 |
| Mooie foto, gemaakt door Jeroen |
De Corso is de hoofdstraat die door Montepulciano loopt en
ik kan er minimaal één ding van zeggen: hij is erg heuvelig. Gelukkig zijn de
straatjes nauw, zodat er ook veel schaduw is, anders is het geen pretje om in
35 graden de berg op te lopen. De straat zit verder vol met leuke winkels, hoe
verder je komt, des te minder toeristisch het wordt (met altijd wel een vleugje
ervan, want uiteindelijk leeft deze stad daarvan, naast de wijn die in de regio
geproduceerd wordt). Helaas voor mij was een schoenenwinkel waar ik een erg
leuk paar zag staan net gesloten (blijft toch wennen om 13.00 uur) en lukte het
Ans niet om een mooi kunst voorwerp te kopen, omdat de zaak alleen maar cash
accepteerde. Jammer, maar helaas, ik wacht nog steeds op mijn eerste aankoop,
deze vakantie zal niet de boeken ingaan als de shopaholic holiday!
 |
| Neusje voor goede wij |
Aan het eind van de Corso draaien we rechtsaf, om nog een
andere aanrader van 100% Toscane tegen te komen, namelijk Contucci, dat bekent
staat als de beste wijnwinkel van Montepulciano. Ans proefde er een aantal
wijnen en uiteindelijk besloten we tot de koop van een mooie Riserva uit 2006. Hoewel
ik nog aanspoorde om er nog een paar mee te nemen , had Ans daar toch geen trek
in. Uiteindelijk blijft de lieve schat toch meer van witte dan van rode wijn
houden. Mocht je (veel?) wijn willen kopen in Montepulciano, dan kan ik je deze
zaak wel aanraden (100% Toscane can’t be wrong),
voornamelijk omdat je even weg bent uit het schreeuwerige gedeelte van het dorp en de massa’s die zich storten
op de gratis wijn en gratis snacks en daardoor de ervaring heel veel minder
maken. Hier kan je rustig de tijd nemen om een paar wijnen te proeven en die
wordt je ook gewoon gegeven. Slow food/ wine, zoals het bedoelt is.
Na Contucci kwamen we bij het Piazza Grande waar we het
stadhuis bezichtigden. Mooi gebouw, maar we hebben mooiere gezien. Op het plein
was alles uitgestald om een toneelstuk op te gaan voeren, maar wanneer dat ging
gebeuren was onbekend, dus om daar nu op te wachten….nou, nee. Via een steile
afdaling langs een soort vrijmarktje kwamen weer op de Corso uit. Na een
souvenir voor Jeroen gekocht te hebben bij het chagrijnigste stuk vreten wat er
waarschijnlijk in heel Italië rondloopt (waarom werken er in speelgoed winkels
nou zo vaak mensen die kinderen haten), zochten we een leuke locatie om een
uitgebreide lunch te nemen. Ik dacht: drie maal is scheepsrecht, dus ik
vertrouw wederom om 100% Toscane, ook al loodst die ons terug naar het begin
van de Corso….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten