thuis kwamen even een klein privé optreden voor papa te organiseren. Schatten zijn het, en ze hebben keeltjes als engeltjes. Dat moeten later wel hele grote artiesten worden (met name het nummer "Kom mee naar buiten waar de vogeltjes fluiten" was een echte aanrader). Gelukkig had Ans een paar mooie filmpjes gemaakt van de mannen toen ze druk aan het optreden waren, dus het voelde toch nog een beetje of ik erbij was. Er gaat natuurlijk niets boven er gewoon live bij zijn, zowel voor de jongens als voor mijzelf. Maar ja, in dit geval was het even niet anders. Vandaag daarom maar vroeg onder de wol om te kijken of door rust het zichzelf oplost en ik morgen weer naar kantoor kan gaan.

Shazam!

Normaal ben ik (vind ik zelf) wel een beetje een voorloper op het gebied van gadgets en nieuwe technische snufjes. Ik heb al lag een iPhone en gebruik de ook voor heel veel zaken. Een van de apps die ik echter nog nooit had gekocht, was Shazam. Misschien wel omdat Shazam voor mij een heel andere betekenis heeft (namelijk de tovenaar van de Captain Marvel versie van DC). Maar toen mij oude iPhone kapot ging door een botsing met het asfalt en de nieuwe kwam, heb ik de Shazam App toch maar eens gedownload. En vandaag heb ik hem eens uitgeprobeerd.  En ik was meer dan onder de indruk! Je start de app op, houdt hem bij de muziek en na een opname van iets van 5 seconde toont Shazam je wel nummer het is! Echt heel gaaf. Na 5 keer geprobeerd te hebben van bekend tot redelijk vaag was er een 100% goede score! Ik heb het ook nog even geprobeerd door zelf een deuntje te zingen, maar dat werkte niet (stond overigens ook op de beschrijving, dus daar kunnen we niets van zeggen). Ik loop deze keer natuurlijk volledig achter de meute aan, maar dit is wel een must voor de iPhone eigenaar. De standaard versie is ook nog eens gratis, de uitgebreide versie kost je "maar liefst" 3.99 Euro. Daar kan ik het zelf niet voor maken!

Logees uit Pumerend

Vanochtend, net nadat ik uit mijn bed was gerold (om kwart voor acht overigens :-)), was de eerste vraag die Daan en Jeroen mij stelden: "komen Morisson en Jeremy er al aan". Ja, de neven kwamen logeren en dat vinden de mannen altijd helemaal te gek. Maar ze moesten nog even wachten, want de rakkers uit Purmerend werden om 12 uur gebracht. Het was dus even vechten om Jeroen mee te krijgen naar turnen, maar met de belofte dat zijn maten er zouden zijn als we terg kwamen, lukte dat uiteindelijk wel en inderdaad, toen wij om één uur weer in Halfweg arriveerden waren ze er al. Het was inmiddels stralend weer geworden, dus was het direct tijd voor een frisse duik. Gezien de weersverwachting van begin volgende week was het nog niet zover dat we het grote bad naar buiten tilden, de heren moesten het even met het kleine bad (inclusief glijbaan) doen, maar daar hadden ze buitengewoon veel plezier mee (en papa ook, die emmertjes warm water naar buiten mocht blijven dragen).

Na ongeveer een uurtje of twee hadden de heren er wel even zat van en vertrokken ze naar binnen, ook omdat Daan en Jeroen wat last kregen van de hooikoorts en dan is het goed om even de reuk- en kijkorganen te laten rusten. Boven werd een spel bedacht waar iedereen enthousiast over was (voor de liefhebbers: iets met GoGo's en een schaakbord, Daan legt het graag uit). Ondertussen deed ik snel boodschappen en hoorde op de radio dat het Nederlands Elftal met 0-1 achterkwam, bij thuiskomst was het inmiddels al 5-1 geworden, dus dat viel weer mee :-). Na de wedstrijd was het tijd om naar de speeltuin in Zwanenburg te gaan, want daar was een Indonesische markt. nou ja, markt, er stonden drie kraampjes (wat skeelers met Indonesie te maken hebben weet ik niet) en een eetstalletje met slecht Indonesisch eten. Voor de mannen geen probleem, want in de speeltuin was veel te doen! En ondertussen konden Ans en ik genieten van  de Indonesische Elvis. Daarna weer naar huis om te eten (gezond deze keer: aardappels,sperziebonen en biefstuk) en vervolgens gingen de jongens naar een vaag programma uit Japan op Comedy Channel kijken. Ze liggen helemaal in een deuk, terwijl ik er niks van snap (maar ja, Japanse spelshows zijn meestal wat vaag). Het is nu kwart voor negen, eens kijken hoe laat we ze in bed gaan krijgen!

SpireUSA

Sinds twee maanden ben ik de eigenaar van een Spire Torq. Zoals ik al eerder heb geschreven nadat ik de rugzak (die speciaal gemaakt is om je laptop goed in te kunnen vervoeren) enkele malen gebruikt had: het is een bijzonder gaaf ding! Er zit zoveel ruimte in dat je bijna een half paard erin kunt stoppen. Daarnaast is de eerste paar keer dat je de rugzak meeneemt ook bijna een ontdekkingsreis, want er zitten zoveel zakken op, aan en in, dat iedere keer je weer verrast wordt. Als gadgetfreak vind ik dat natuurlijk geweldig. Daarnaast is de tas echt van zul stevig materiaal gemaakt, dat het een lust is om hem vast te houden tov andere rugzakken. Je kunt het vergelijken met het dichtdoen van een autoportier. Vergelijk dat van een Suzuki Baleno eens met dat van een BMW5 series: zowel het gevoel als het geluid is volstrekt anders, waarbij de BMW vele malen veiliger en lekkerder voelt. Dat gevoel heb je ook met de spullen van Spire. Naast het product, dat dus fantastisch is, is ook de service helemaal super. De aflevering kun je helemaal via track & trace volgen en op je e-mails wordt op de dag zelf nog gereageerd door Will Brideau (super guy!) die bij elk issue dat er is snel en oplossing heeft en je goed op de hoogte houdt. Dat alles heeft mij ertoe aangezet om deze jongens en meisjes van SpireUSA een dikke thumbs up te geven door een recensie op hun site te plaatsen. Hij is bijzonder gemeend en ik raad iedereen die op zoek is naar een goede tas om mee op reis te nemen (zowel actief als voor stedentrips) met veel ruimte en een grote bescherming voor je laptop (tegenwoordig toch een essentieel item om mee te nemen) de site van SpireUSA eens te bezoeken. je zult niet teleurgesteld zijn!! Highest recommendations!!

De intocht

Donderdag was alweer de laatste avond van de vierdaagse van Zwanenburg en Halfweg. De laatste avond is altijd redelijk eenvoudig. Jeroen en ik waren om 18.00 uur weer aanwezig om de laatste etappe te starten. Daan was aan het wielrennen samen met Ans en zouden ons in de speeltuin opwachten waar altijd de intocht plaats vindt. Het weer was geweldig om in te lopen en er was veel jolijt onderweg. Een van de hoogtepunten was het uitdelen van Oranje hoedjes. Die deden het goed bij de deelnemers en ook bij de ouders! Na anderhalf uur lopen kwamen we aan bij het laatste rechte eind waar we traditioneel op de fanfare moesten wachten. Dat duurt ook traditioneel lang, dus pas een half uur later konden we verder lopen. Na tien minuten kwamen we in de speeltuin en daar stonden Ans en Daan al op ons te wachten. Ik had de verwachting dat Jeroen direct de tas met cadeau's aan zou vallen, maar de speeltuin en zijn vrienden aren interessanter. Dus uiteindelijk moesten we hem erbij sleuren om zijn medaille op te halen en zijn cadeau's uit te pakken! Maar hij heeft als een tijger gelopen, we zijn enorm trots op hem!!!

Twitterdebat

Vandaag was een veel terugkerend thema op de radio het Twitterdebat dat door RTL georganiseerd ging worden. Het leek mij bijna een contradictie in termis, want bij een debat moet je naar elkaar luisteren en goed en helder formuleren. En op twitter gaat alles door elkaar heen en heb je 140 tekens. Maar je moet het eens meemaken, dus om 8 uur ging ik naar de site waar het debat gehostst werd. Ik dacht dat er iets kapot was, want aan de rechterzijde van het scherm was een scherm waar met de snelheid van het licht berichten overheen rolden. Dat bleken de tweets van Nederlanders te zijn die ook ingelogd waren. Maar het was echt veel te veel om het ook maar enigszins te kunnen volgen. Leuk dat zoveel mensen interesse hebben, maar dit was echt een chaos eerste klas, volstrekt niet te volgen en daardoor ook geen enkele toegevoegde waarde, want het was alleen een stroom berichten waar niemand wijs uit kon. Ik ben helemaal voor expirementen, maar dit format hoeven ze voor mij niet meer te doen, want ik heb er niets aan overgehouden.

Oranje shirts

Afgelopen week werd het oranje gehalte een flink stuk hoger. Op TV zie je overal Oranje terug en ieder reclameblok word je overspoeld met reclames waarbij het Oranjegevoel benadrukt wordt en krijg je een heleboel mooie oranje spulletjes als je bv een TV koopt. Ik wilde natuurlijk ook aan dit festijn meedoen en me toepasselijk kunnen kleden als het Nederlands elftal zijn wedstrijden speelt. Maar om nu weer een oranje t-shirt voor 5 Euro bij de praxis te kopen, tja, dat past ook weer niet bij mij. Dus ik ging eens even kijken welke leuke mogelijkheden er zijn om een passende polo te vinden. Nu had ik het idee dat dat er niet veel zouden zijn, dus toen ik in de eerste winkel die ik binnenliep (McGregor in Haarlem) een mooi exemplaar zag (met een leuke rood wit blauwe kraag aan de binnenkant) dacht ik gelijk kip ik heb je. Zo, die was binnen. Maar even verder lopend kwam ik erachter dat op de volgende 100 meter ongeveer ieder modemerk wel een polo in een oranje kleur hebben. Dus ook Fred Perry, Riverwoods, Cavalho, State of Art, Van Santen, Hilfiger zijn op deze markt gesprongen. Dus als tip: wil je een keke polo om je netjes te kleden voor de wedstrijden, dan zijn er dus meer dan voldoende mogelijkheden om dat te doen, laat je niet verleiden om de eerste de beste te kopen. Hoewel ik nog echt wel blij ben met mijn exemplaar!