Ristorante Locanda dell’Arco

daan liet zich de tiramisu goed smaken

Inmiddels was het half een geworden en dus tijd voor de lunch. Nadat we de Etruskische poort nog even bekeken hadden met daarachter een heel leuk uitzicht over de daken van Perugia (ze hebben hier soms nog antennes op de daken!!) liepen we terug middels de Via Vlisse Rocchi. Dat was een geweldige ervaring. Het is een steegje dat zo uit de middeleeuwen overgehaald lijkt te zijn, je waant je echt even eeuwen terug in de tijd. De jongens hadden een andere associatie: zij vonden het precies op de WegisWeg uit de Harry Potter boeken lijken. Zeker de moeite waard om als je in Perugia bent heen te gaan (het lig naast het piazza 4 Novembre, dus dat kan het probleem niet zijn). Op de Via Vlisse Rocchi zagen we diverse eettentjes, variërend van Dönner tot pizza, maar deze keer hadden we even geen trek in pizza. We bleven staan voor Ristorante Locanda dell’Arco, waar de kaart er van buiten uit goed uitzag en ook niet te duur was. 

Een toppertje om te onthouden!

De eerste ruimte was leeg, maar het was er lekker koel (heerlijk toch, die airconditioning) dus liepen we toch maar even verder. We werden hartelijk verwelkomt door de ober en de kok, die gezamenlijk een paar tafels aan elkaar gingen zetten om een groep van tien personen te kunnen faciliteren. Het restaurant is overigens in de gewelven van het gebouw gevestigd, dus dat gaf ook wel een leuke ambiance. De kaart was overigens volledig in het Italiaans en een Engelse versie was niet voorradig, dus met mijn paar mondjes Italiaans die ik geleerd had, de app van iTransalate en een gezonde portie gezond verstand en durf, maakten we er maar het beste van. Dat ging overigens prima, want de bediening was erg behulpzaam, zo zie je maar dat je ook best aardig kunt zijn tegen toeristen, zelfs als je elkaars taal niet machtig bent (hoewel we nog steeds ons wel afvragen, waarom Daniëlle, ondanks de jaloersheid van Hans, als enige een groter glas kreeg voor haar drinken). Populair waren de gegrilde kip met citroen en rozemarijn, ravioli en de tiramisu, die allemaal van voortreffelijke kwaliteit bleken te zijn. En als je dan zes euro voor de kipfilet betaald, vraag je je af hoe dat uit kan. Zeker ook gezien het feit dat naast onze groep er nog precies één gast was die de lunch hier gebruikte en dat bleek een vaste stamgast te zijn, die zeker niet meer dan 15 Euro heeft betaald. Overigens bleef het toch weer een beetje Italiaans: twee gerechten (een hoofd- en een bijgerecht) waren vergeten, maar in tegenstelling tot dinsdag werd dat direct opgelost en vond eigenlijk niemand het erg. Waarschijnlijk was de bestelling “lost in translation”. Om half drie verlieten we Locanda dell’Arco, met een stevige handdruk voor de ober en een applaus voor de kok (en een dikke tip), wat door hen bijzonder gewaardeerd werd. Prima locatie voor een uitgebreide lunch, in een van de mooiste stukjes Perugia. Wat zou je nog meer willen, als jein deze stad bent!?